Saturday, May 22, 2010

ನಾನು ನಿನ್ ಜೊತೆ ಮಲಗ್ಲಾ?

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ

ಓದುಗ ಸದಸ್ಯರೆ,

ಈ ಕಥೆಯಲ್ಲಿನ ಹುಡುಗಿ ಕಾನೂನಿನ ಪ್ರಕಾರ "ಅಪ್ರಾಪ್ತ" ವಯಸ್ಸಿನವಳು. ಅವಳಿನ್ನೂ ಹದಿನೆಂಟು ಪೂರೈಸಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಹುಡುಗಿಯರು ಹದಿನಾಲ್ಕರ ಹೊಸ್ತಿಲನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಲೈಂಗಿಕವಾಗಿ ಜಾಗೃತರಾಗುತ್ತಾರೆ, ಉತ್ಸುಕರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣ ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಜೀವನ ಶೈಲಿ, ಟೀವಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮೋಬೈಲ್ ಫೋನುಗಳು. ಹಿರಿಯರು ಗಮನ ಹರಿಸದಿದ್ದರೆ ಈ ಹುಡುಗಿಯರು ತಪ್ಪು ಹೆಜ್ಜೆಯೊಂದನ್ನು ತುಳಿಯದೇ ಇರಲಾರರು. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದ ಅಂಥ ಒಂದು ಪ್ರಸಂಗ, ಒಂದು ಘಟನೆ ಈ ಕಥೆಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ. ಈ ಕಥೆಯ ಮುಖಾಂತರ ನಾನು ಇಂಥ ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅನುಮೋದಿಸುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ. ಇದೊಂದು ಕೇವಲ ಕಥೆ, ಒಂದು ಸಂದೇಶವಲ್ಲ.


 "ಮನೂ..." ಎಂದು ಸಣ್ಣ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಹಠಬಿಡದ ಮಗುವಿನಂತೆ ಮತ್ತೆ ಅಂದಿದ್ದಳು ರಾಜಿ. ಅವಳ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ರಾಜೇಶ್ವರಿ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಅವಳನ್ನು ರಾಜಿ ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೋಣೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಅದೇ ತಾನೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು ಬಾರದ ನಿದ್ರೆಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಮನೋಜ್ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಕತ್ತು ತಿರುಗಿಸಿ, "ಹಾಂ?" ಎಂದ. ರಾಜಿ ಮನೋಜನ ಅಕ್ಕನ ಮಗಳು. ಕಳೆದ ಮಾರ್ಚ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹತ್ತನೇಯ ತರಗತಿಯ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿಯರ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಪಟ್ಟಣದ ಹುಡುಗಿ. ತನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಇರಬೇಕಾದ ಲಜ್ಜೆ ಅವಳಲ್ಲಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದಷ್ಟು ಇರಲಿಲ್ಲ.

"ನಾನು ನಿಂಜೊತೆ ಮಲಗ್ಲಾ?"

ಕಳೆದ ಮೂರು ರಾತ್ರಿಗಳಿಂದಲೂ ರಾಜಿಯದು ಅದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಮನೋಜ್ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಟ್ಟ. ಒಪ್ಪಿದರೆ ಏನಾದೀತೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಅವಳ ಆ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಆತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವನ ಸಂಯಮ ಸೋಲುವ ಹಂತವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಿರುವುದು ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ರಾಜಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ರಾಜಿಗೂ ಅವನಿಗೂ ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅಂತರ. ಅವನ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಬೇಗನೆ ಮದುವೆಯಾಗಿತ್ತು. ರಾಜಿ ಬೇಗನೆ ಹುಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ತಡವಾದರೂ ಅವನಿಗೂ ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಮದುವೆಯಾಗಿತ್ತು. ಹೆಂಡತಿ ತುಂಬಾ ಚೆಲುವೆ, ಸದ್ಗುಣಿ. ಅವಳ ಒಡಲನ್ನು ತುಂಬಲು ಅವನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ದಿನಗಳು ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಚೊಚ್ಚಲ ಹೆರಿಗಾಗಿ ಈಗವಳು ತವರುಮನೆಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮನೋಜ್ ತನ್ನ ಹಿರಿ ವಯಸ್ಸಿನ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರೊಂದಿಗೆ ತುಂಬಾ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅವರಾದರೋ ಕೆಳಮಹಡಿಯಿಂದ ಮೇಲೆ ಮನೋಜನ ಕೋಣೆಗೆ ಬರುವವರೇ ಅಲ್ಲ. ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಾತೂ ಕಡಿಮೆ.

ಮನೋಜ್ ರೂಪವಂತ, ಅವನದು ಸದೃಢವಾದ ಎತ್ತರದ ದೇಹ. ಖಾಸಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ನೌಕರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೊಲ-ಗದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ ರೈತರೊಂದಿಗೆ ರೈತನಾಗಿ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವ ತನಕ ಮಣ್ಣು-ಕೆಸರಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನಿಶ್ಠೆ, ಪ್ರೇಮ ಮತ್ತು ಅವಳು ಅವನಿಗಾಗಿಯೆಂದೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಎಷ್ಟೋ ತೊಂದರೆಗಳು ಅವನಿಗೀಗ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳಿಲ್ಲದೇ ಅವನ ಮನೆ, ಮನಸ್ಸು ಮನಸ್ಸು ಶೂನ್ಯವಾದಂತಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಆ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತಿನಿಂದ ರಾಜಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹದಿನಾರರ ಹರೆಯದ ಅಕ್ಕನ ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ರಮಿಸುವುದೆಂದರೆ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ, ತನ್ನ ಅಕ್ಕನಿಗೆ, ಮತ್ತು ಸ್ವತಃ ತನಗೇ ದ್ರೋಹ ಬಗೆದಂತೆ. ಅಲ್ಲದೇ ತಾನೊಬ್ಬ ಪ್ರಬುದ್ಧನಾಗಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಹರೆಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಹುಚ್ಚು ಚಲ್ಲಾಟಕ್ಕೆ ಸೋಲುವುದೆಂದರೇನು? ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಮನೋಜ್ ಅದಾಗಲೇ ಯೋಚಿಸಿದ್ದ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ತಾನು ಹೀಗೆ ತನ್ನ ಚಾರಿತ್ರ್ಯವನ್ನು, ಜೊತೆಗೆ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಚಾರಿತ್ರ್ಯವನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಕೂಡದೆಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದ. ಆದರೂ ವಾರಗಳಿಂದ ಹೆಂಡತಿಯ ಸಂಗವಿಲ್ಲದ ಮನೋಜ್ ಒಂದು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಅಪ್ಪುಗೆಗಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯತೊಡಗಿದ್ದ. ಕೇವಲ ಒಂದು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಅಪ್ಪುಗೆ. ಅಷ್ಟೇ. ಅದೊಂದು ಬಯಕೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಗಾಢವಾಗಿ ಹಬ್ಬತೊಡಗಿತ್ತೆಂದರೆ ರಾಜಿಯ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಕಳೆದ ಮೂರು ದಿನಗಳಿಂದ ತಾನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ಅವನಿಗೆ ಆ ವೇಳೆಗೆ ಮರೆತೇ ಹೋಗಿತ್ತು.

"ಯಾಕೆ?" ಅಂದ ಮನೋಜ್.

ಮನೋಜನ ಉತ್ತರ ಬದಲಾಗಿದ್ದನ್ನು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಕೇತವೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ ರಾಜಿ ತನ್ನ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತು ಹೇಳಿದಳು. "ನಂಗಿಲ್ಲಿ ಒಬ್ಳೇ ಮಲಗೋಕೆ ಒಂಥರಾ ಭಯವಾಗುತ್ತೆ. ನಿಂಗೆ ಅಷ್ಟೂ ಅರ್ಥಾ ಆಗಲ್ವಾ?"

"ಆಯ್ತು. ಬಂದು ಮಲಕ್ಕೊ" ಅಂದ ಮನೋಜ್. ಆ ಮಾತು ಅವನ ತುಟಿಗಳಿಂದಾಚೆ ಅವನಿಗೇ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ರಾಜಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಾನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ನಂಬದವಳಂತೆ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತು, ನಂತರ ಮೆಲ್ಲಗೆ ತನ್ನ ಮಂಚದಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಅವನ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಮಾವನ ಕಟ್ಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹದ ಬಗ್ಗೆ ರಾಜಿಗೆ ಕಳೆದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಂದ ಆಸಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಹೋದ ವರ್ಷ ಅವಳು ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿಯ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಅಂಥ ಆಸಕ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹೊಸ ಯೌವ್ವನದಲ್ಲಿ ರಾಜಿಯ ದೇಹ ಚಿಗುರೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮನು ಮಾಮ ತುಂಬಾ ಆಕರ್ಷಕನಾಗಿ ಕಾಣತೊಡಗಿದ್ದ.

ರಾಜಿ ತನ್ನ ಮಂಚದ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ ಮನೋಜ್ ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಗೋಡೆಯ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿದ. ಆ ಮಂಚ ಇಬ್ಬರಿಗಾಗಿ ಮಾಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲವೆಂದು ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ರಾಜಿ ಮಂಚವನ್ನೇರಿ ತನಗೆ ಸಿಕ್ಕಷ್ಟು ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಮಲಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವಾಗ ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಮನೋಜನನ್ನು ಸೋಕತೊಡಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಮೃದು ದೇಹದ ಬಿಸಿ ಅಂಗಗಳ ಸ್ಪರ್ಷವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮನೋಜನ ಎದೆಬಡಿತ ಜೋರಾಗಿತ್ತು, ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟ ಅವನ ಸಂಯಮನ ಕೊನೆಯ ಎಳೆ ಕಿತ್ತುಹೋಗಲಿತ್ತು.

"ಇದು ತಪ್ಪು ರಾಜಿ" ಎಂದು ಅವಳೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ಹೇಳಿದ ಮನೋಜ್. "ನೀನು ಮಾಡ್ತಿರೋದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ನೀನು... ನೋಡು...ಇದೆಲ್ಲ..."

"ಇದೆಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ?" ಅವನ ಮಾತನ್ನು ತಡೆದು ಅವನನ್ನು ಅಣಕಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಿದಳು ರಾಜಿ. ಅವನು ಉತ್ತರಿಸದಿದ್ದಾಗ ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲಿಟ್ಟು "ಮನೂ... ನೀನಂದ್ರೆ ನಂಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ಇದ್ರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿದೆ?"

ಇನ್ನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ವಾದ ಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿ ಮನೋಜನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಕಾಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನೋವೊಂದು ಅದಾಗಲೇ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಹೆಚ್ಚಿದ ಬಿರುಸುತನ ಅವನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡೇ ಮಲಗಿದ್ದ ರಾಜಿಯ ತೊಡೆಗೆ ತಾಕಲು ಅವಳಲ್ಲಿ ಪುಳಕವನ್ನುಂಟುಮಾಡಿತ್ತು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ಕ್ರೂರವಾದ ತುಂಟುನಗೆ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು.

"ಅದೇನು ಅಂತ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತು" ಅಂದಳು ರಾಜಿ, ತನ್ನನ್ನು ತದೇಕ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮನೋಜನ ಕಣುಗಳಲ್ಲೇ ನೋಡುತ್ತ. "ನಿನಗೆ ಆಸೆಯಾಗ್ತಿದೆ, ಅಲ್ವಾ?"

"ರಾಜಿ, ನಾನು ಗಂಡಸು. ನೀನು ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ ಹುಡುಗಿ. ನಾವಿಬ್ರೂ ಹೀಗೆ ರಾತ್ರಿ ಒಂದೇ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ತಗುಲಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ರೆ ನನಗೆ ಆಸೆಯಾಗೋದು ಒಂದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಅಷ್ಟೇ" ಅಂತ ತನಗೆ ತಿಳಿದಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ರಾಜಿಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಹಾಠಾತ್ತನೆ ಒಂದು ಬೇಸರದ ಛಾಯೆ ಮೂಡಿತ್ತು. ತನ್ನ ಮಾವನಿಗೆ ಆಗುತ್ತಿದುದು ಕೇವಲ ಒಂದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರತಿಕ್ರೆಯೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ತನ್ನದೇನೂ ವಿಶೇಷತೆಯಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಅವಳಿಗೆ ಸೋಲೆನಿಸಿತ್ತು.

"ಅಂದ್ರೆ... ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾವ ಆಸೇನೂ ಇಲ್ವಾ?"

ಅವಳ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅವನನ್ನು ನಿಜಕ್ಕೂ ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿತ್ತು. ತನ್ನ ಪ್ರೇಮಿಯಿಂದ ತಿರಸ್ಕೃತಗೊಂಡ ಮುಗ್ಧ ಹುಡುಗಿಯದಂತಿತ್ತು ಅವಳ ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ಭಾವ.

"ಮನೂ.. ನಿಜ ಹೇಳು. ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಆಸೆ ಇಲ್ವಾ? ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ, ನಾನು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಹೊರಗೆ ಬಂದಾಗ ನೀನು ನನ್ನ ಹಾಗೇಕೆ ನೋಡ್ತಿದ್ದೆ? ನೀನು ಏನು ನೋಡ್ತಿದ್ದೆ ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು."

"ರಾಜಿ", ಅವಳ ಮತನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ತಡೆದಿದ್ದ. "ನೀನು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಟವಲನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳದೇ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ನೀನು ಎಷ್ಟು ಬೇಗ ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀಯ ಅಂದ್ರೆ, ನಿನ್ನನ್ನ ಆ ಟವಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ನೋಡ್ತಿದ್ರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೇ".

"ಕ್ಲಿಯರಾಗಿ ಹೇಳ್ತಾ ಇಲ್ಲಾ ನೀನು" ಅಂದಳು ರಾಜಿ ಅವನಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುವವಳಂತೆ. "ಯಾಕೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿತ್ತು? ನಾನು ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಿರೋ ಹುಡುಗಿ ಅಂತ ನೀನೆ ತಾನೆ ಹೇಳ್ದೆ? ನನ್ನ ಮೈ ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಯಾಕಾಯ್ತು?"

ಅವನು ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದೇ ಇದ್ದಾಗ ರಾಜಿ ಅವನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಆ ಕ್ಷಣ ಇಬ್ಬರ ಹೃದಯಗಳೂ ನಿಂತಂತೆ ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ತಬ್ಧರಾಗಿ ಒಬ್ಬರೊನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡುತ್ತ ಹಾಗೇ ಮಲಗಿದ್ದರು. ನಂತರ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮನೋಜನ ಕೈ ಅವಳ ಸ್ತನವನ್ನು ಸವರತೊಡಗಿತ್ತು. ರಾಜಿ ಅವನ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನೊತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರ ದೇಹಗಳು ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತ ಪರಸ್ಪರ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡವು. ಮಾವನ ಬಲಷ್ಠ ಬಾಹಗಳಲ್ಲಿ ಕರಗತೊಡಗಿದಳು ರಾಜಿ, ಕರಗಿ ದ್ರವಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಮನೋಜ್ ತನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಹದಿನಾರರ ಹರೆಯದ ಮಗಳನ್ನು ಆ ರಾತ್ರಿ ತನ್ನ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿಸಿದ. ಯೌವ್ವನದ ಚೈತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಗುರಿ ಬೆಳೆದು ಬಳಕುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ದೇಹವನ್ನೆಲ್ಲ ತುಟಿಗಳಿಂದ, ಕೈಗಳಿಂದ ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿ ಸವಿದ. ರಾಜಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ ಅದು ಅವಳ ಮೊದಲ ಅನುಭವವಲ್ಲವೆಂಬುದು ಅದಾಗಲೇ ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಮನೋಜನ ಹೆಂಡತಿ ತನ್ನ ಹೆರಿಗೆಯ ದಿನಗಳನ್ನು ತವರುಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಮರಳುವ ತನಕವೂ ರಾಜಿ ಅವನಿಗೆ ಹೆಂಡತಿಯಾದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಹಸಿದ ದೇಹಗಳು ಮೈಥುನದ ಸುಖದದಲ್ಲಿ ನರಳಿಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆ ರಭಸಕ್ಕೆ ಅವರ ಮಂಚವೂ ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ನರಳುತ್ತಿತ್ತು.

Friday, April 30, 2010

ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಳು ಗೀತಾ (ಭಾಗ-2)

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ

ಮರುದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯ ನಾನು ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಬೇಗನೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. ಮನೆಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿತ್ತು. ನನ್ನ ಬಳಿ ಇರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಕೀ ಬಳಸಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಒಳಗೆ ಬಂದು ಮೊದಲು ಗೀತಾಳ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿದೆಯೋ ನೋಡಿದೆ. ಅವಳು ನನಗೆ ತಿಳಿಸದೇ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗಬಹುದೆಂಬ ಭಯ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳು ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್ ಇನ್ನೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು. ಏನು ವಿಷಯವೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದೆ.

"ನಾವಿಬ್ರೂ ಬನಶಂಕರಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀವಪ್ಪ. ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ. ಬರೋಕೆ ಇನ್ನೂ ತಡವಾಗುತ್ತೆ", ಅಂದಳು ಅಮ್ಮ. ಛೆ! ಗೀತಾಳಗೋಸ್ಕರ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸ ಬೇಗನೆ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ರೆ ಗೀತಾ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇಲ್ವಲ್ಲ, ಅಂತ ಮರುಗುತ್ತ ಟೀವಿ ಹೊತ್ತಿಸಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯೋಣವೆನಿಸಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಗ್ಯಾಸ್ ಒಲೆ ಹೊತ್ತಿಸಿದೆ. ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಟೀ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತು ಟೀವಿ ಚಾನಲ್‌ಗಳನ್ನು ಬದಲಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ Zee TV ನಲ್ಲಿ "ಮೊಹರಾ" ಚಿತ್ರ ಪ್ರಸಾರವಗುತ್ತಿದುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನನಗೆ ಅದು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಚಿತ್ರ. ರವೀನಾ ಟಂಡನ್‌ಳ ಮೈಮಾಟ, ಅವಳ ಆ "ಟಿಪ್ ಟಿಪ್ ಬರಸಾ ಪಾನಿ..." ಹಾಡಿನ ಕುಣಿತ "ಮೊಹರಾ" ದ ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಸಧ್ಯ ಟೈಂಪಾಸ್ ಮಾಡಲು ಒಂದು ಒಳ್ಳೇ ಫಿಲಮ್ ಆದ್ರೂ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ "ಮೊಹರಾ" ನೋಡತೊಡಗಿದೆ. ಬೇರೆ ಚಾನಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಮಧ್ಯೆ ಜಾಹೀರಾತುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, Zee TV ನವರು ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಚಲನಚಿತ್ರವನ್ನು ತೋರಿಸುವುದು ವಾಡಿಕೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸುಮಾರು ಒಂದೂವರೆ ಘಂಟೆಯ ಸಮಯದ ನಂತರ ನಾನು ನೋಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಆ "ಟಿಪ್ ಟಿಪ್ ಬರಸಾ ಪಾನಿ..." ಹಾಡು ಶುರುವಾಯಿತು. ಒದ್ದೆ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ಮೈ ಬಳಕಿಸುತ್ತ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ರವೀನಾಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಮೈ ಬಿಸಿಯೇರತೊಡಗಿತು. ಹಾಡು ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಟಿವಿ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಬಚ್ಚಲ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ಶವರ್ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತೆ. ನನ್ನ ಬೆತ್ತಲೆ ಮೈಮೇಲೆ ನೀರು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ತಾವೇ ತಾವಾಗಿ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತೊನೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಸವರಿದವು. ಆ... ಗೀತಾ. ಅವಳದೇ ನೆನಪು, ಅವಳದೇ ಆಸೆ, ಅವಳದೇ ಚಿತ್ರಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಸ್ಪರ್ಷಿಸುತ್ತ ಶವರ್ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತಿದ್ದೆನೋ, ಯಾರೋ ಡೋರ್ ಬೆಲ್ ಒತ್ತುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಕೇಳಿಸಿರಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಶವರ್ ಆಫ್ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಡೋರ್ ಬೆಲ್ ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ಸದ್ದು! ಮಳೆ ಬೇರೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆ? ಬೇಗ ಮೈ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು, ಪಾಜಾಮ ಮತ್ತು ಟೀ-ಶರ್ಟ್ ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದೆ. ಗೀತಾ! ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಶಾಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗುಗಳು. ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ತೋಯ್ದು ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ಅವಳು ತೊಟ್ಟಿದ ಆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಚೂಡಿದಾರ್ ಅವಳ ದೇಹಕ್ಕೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. City bustop ನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಐದು ನಿಮಿಷದ ನಡಿಗೆ. ಪಾಪ ಗೀತಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ಅಂಥ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನಡಿದುಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತ ನಿಂತ ನನ್ನನ್ನು ತಳ್ಳಿಕೊಂಡೇ ಗೀತಾ ಒಳಗೆ ಬಂದಳು. ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅಮ್ಮ ಕಾಣಲೇ ಇಲ್ಲ.

"ಆಂಟಿ ಇನ್ನೂ ಲೇಟಾಗಿ ಬರ್ತಾರಂತೆ..." ತನಗೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನನಗೆ ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದಳು ಗೀತಾ. ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಗೀತಾ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದು ಬಂದಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅರೆಉದ್ರೇಕಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಏನಾಗಲಿದೆಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಬೇರೆಡೆ ಹೊರಳಿಸಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಮತ್ತೆ ಟೀವಿ ಆನ್ ಮಾಡಿ ಅದರ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತೆ. ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ಅದೇನು ಬರುತ್ತಿತ್ತೋ ನಾನೇನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಗೀತಾಳ ಬಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು. ಸುಮಾರು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ಹೊರಗೆ ಬಂದಳು. ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ಟೀವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನ್ನ ಎದುರಿಗೇ ನಡೆದು ಬಂದ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ನನ್ನ ಎದೆ ಬಡೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಅವಳೀಗ ಒಂದು ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ನೈಟಿ ಧರಿಸಿದ್ದಳು. ಇದುವರೆಗೂ ಅವಳು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಥ ನೈಟಿಯನ್ನು ತೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ತುಂಬಾ ತೆಳುವಾಗಿತ್ತು. ಅದರೊಳಗಿನ ಅವಳ ದೇಹವನ್ನು ನೋಡುವಾಸೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬಲವಾಗತೊಡಗಿತು. ಟೀವಿ ಬಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾ ನನಗೆ ಬೆನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ವಿಶಾಲವಾದ ನಿತಂಬಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕೆಣಕುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಎದ್ದು ನಿಂತೆ. ಅವಳು ಇನ್ನೂ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಸರಿಸುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಳು. ನಾನು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಕದಲಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ. ಮತ್ತೊಂದು, ಇನ್ನೊಂದು... ನಾನೀಗ ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದಡಿ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಒಂದೇ ಚಲನದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದೆಳೆದು, ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಿ ಅವಳನ್ನು ಮುದ್ದಾಡಲೇ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಗೀತಾ ತಿರುಗಿದಳು. ತಿರುಗುತ್ತಲೇ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅವಳ ಹೆಣ್ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ಹೆದರಿರಬೇಕು. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗಿರಬೇಕು. ಗೀತಾ ಆಯ ತಪ್ಪಿದವಳಂತೆ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ವಾಲುತ್ತಲೇ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ನಡುವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವಳು ಬೀಳದಂತೆ ತಡೆದವು. ಗೀತಾಳ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕ ರಪ್ಪನೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಅವಳು ನನ್ನ ಬಾಹುಗಳ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ತುಟಿಗಳು ಅವಳ ಕತ್ತನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಮೈತುಂಬ ಹರಿದಾಡತೊಡಗಿದ್ದವು.

ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿಸುವ ನಗ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತ ನಾನು ಮಂಚದ ಹತ್ತಿರ ಕೋಹಿನೂರ್ ಕಾಂಡಮ್‌ನ್ನು ಅದರ ಪ್ಯಾಕೇಟ್‌ನಿಂದ ಬಿಡಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಶಾಂತ ಮಂದಹಾಸವೊಂದಿತ್ತು.

"ಹಂ..." ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು ಗೀತಾ. "ಅದೊಂದು ಹುಚ್ಚು ವಯಸ್ಸು. ನೀನು ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ನೋವಾಗುತ್ತೆ." ಅವಳ ಬಲಗೈ ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತ್ರಿಕೋನಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಹರಡಿದ್ದ ಅವಳ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲ ರಾಶಿಯ ಮೇಲೆ ನೆಲೆಸಿತ್ತು. ನಾನು ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. "ನೀನು ಮೊನ್ನೆ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಬಯಸಿದಾಗ ನಾನು ತುಂಬಾ ಯೋಚಿಸಿದೆ. ನೀನು ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪ್ರೇಮಿ. ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಹಕ್ಕು ನಿನಗಿದೆ ಅನಿಸಿತು." ಗೀತಾ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳೀಗ ನನ್ನ ದಪ್ಪಾದ ಶಿಶ್ನದ ಮೇಲೆ ನಾನು ತಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಂಡಮ್‌ನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. "ಆದ್ರೆ ನಾನೊಂದು ಮದುವೆಯಾದ ಹೆಣ್ಣು. ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ದೇಹವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋದಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ದ್ರೋಹ ಬಗೆದಂತೆ." ನನಗೆ ಅವಳ ಸಂಕಟ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಾಮ-ಪ್ರೇಮಗಳ ಎದುರು ಧರ್ಮ, ನೀತಿಗಳು ಕುಸಿದಿರುವುದು ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಇದೇ ಮೊದಲೇನಲ್ಲ. ರಬ್ಬರ್ ತೊಡಿಸಿದ ನನ್ನ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಗಾತ್ರದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ತೂಗಿಸುತ್ತ ನಾನು ಮಂಚವನ್ನೇರಿ, ಅವಳ ಎಡಬಲಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕೈಯೂರಿ ಅಣಿಯಾದೆ. "ಆದ್ರೂ ಇಂದು ಸಂದರ್ಭ ಒದಗಿ ಬಂದಾಗ ನಾನೇ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಓಡಿ ಬಂದೆ. ನೀನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಇದ್ದುದು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಏನೋ ನೆಪ ಹೇಳಿ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಆದ್ರೆ ನೆನ್ನೆದುರು ಬೆತ್ತಲಾಗೋದು ಹೇಗೆಂದು ಮಾತ್ರ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ."

ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಯಾವ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮುತ್ತುಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಾಗಿದ್ದಳು. ತಡ ಮಾಡದೇ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ನೈಟಿಯನ್ನು ಸಡಲಿಸಿ ಅವಳ ಪಾದಗಳ ಬಳಿ ತಳ್ಳಿದ್ದವು. ಬ್ರಾ-ಪ್ಯಾಂಟಿಗಳನ್ನು ತೊಟ್ಟಿರದ ಗೀತಾಳ ದೇಹ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನನ್ನ ಸೇವೆಗೆ ಅಣಿಯಾಗಿತ್ತು. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನೆಲಕ್ಕುರುಳಿದ ನಾವು, ಪರಸ್ಪರ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತ, ಮುದ್ದಾಡುತ್ತ ಸುಖಿಸಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಸೆಟೆದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಬಲು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು, ತೀಡಿ, ತನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಗೀತಾ ನನಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ನರಳುತ್ತ ಅದರ ರಸವನ್ನು ಹೀರಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಖಲಿಸಿ ಸುಖದಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ್ದ ನನಗೆ ಗೀತಾ ತನ್ನ ಒದ್ದೆ ಯೋನಿಯನ್ನು ಉಣಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಉದ್ರೇಕಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಗೆ ತಂದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಳನ್ನು ಮಲಗಿಸಿ ನನ್ನ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್ ಒಂದರಿಂದ ಕೋಹಿನೂರನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತೆಗೆದಿದ್ದೆ.

"ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಪ್ರೇಮಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಮುಗ್ಧನಲ್ಲ ಎಂದಾಯ್ತು". ಗೀತಾ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು.

ಈಗ ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ಸಿದ್ಧಾನಾಗಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಗೀತಾ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು. ಅದುವರೆಗೂ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆಯೇ ಇದ್ದ ಅವಳ ಬಲಗೈ ಈಗ ಸರಿದು ನನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲಿದ್ದ ಅವಳ ಎಡಗೈಯನ್ನು ಸೇರಿತು. "ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆದಾಯ್ತು... ಇನ್ನೇಕೆ ತಡ?" ಎಂದಳು ಗೀತಾ.

ನಾನು ಚಲಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಯೋನಿಮುಖಕ್ಕೆ ತಂದು ದೇಹವನ್ನು ಅವಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದೆ. ಅವಳ ಮುದ್ದಾದ ಆ ಯೋನಿಗೆ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ಗಾತ್ರದ ಶಿಶ್ನ ಜೋಡಿಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ಅದು ಅವಳೊಳಗೆ ಸೇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಗೀತಾ ಇನ್ನೂ ಕುಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಯೇ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಗಲಿಸಿ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ತಲೆಯನ್ನು ಅವಳ ಸೀಳಿಗೆ ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿ ತಳ್ಳಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ. ಅವಳ ಯೋನಿಗೂ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೂ ಅದೆಂಥ ಸಂಬಂಧವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಸಲೀಸಾಗಿ ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿತ್ತು.

ಥಟ್ಟನೆ ಕಣ್ಣು ತೆಗೆದ ಗೀತಾ ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡಿದಳು. ಅದೊಂದು ಘಳಿಗೆ ಅವಳ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಉಸಿರಾಟವೇ ನಿಂತು ಹೋದಂತಿತ್ತು. "ಅದೇ ರುಚಿ... ಅದೇ ಸ್ಪರ್ಷ... ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ" ಅಂದಳು ಗೀತಾ. ನನ್ನ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಸುಖದ ನರಳೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಮಾತು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ನನ್ನ ಸೊಂಟ ಕದಲಿತು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆಳೆಯುತ್ತ... ನಾನಿನ್ನು ಅರ್ಧ ಹೊರಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ, ಗೀತಾಳ ಕೈಗಳು ನನ್ನ ಪಿರ್ರೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ನನ್ನನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡವು. ಸುಖದಿಂದ ಜಿನುಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿತ್ತು. ಅವಳು ಎರಡು ಮಕ್ಕಳ ತಾಯಿ ಎಂದು ನಂಬುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಅವಳ ಕೌಶಲ್ಯವೋ ಅಥವ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗದ ಬಿಗಿತವೋ... ನನಗೆ ಒಬ್ಬ ಕನ್ಯೆಯನ್ನು ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಭಂಗಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸದೇ ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷ ಸಂಭೋಗಿಸಿದೆವು. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದಿಂದ ರಸ ಚಿಮ್ಮಿ ಅವಳ ಒಡಲನ್ನು ಸೀರಿದಾಗ ನಾನು ಅವಳ ಹೆಸರನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೂಗಿ ಅವಳ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಸಿದು ಮಲಗಿದೆ.

ಅದಾದ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಯ ನಂತರ ಅಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತುರಿಗಿದಾಗ ಗೀತಾ ನಾನು ಟೀವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು. ಗೀತಾ ಮತ್ತೊಂದು ಚೋಡಿದಾರ್ ತೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ನಾನು ನೀಟಾಗಿ ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತು ಟೀ-ಶರ್ಟನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಮಾತನಾಡಿದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಯೋಜನೆಯಂತೆ ನಾನು ಗೀತಾಳನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿಸಲು ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅದೊಂದು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾರದ ಸಂಜೆ. ಗೀತಾಳೊಂದಿಗೆ ಹರಟುತ್ತ, ಯಾರೂ ಹತ್ತಿರವಿಲ್ಲದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮೈ ಮುಟ್ಟುತ್ತ, ಅವಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತ, ತುಂಟ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತ ಅವಳನ್ನು ಲಾಲ್‌ಬಾಗ್ ಸುತ್ತಿಸಿದೆ. ಅಂದಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ಗೀತಾ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡಲು ಸಜ್ಜಾದಳು.

ಅವಳನ್ನು ಟ್ರೇನಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಸಿ ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ ಅವಳನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು, "ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟಾಯಿತು?" ಅಂದೆ. ಅವಳು ನಕ್ಕು, "ನಾನೇನೂ ಎಣಿಸಲಿಲ್ಲ" ಅಂದಳು. ಎರಡು ನಿಮಿಷಗಳ ಮೌನದ ನಂತರ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ತುಂಟ ಭಾವವಿತ್ತು. "ಹನ್ನೆರಡು?" ಎಂದಳು. "Yes, 12, ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಆಗಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಿನಗೆ ಆಲಸ್ಯ ಜಾಸ್ತಿ" ಎಂದೆ. "ಒಂದೇ ವಾರದಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ಬಾರಿ... " ಮುಂದಿನ ಮಾತು ಯಾರಿಗೂ ಕೇಳಿಸದಂತೆ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಸರಿದು ಪಿಸಿಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು, "ನನ್ನ ಗಂಡನೊಂದಿಗೇ ನಾನು ಮಾಡಿಲ್ಲ. ನೀನು lucky", ಎನ್ನುತ್ತ ನಕ್ಕಳು. ನಾನೂ ನಕ್ಕೆ. "ಮತ್ತ್ಯಾವಾಗ ಬರೋದು?" ಎಂದೆ ನಾನು. ಗೀತಾ ನನ್ನನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತ ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ತಡೆದು ಹೇಳಿದಳು. "ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೂ ಗೀತಾ ನಿನಗೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ". ಅವಳ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಠುರತೆಯಿದ್ದರೂ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಿತ್ತು. ನಾನು ಮುಗುಳು ನಕ್ಕು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ಸ್ನೇಹಪೂರಕವಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಒತ್ತಿ, "ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ, ಗೀತಾ" ಎಂದೆ.

ರೈಲು ಚಲಿಸಿತು. ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕ ಗೀತಾ ಮತ್ತೆ ಮರೆಯಾದಳು.

Monday, March 29, 2010

ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಳು ಗೀತಾ (ಭಾಗ-1)

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ

ನಾನು ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆಗ ಅದು ಏನೆಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರ ನನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಮನಸ್ಸು ಅದನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ದೊಡ್ಡವನಾದಂತೆ ಆ ಘಟನೆ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮೈ ಪುಳಕಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಏನೋ ಒಂದು ಕನಸು ಕಂಡಂತಿತ್ತು ಆ ಘಟನೆ. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಅದರ ಒಂದೊಂದು ಎಳೆಯೂ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ.

ಗೀತಾ ನನ್ನ ಅತ್ತೆಯ ಮಗಳು. ನನಗಿಂತ ಐದು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವಳು. ನಾನಾಗ ಐದನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳು ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಂದೇ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿನ ಎರಡು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಂಬಂಧಿಕರು ನೆರೆಹೊರೆಯವರಂತೆ ವಾಸವಾಗಿದ್ದೆವು. ಗೀತಾ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಮಗಳಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದಳು. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿದ್ದಾಗ ದುಂಡು ದುಂಡಾಗಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಹೆಂಗಸರು ನನ್ನನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಮುತ್ತು ಕೊಡದೇ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೀತಾ ನನ್ನನ್ನು ಯಾವಗಲೂ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಆಟಗಳನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಂಡಿಗೆ, ಹಪ್ಪಳ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಾಬೂನು ಹಚ್ಚಿ ಜಳಕ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನೆಂದರೆ ಗೀತಾ ಎಂದಿಗೂ ನಿರ್ಲಕ್ಷದಿಂದ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ನನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅವಳು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಗೀತಾಳನ್ನು ಕರೆದು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಗಮನವಿರಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾಳ ವರ್ತನೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ಮಲಗಿಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಉಬ್ಬಿದ ತನ್ನ ಮೆತ್ತನೆಯ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಊರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ನನ್ನ ತುಟಿಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೆಲವು ಸಲ ನನ್ನ ಎದುರು ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಕಂಡು ನನಗೆ ಮುಜುಗರವಾಗುತ್ತಿತ್ತೇ ವಿನಃ ಬೇರೇನೂ ಅನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಕಪ್ಪು ಗುಂಗುರು ಕೂದಲನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ. ಆದರೂ ನನಗೆ ಅವಳ ಆ ವರ್ತನೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿನಿಸುವಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಒಂದು ದಿನ ಅಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆಯಿತ್ತೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದಳು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ನನಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಲು ಸಿದ್ಧಳಾದಳು. ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದುಳು. ಆಗ ಅವಳು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ.

"ನೀನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋದಿಲ್ಲಾ ಅಂತಂದ್ರೆ ನಾನು ನಿಂಜೊತೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ಲಾ?"

ನಾನು ತಲೆಯಾಡಿಸಿರಬೇಕು. ಅವಳು ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚತೊಡಗಿದಳು. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮೈ ತುಂಬಾ ಸಾಬೂನನ್ನು ಸವರಿ ಬುರುಗು ತರಿಸಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ತೀಡಿದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ತಣ್ಣೀರನ್ನು ಎರಚಿದಳು. ತನ್ನ ಗುಣಧರ್ಮವನ್ನು ಮೆರೆದ ಅದು ನಿಗುರಿ ನಿಂತಿತು. ಕಾಮ ಪ್ರಚೋದನೆಯಿರದಿದ್ದರೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗರ ಶಿಶ್ನ ನಿಮಿರಬಲ್ಲದಲ್ಲವೆ? ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಬಹುದು. ನಿಗುರಿ ಸಣ್ಣ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿಯಂತಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ತೀಡಿ ನೀವುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ಪೆದ್ದನಂತೆ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಗೀತಾ ನನಗೆ ತನ್ನ ಮೈಗೆ ಸೋಪು ಹಚ್ಚುವಂತೆ ಹೇಳಿದಳು. ತನಗೆ ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ಸೋಪು ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತನ್ನ ಕತ್ತು, ಹೆಗಲು, ಎದೆ, ಬೆನ್ನು, ಕಾಲು, ತೊಡೆ ಹೀಗೆ ತನ್ನ ಇಡೀ ದೇಹವನ್ನು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಿಂದ ತೀಡಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯದ ತನ್ನ ಆ ಕಪ್ಪುಗೂದಲಿನ ತಾಣವನ್ನು ಅವಳು ಸೋಪಿನ ನೊರೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಉಜ್ಜಿಸಿಕೊಂಡಳು. ನಡುನಡುವೆ ಅವಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದಂತೆ ಇಲ್ಲವೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಅದು ಏಕೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬೆಳ್ಳಗಿನ ತೊಡೆಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪುಚುಕ್ಕೆಯನ್ನು ನಾನು ಮೊದಲ ಸಲ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಅದು ಏನು ಮತ್ತು ಅದು ಅಲ್ಲೇಕಿದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡುಹೋದಾದ ಮೇಲೆ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮೈಯನ್ನು ಟವಲಿನಿಂದ ಒರೆಸಿ ಅದೇ ಟವಲಿನಿಂದ ತನ್ನ ಮೈಯನ್ನೂ ಒರೆಸಿಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸಲಿಲ್ಲ, ತಾನೂ ತೊಡಲಿಲ್ಲ. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಒರಗಿ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದಳು. ತನ್ನ ನಗ್ನ ಮೈಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಸ್ನಾನ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಳು. ನಾನೇನು ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಾನು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ನಿಮಿರನ್ನು ತೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಮೈಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡಳು. ನನ್ನ ಕೆಳಗೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕೊಸರಾಡುತ್ತ ಅದೇನು ಮಾಡಿದ್ದಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಎದರಲ್ಲೋ ಅರ್ಧ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ಮೊದಲೆಂದೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಕೊಸರಾಡಿದೆ ಮುಜುಗರದಿಂದ. ಅವಳು ಸುಮ್ಮನಿರುವಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ನಾನು ಹಾಗೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದರೆ ಅವಳು ಕೊಸರಾಡುತ್ತ ಮತ್ತೆ ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದಂತೆ, ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಮಾಡಹತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಮೇಲೇನಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಎಂದಿಗೂ ಗೀತಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅಂಥ ಸಲಿಗೆಯನ್ನು ತೋರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಧೀಡಿರನೆ ಪರಿವರ್ತನೆ ಏಕಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಅವಳಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಂಟಾಗಿರಬೇಕು. ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪೆಂದು ಅನಿಸಿರಬೇಕು. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾಳ ಕುಟುಂಬ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನೆಲೆಸಿತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆ ಆಸ್ತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕುಟುಂಬದ ನಡುವೆ ಕಲಹವೊಂದು ತಲೆದೋರಿ ಎರಡೂ ಮನೆಯವರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿತ್ತು. ನಂತರ ಎಂದಿಗೂ ನನಗೆ ಗೀತಾಳ ಭೇಟಿಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ಅವಳ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತೂ ಆಡದಂತಾಗಿತ್ತು.

ನಾನು ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ, ಬಿ.ಕಾಂ. ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದೆ. ಗೀತಾಳೊಂದಿಗಿನ ಆ ಬಾಲ್ಯದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದುಂಟು. ಅವಳಿನ್ನೂ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾಳೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವಳು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ ಕೆಲವು ಫೋಟೋಗಳು ನನ್ನ ಬಳಿಯಿದ್ದವು. ಅವಳು ಚೆಲುವೆಯೆಂದು ನನಗೆ ದೊಡ್ಡವನಾದಂತೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟಲು ಕಣ್ಣುಗಳು, ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು, ಮೊಂಡಾದ ಮೂಗು, ತುಂಬಿದ ತುಟಿಗಳು, ನೀಳವೆನ್ನಬಹುದಾದ ಕತ್ತು, ಹದಿನಾರ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಯೌವ್ವನವನ್ನು ಹೋಲುವಂಥ ಅವಳ ದುಂಡು ಸ್ತನಗಳು, ಹರವಾದ ನಿತಂಬಗಳು.. ಎಲ್ಲ ಆ ಫೋಟೋಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಕಂಡಿದ್ದವು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಗೀತಾ ನನ್ನೆದುರು ಬಿಚ್ಚಿ ನಗ್ನವಾಗಿಸಿದ್ದಾಗ ನಾನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗುನಾಗಿದ್ದು ಎಂಥ ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ಈಗಲೂ ಅಂಥ ಚೆಲುವೆಯೇ ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿರಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳಿರಬೇಕು. ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವಳು ಗುರುತಿಸುವಳೇ? ಅವಳನ್ನು ನಾನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲೆನೆ? ಅವಳಿಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ಆ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಿರುತ್ತದೆಯೆ? ಎಂದೆಲ್ಲ ಅವಳ ನೆನಪು ಬಂದಾಗ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಸುಮಾರು ಒಂದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಗೀತಾ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಳು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೇ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಜೊತೆ ಅವಳ ಗಂಡ, ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣು ಹುಡುಗಿಯರೂ ಇದ್ದರು. ಮೈಸೂರು-ಬೆಂಗಳೂರು ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದರಂತೆ. ನಾವಿಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದು, ನಮ್ಮ ವಿಳಾಸವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲ ಯಾರೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು, "ಇಲ್ನೋಡು, ಯಾರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.. ಗಿತಕ್ಕ ನೆನಪಿದ್ದಾಳೆಯೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಅವಳು ಗೀತಾ ಎಂದು ಗುರುತಾಗಿದ್ದು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಆ ಕ್ಷಣ ಹಾಗೆಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಅವಳಿಗಾಗ ೩೩ ರ ವಯಸ್ಸಿರಬೇಕು. ನನಗೆ ೨೮. ಆದರೆ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ೨೪ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದಂತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಆ ಹಳೆಯ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಾಗಿ ಮಾತೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕಿದ್ದೆನಷ್ಟೇ. ಅವಳೂ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು. ಅಂದು ಇಡಿ ದಿನ ನಾನವಳನ್ನು ಕದ್ದು ಕದ್ದು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಒಂದೆರಡು ಸಲ ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತೂ ಆಗಿತ್ತು. ಗೀತಾಳ ಗಂಡ ತಾವೆಲ್ಲ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೊರಡಬೇಕೆಂದು ಸಂಜೆ ಚಹ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಸಾರಿದ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಇದ್ದು ಹೋಗಿ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಅದೇನು ಆಗಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಮಾತೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಗೀತಾಳ ಗಂಡ ಮಾತ್ರ ಹಠ ಹಿಡಿದವನಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದ. ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯ ಕ್ಲಾಸುಗಳು, ತನ್ನ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕೆಲಸ, ಹೀಗೆ ಏನೇನೋ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮನೂ ಹಠ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಗೀತಾಳನ್ನಾದರೂ ಒಂದು ವಾರ ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದಳು. ಹೆಂಗಸರ ಹಠದ ಮುಂದೆ ಗಂಡಸರ ಹಠ ಅಷ್ಟು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಗೀತಾಳ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೀತಾಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಒಪ್ಪಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ಆಗ ನನಗಾದ ಸಂತಸ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ.

ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ನಾನು ಪರಸ್ಪರ ಸಂಕೋಚ ಮರೆತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದೆವು. ಅವಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಸುತ್ತಾಡಿಸುವಂತೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನಾನು ಸಮಯ ಹಾಳುಮಾಡದೇ ಬೇಗ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತು ಟೀ ಶರ್ಟ ತೊಟ್ಟು, ಸುಗಂಧವನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಿದ್ಧನಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೋ ಎಂಬಂತೆ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಚೂಡಿದಾರೊಂದನ್ನು ಧರಿಸಿ ನನ್ನ ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಬುಲ್ ಟೆಂಪಲ್ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಬೇಗನೆ ಬಸವಣ್ಣನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಅದುವರೆಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಂಕೋಚದಿಂದಲೇ ಇದ್ದ ಗೀತಾ ಈಗ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ತನ್ನ ಗಂಡನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚರಿಸಿದಾಗ ನಾನು ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಗರ್ಲ್‌ಫ್ರೆಂಡ್ ಅದಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ನನ್ನ ಆಪ್ತ ಗೆಳತಿ ಪದ್ಮಿನಿಯ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹೇಳಿದೆ. ಅವಳು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳಿ ತುಂಬಾ ನಕ್ಕಳು. ನನಗೆ 'ಕೆಟ್ಟ ಹುಡುಗ' ಎಂದು ಬಿರುದನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಳು.

"ಗೀತಾ, ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಆಡಿದ್ದ ಆಟಗಳು ನಿನಗೆ ನೆನಪಿವೆಯೇ?" ಎಂದು ನಾನು ಅಳುಕುತ್ತಲೇ ಕೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ತುಂಟತನವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದಳೋ ಏನೋ, ಅವಳು ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಲ ನಿಮೀಷಗಳ ಮೌನದ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ಏನೋ ಗಂಭೀರವಾದ ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುವವಳಂತೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ, "ನಿನಗೆ ಏನೇನು ನೆನಪಿದೆಯೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನನ್ನಿಂದಾದ ತಪ್ಪುಗಳು ನಿನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಅವಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡು" ಅಂದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಚಿಂತೆಯಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಯುವುದು ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು, "ಆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾಡಿಬಿಡು ಗೀತಾ" ಎಂದೆ. ಅವಳು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಲು ಬಿದ್ದಂತೆ ಹೆದರಿ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. ತಾನು ಮರುದಿನವೇ ಊರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಮತ್ತೆನನ್ನೂ ಅನ್ನದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಅವಳನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅವಳೆಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾಳೋ ಎಂದು ಹೆದರಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಮರುದಿನ ನಾನು ಎದ್ದಾಗ ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಟಿಫಿನ್ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಇಡೀ ದಿನ ಅವಳು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವಳೆದುರು ಕುಳಿತರೆ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಲೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ.

ಮರುದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯ...

ಮುಂದುವರಿಯುವುದು...

Saturday, February 27, 2010

ಕನ್ಯತ್ವದ ಪೊರೆ ಕಳಚಿಹೋದರೆ?

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ

ನಮ್ಮ ಲೈಂಗಿಕತೆಯ ಕುರಿತಾದ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು 'ಕನ್ಯತ್ವ' ದಿಂದಲೇ ಪ್ರಾರಂಭಿಸೋಣ.

'ಕನ್ಯತ್ವ' ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದೆಂದು ತಿಳಿದವರೇ ಬಹಳ ಜನ. 'ಕನ್ಯತ್ವ' ಎಂಬ ಪದಕ್ಕೆ ಪರಿಶುದ್ಧ, ನಿಷ್ಕಳಂಕ, ನಿರ್ದುಷ್ಟ, ಉಪಯೋಗಿಸದ, ಅಕ್ಷತ, ಕೈಸೋಕದ... ಇತ್ಯಾದಿ ಅರ್ಥಗಳಿವೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ virginity ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಇದನ್ನು ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಪರ್ಕದ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಇದು ಹೆಣ್ಣಿಗೂ ಗಂಡಿಗೂ ಸಮನಾಗಿಯೇ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಮೊದಲು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿನ ಯೋನಿಪೊರೆ ಕಳಚುವುದೇ 'ಕನ್ಯತ್ವದ ಪೊರೆ' ಕಳಚುವುದಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಹೊಂದಿದರೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ 'ಕನ್ಯತ್ವ' ಕಳಚಿತೆಂದರ್ಥ.

'ಕನ್ಯಾಪೊರೆ' ಅಥವ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ hymen ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಹೆಣ್ಣಿನ ಯೋನಿದ್ವಾರದಲ್ಲಿರುವ ಆ ತೆಳ್ಳಗಿನ ಪೊರೆ ಕಳಚಲು ಸಂಭೋಗವನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಇನ್ನೂ ಹಲವಾರು ಕಾರಣಗಳಿವೆ. ಇಂದಿನ ಹುಡುಗಿಯರು ಲಂಗ ತೊಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮನೆಗೆ ಬರುವವರಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಪಾಠದೊಂದಿಗೆ ಆಟ-ಓಟಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಭಾಗವಹಿಸುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು. ಸೈಕ್ಲಿಂಗ್, ಈಜು, ರೇಸು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವ ಹುಡುಗಿಯರ ಕನ್ಯಾಪೊರೆ ಹರಿದುಹೋಗಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಬಲವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಹುಡುಗಿಯರು ಹರೆಯದಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಹಸ್ತಮೈಥುನದ ಅಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ಯಾಪೊರೆ ಕಳಚಿಹೋಗಿರಲು ಇದೂ ಒಂದು ಪ್ರಬಲ ಕಾರಣ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಕನ್ಯತ್ವದ ನಾಶವೆನ್ನಬಹುದೆ? ಹೀಗಾಗಿ ಯೋನಿಪೊರೆ ಕಳಚುವುದನ್ನೇ ಕನ್ಯತ್ವದ ಪೊರೆ ಕಳಚುವುದೆನ್ನುವುದು ಅಸಮಂಜಸ. ಅದಲ್ಲದೇ ಎಷ್ಟೋ ಹುಡುಗಿಯರ ಯೋನಿಪೊರೆ ಮೊದಲ ಸಂಭೋಗದಲ್ಲಿ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದು ಸಂಭೋಗದ ಅನುಭವವನ್ನು ಪಡೆದ ಅವರನ್ನು 'ಕನ್ಯೆ' ಯರೆಂದು ಕರೆಯಬಹುದೆ? ಇಲ್ಲ, ಹೆಣ್ಣೇ ಇರಲಿ, ಗಂಡೇ ಇರಲಿ, ಒಮ್ಮೆ ಸಂಭೋಗದ ಅನುಭವಾದೊಡನೆ ಆ ವ್ಯಕಿಯ ಕನ್ಯತ್ವ ಕಳಚಿತೆಂದೇ ಅರ್ಥ. ಇದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಪೊರೆಯೂ ಅಳತೆಗೋಲು ಆಗಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಹಾಗಾದರೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕನ್ಯತ್ವ ಉಳಿದಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವುದು? ಇದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಕನ್ಯತ್ವವನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸುವ ಖಚಿತ ಲಕ್ಷಣಗಳ್ಯಾವವೂ ಇಲ್ಲ. ನೇರ ಮಾತೇ ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಸಾಧನ. ನಮ್ಮ ಸಂಗಾತಿಯ ಕನ್ಯತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಬದಲು ಅವರನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಿಬಿಡುವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಇದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು 'ಕನ್ಯತ್ವ' ವೆನ್ನುವುದು ನಮಗೆ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಎಂಬುದನ್ನು ಯೋಚಿಸೋಣ. ಕನ್ಯತ್ವವೆನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದಾದ್ದರಿಂದ ನಾವು ನಮ್ಮ ಕನ್ಯತ್ವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೀವಿಯೇ ಎನ್ನುವುದೂ ಒಂದು ಅಂಶ. ನಾವು ಸಂಭೋಗದ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಸಂಗಾತಿ ಮಾತ್ರ ಅಂಥ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೊಂದಿರಕೂಡದು ಎಂದು ಬಯಸುವುದು ಬೂಟಾಟಿಕೆಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.

ಹಾಗಾದರೆ ಕನ್ಯತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳೇನು?

Sunday, February 21, 2010

ಲೈಂಗಿಕತೆ: ಒಂದು ಚರ್ಚೆ

ಓದುಗ ಮಿತ್ರರೆ,

ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗು ಕೇವಲ ಲೈಂಗಿಕ ಪ್ರಚೋದನೆಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುವ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗು ಆಗಬಾರದು ಎಂದು ನನಗೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇಂದು ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ತಲೆದೋರುವ ಎಷ್ಟೋ ತೊಡಕು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಲೈಂಗಿಕತೆಯ ಕುರಿತಾಗಿವೆ. ಗಂಡ-ಹೆಂಡತಿಯರ ನಡುವಿನ ಮಾನಸಿಕ ಕಲಹ, ವಿವಾಹ ವಿಚ್ಛೇದನಗಳು, ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ ಮತ್ತು ಬರದ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಿನ ಕಾಮದ ಕುರಿತಾದ ಕುತೂಹಲ, ನಮ್ಮ ಮನರಂಜನೆಯ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಬಿತ್ತರಿಸುವ ಪ್ರೇಮ-ಕಾಮಗಳನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಬಯಸುವ, ಮೋಬೈಲ್ ಹಿಡಿದು ತಿರುಗಾಡುವ ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳು... ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿ 'ಕಾಲ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿದೆ' ಎಂದು ಕೈಚೆಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಒಂದೆಡೆಯಾದರೆ ಕಾನೂನನ್ನು ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಾದರೂ ಯುವಜನತೆಯನ್ನು ಸರಿ ದಾರಿಗೆ ತಂದೇ ತರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ಹಿಂದೂ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ.

ನನಗೆ 'ಇದು ಸರಿ, ಇದು ತಪ್ಪು' ಎಂದು ಹೇಳುವುದರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯಾಗಲೀ ನಂಬಿಕೆಯಾಗಲೀ ಇಲ್ಲ. ನನಗೆ ಸರಿಯೆನಿಸಿದ್ದು ನಿಮಗೆ ತಪ್ಪೆನಿಸಬಹುದು. ನಿಮಗೆ ಸರಿಯೆನಿಸಿದ್ದು ನನಗೆ ತಪ್ಪೆನಿಸಬಹುದು. ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಸರಿಯೆನಿಸಿರಲೇ ಬೇಕು; ಅದು ತಪ್ಪೆನಿಸಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಅವನು ಮಾಡುತ್ತಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸೀತೆಯನ್ನು ಅಪಹರಿಸಿ ರಾಮನನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಕರೆದ ರಾವಣನಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ, ಹರನೆನ್ನಲು ಒಲ್ಲದ ಪ್ರಹ್ಲಾದನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ ಹಿರಣ್ಯಕಶ್ಯಪುವಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ, ಜರ್ಮನಿಯ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಯಹೂದಿಗಳನ್ನು ಗುಂಡಿಕ್ಕಿ ಕೊಂದ ಹಿಟ್ಲರ್‌ನಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ, ಇಂದಿನ ಧರ್ಮಾಂಧ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ... ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ತಾವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಸರಿಯೆನಿಸರಲೇ ಬೇಕು. ಹಾಗಿದ್ದಾಗ ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ವಿವೇಚನೆ ಒಂದು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಲಹರಿಯೇ ಸರಿ; ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ತರದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಹತ್ವವಿರುವುದಿಲ್ಲ.

ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ಕಟ್ಟಳೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಲೈಂಗತೆಯ ಕುರಿತು ನಾವು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಬೇಕಾದ ಕಾಲ ಸನ್ನಿಹಿತವಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹೆಣ್ಣು-ಗಂಡು ಇಬ್ಬರೂ ಕೈಜೋಡಿಸಬೇಕು. ಇಂಥ ಚರ್ಚೆಗೆ ಅಂತರ್ಜಾಲ ಒಂದು ಉತ್ತಮ ವೇದಿಕೆಯಾಗಬಲ್ಲದು. ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ನೀವು ಅಜ್ಞಾತರಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡೇ ಮಾತನಾಡಬೇಕಾದುದು, ಕಲಿತು ಕಲಿಸಬೇಕಾದುದು, ಚರ್ಚಿಸಿ ಬಗೆಹರಿಸಬೇಕಾದುದು ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ. ಕಾಮವೆನ್ನುವುದೂ ಹಸಿವು ನೀರಡಿಕೆಗಳಿದ್ದಂತೆ. ನಮ್ಮ ಹಸಿವು ನೀರಡಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ನಾವು ನಮ್ಮ ಕಾಮದ ಬಗೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಲು ಮಾತ್ರ ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತೇವೆ. ರಾತ್ರಿ ಪತಿಯೊಂದಿಗಿನ ಸಂಭೋಗದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹೆಂಡತಿ ನಿರಾಸೆಗೊಂಡರೂ ಅದನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹೆಂಡತಿಯ ಕಾಮ ನಿರಾಸಕ್ತತೆಯಿಂದ ಬೇಸತ್ತ ಗಂಡಸು ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಅರಸಿಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಇದೆಲ್ಲ ಆಗುವುದು ಮಾತನಾಡದೇ ಇರುವುದರಿಂದ, ಹೇಳಬೇಕಾದುದನ್ನು ಹೇಳದೇ ಇರುವುದರಿಂದ. ನಮ್ಮ ಈ ಚರ್ಚೆ ಗಂಡ-ಹೆಂಡತಿಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಮೀಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ಲೈಂಗಿಕತೆಯ ಎಲ್ಲ ಆಯಾಮಗಳನ್ನೂ ಈ ಚರ್ಚೆ ಒಳಗೊಳ್ಳಲಿ.

ಹಾಗಾದರೆ ನೀವು ಮಾಡಬೇಕಾದುದು ನಾನು ಲೈಂಗತೆಯ ಕುರಿತು ಆಯ್ದ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವುದು. ಇದು ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ಚೌಕಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ನಡೆಯಲಿರುವ ಒಂದು ಚರ್ಚೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ವಿಚಾರಗಳು ವ್ಯಕ್ತವಾಗಲಿ. ನೀವು ಇಂಥ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದರೆ ಕಾಮೆಂಟುಗಳನ್ನು ಬರೆದು ತಿಳಿಸಿ. ಆನಂತರ ನಾನು ಚರ್ಚೆಯ ಮೊದಲ ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತೇನೆ.

~ಪದ್ಮಿನಿ

Sunday, February 14, 2010

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ದುರ್ಬಲವಾದಂತೆ
ಶಬ್ದಗಳಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕುತ್ತ
ಮಾತುಗಳೇ ಮರೆತು ಹೋದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನನ್ನ ತೊಟ್ಟುಗಳು ನಿಮಿರಿ ನಿಂತಂತೆ
ನಾ ಮಿಲನಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧಳೆನ್ನಲು
ಸಾರಿ ಹೇಳುವ ಸಂಕೇತದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನನ್ನ ಮುಖದಮೇಲೊಂದು ನಗೆ ಮೂಡಿದಂತೆ
ನಾನು ಮೊದಲೋ ನೀನು ಮೊದಲೋ
ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ನಗ್ನರಾಗುವ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಿದ್ದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನಾ ಹನಿಹನಿಯಾಗಿ ದ್ರವಿಸಿದಂತೆ
ನಿನ್ನ ಮಿಲನಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆದು
ನಾನು ನನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಕರಗಿದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನನ್ನ ಮೊಲೆಗಳು ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡಂತೆ
ನನ್ನನು ಅಪ್ಪಿ ಸೆಳೆದು ಭೋಗಿಸಲು
ನಿನಗೆ ನಿಮಂತ್ರಣವಿದ್ದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ಹಿಂಜರಿಯುದೇ ನೀ ಬಳಿ ಬಂದಂತೆ
ನನ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ
ನನ್ನನು ಆಕ್ರಮಿಸಲು ಹೋಂಚು ಹಾಕಿದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನನ್ನ ಆ ತುಂಡು ಬಟ್ಟೆ ಹಸಿಯಾದಂತೆ
ನೀ ನನ್ನನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಸೇರಿದಾಗ
ಸುಖದ ಅಲೆಗಳು ದೇಹದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹರಿದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ
ನಾನು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾಗಿ ನಕ್ಕಂತೆ
ನೀ ನನ್ನ ನಡುವನ್ನು ಬಳಸಿ ಕುಣಿದರೆ
ನಾ ನಿನ್ನ ತಾಳಕ್ಕೆ ಸೋತು ಸ್ಖಲಿಸಿದಂತೆ

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ...

Saturday, February 6, 2010

ಬಸ್ಸಿನಾಗ ಸುರಿದಿತ್ತ ಜೇನ (ಕೊನೆಯ ಭಾಗ)

ಲೇಖನ: ಅನಂಗ


"ಕವಿ, ಜೇನ ಯಾವಾಗ ಸುರೀತಂತ ಹೇಳಲಾ..."

"ನೀವು ಮನೀಗೆ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ."

"ಅಂದ್ರ ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದ?"

"ಹೂಂ"

"ಮೊದಲs ಹೇಳಿದ್ರ ಅದನ್ನ ಅಲ್ಲೇ ಹೀರಿಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ..."

"ಅದ್ಹೆಂಗ ಹೇಳ್ಲಿ?"

"ಯಾಕ? ನಿನಗೇನ ಹೇಳ್ಲಿಕ್ಕೆ ಹಾದಿ ಕಡಿಮಿ ಅವಯೇನ?"

"ಮನ್ಯಾಗ ಅಷ್ಟ ಮಂದಿ ಇದ್ರಲ್ಲಾ..."

"ಹೂಂ, ಇರ್ಲಿ. ನಾಲ್ಕ ದಿನಾ ನಂದ ನೆನಪ ಭಾಳ ಆತೇನ? ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಸುತ್ತ ಯಾರರೆ ಇರಾವ್ರು. ಹೆಚ್ಚು ಏನೂ ಕೇಳ್ಲಿಕ್ಕೇ ಆಗಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ತಿ."

ಅಕೀ ಏನೂ ಅನಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕಂದ್ರ ಆಕಿ ತನ್ನ ತುಟೀನ ಹಲ್ಲಾಗ ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದಿದ್ಳು. ಯಾಕಂದ್ರ ನನ್ನ ಬಟ್ಟಗೋಳು ಅಕಿ ತಂತೀನ ಮೀಟಲಿಕ್ಕ ಹತ್ತಿದ್ವು. ಅಕಿ ತೊಡಿಗೋಳು ಒಮ್ಮೆ ಅಗಲ ಆದ್ರ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡಗ ಮಾಡ್ತಿದ್ವು.

"ಅಲ್ಲಾ ಕವಿ, ನಾಲ್ಕೇ ದಿನದಾಗ ಇಷ್ಟೊಂದು ಬೆಳದಾದಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಬೆಳಿ!"

"ಹೂಂ"

"ಏನ ಹೂಂ? ಮೊನ್ನೇನೇ ಎಲ್ಲಾ ತಗದು ಚಂದಂಗ ನುಣ್ಣಗ ಮಾಡಿ ಕಳಸಿದ್ದೆ..."

"ನೀವ ಹತ್ರ ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರ ಬೆಳಿ ತಗ್ಯಾವ್ರ ಯಾರು?"

ಆಕಿ ಹಂಗ ಮಾತಾಡ್ತಿದ್ರ ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟದಾನ ಬೆಪ್ಪ ದಪ್ಪಗಾಗಿ ಸೆಣಸಾಡಲಿಕ್ಕ ಹತ್ತಿತ್ತು. ಆಕಿ ತೊಡಿ ನಡುವಿನ ನನ್ನ ಕೈ ಪೂರಾ ಹಸೀಯಾಗಿತ್ತು.

ಅದು ಬಸ್ ಆಗಿರದಿದ್ರ ಆ ಹೊತ್ತಿಗಾಗ್ಲೇ ನನ್ನದು ಅಕಿದ್ರಾಗ ಹೊಕ್ಕು ಕುಣಿದಿರತಿತ್ತು. ಆದ್ರ ಅದು ಬಸ್ ಆಗಿದ್ರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತ ಆದಮ್ಯಾಲ ಅಕಿ ಜೋರಂಗ ನಡಗಿದ್ಳು. ಯಾರರ ನೋಡಿದ್ರ ಪಾಪ ಹುಡುಗಿಗೆ ಥಂಡಿ ಭಾಳ ತಗೋಂಡದ ಅಂದಿರಾವ್ರು. ಆದ್ರ ನನಗ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಅದು ಥಂಡೀ ನಡಗಲ್ಲ ಅಂತ. ಆಕಿ ಶಾಂತ ಆದಮ್ಯಾಲೆ ನಾನು ಕೈ ಹೊರಗೆಳಕೊಂಡು ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟನಾಗ ಹಾಕ್ಕೊಂಡೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಟ್ಟಿದ್ದೇ ತಡ ನಂದು ರಸಾ ಸಿಡಿಸೇ ಬಿಡ್ತು. ಅದು ಕವಿತಾಗ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು.

'ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡ್ರಿ,.. ಮನೀಗ ಹೋದಮ್ಯಾಲೆ ನಿಮಗ ಹೋಳಗಿ ಊಟಾ ನಾ ಹಾಕ್ತೀನಿ' ಅಂದ್ಳು.

ಕವಿತಾನ ಹೋಳಗಿ ಊಟ ಅಂದ್ರ ಭಾಳಾ ಸ್ಪೆಷಲ್ ನೋಡ್ರಿ. ಅದ್ರ ಕಥೀ ಮತ್ತ್ಯಾವಾಗರೇ ಹೇಳ್ತಿನಿ.

Saturday, January 16, 2010

ಬಸ್ಸಿನಾಗ ಸುರಿದಿತ್ತ ಜೇನ (ಭಾಗ-2)

ಲೇಖನ: ಅನಂಗ


ಮಾವನ ಮನ್ಯಾಗ ಸಂಜೀ ಛಾ ಕುಡದಾವ್ರs ನಾನು ಕವಿತಾ ಹೊರಡಲಿಕ್ಕೆ ತಯಾರಾದ್ವಿ. ನಮ್ಮನ್ನ ಕಳಸೂ ಮನಸ ಅವರಿಗ್ಯಾರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಏನ ಅಳಿಯಂದ್ರ ಹೀಂಗ ಬಂದ ಹೀಂಗ ಹೊಂಟsಬಿಟ್ರೆಲ್ಲಾ... ಅಂತ ನಮ್ಮತ್ತಿ ಮಾವ ಹಳಾಳಿಸಿದ್ರು. ಅವ್ರು ವಯಸ್ಸಾದವ್ರು, ನನ್ನ ತ್ರಾಸು ಅವ್ರಿಗೇನ ಅರ್ಥ ಆದೀತು. ಅಂತೂ ಅವ್ರಿಗೆ ಏನೋ ಹೇಳಿ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿ ನಾವು ಜಾಗಾ ಬಿಟ್ವಿ. ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ಆಗತಿದ್ದಂಗನ ಡಿಸೆಂಬರ ಥಂಡಿ ಮೈಬಿಚ್ಚಿತ್ತು. ಅದು ಮೈ ಬಿಚ್ಚಿದ್ರ ನಮ್ಮ ಮೈ ಮುದುಡಲಿಕ್ಕ ಹತ್ತಿತ್ತು. ಕವಿತಾಗ ಖಿಡಕೀ ಕಡೆ ಸೀಟ ಕೊಟ್ಟು ನಾನು ಅವಳ ಮಗ್ಗಲ ಕೂತಕೊಂಡೆ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸೀಟ ಬಸ್ಸಿನ ನಟ್ಟನಡಬರಕ ಇತ್ತು. ಸವದತ್ತಿ ಕಡೆಯಿಂದ ಧಾರವಾಡಕ್ಕ ಸಂಜೀಕೆ ಬಸ್ಸುಗೋಳು ಖಾಲಿ ಹೋಗೂದು ಭಾಳ ಅಪರೂಪಾ. ನಮ್ಮ ಬಸ್ಸೂ ಖಾಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ಸೀಟಗೋಳೂ ತುಂಬಿದ್ವು. ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಸೀಟಿನ್ಯಾಗ ಹಳದಿ ಪೇಟಾ ಸುತ್ತಕೊಂಡ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಕೂತಿದ್ದ. ಅವನ ಮಗ್ಗಲ ಒಬ್ಬ ಹುಡಗ ಕೂತಿದ್ದ. ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಸೀಟಿನ ಖಿಡಕ್ಯಾಂದ ಹಾಯ್ಸಿ ತಳಗ ಭಜೀ ಮಾರಾವನ ಕಡೆ ನೋಡಕೋತ ಕೂತಿದ್ರು. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಭಜಿ ತಿನಬೇಕಂತ ಅನಿಸಿದಂಗಿತ್ತು. ಆದ್ರ ಒಬ್ರೂ ರೊಕ್ಕಾ ತಗೀವಲ್ರು, ಭಜಿ ತೊಗೋವಲ್ರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಾದಮ್ಯಾಲ ಬಸ್ ಚಾಲು ಆತು. ಬಸ್ ಸವದತ್ತಿ ಬಸ್‌ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಿಂದ ಹೊರಬೀಳೂ ಸಮಯಕ್ಕ ಕತ್ತಲೀನs ಆಗಿತ್ತು. ನಾನು ಮೆಲ್ಲಕ ಕವಿತಾನ ಹತ್ರ ಸರದೆ. ಅಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತೂ ಅಕಿ ಏನೂ ಮಾತಾಡ್ದ ಸುಮ್ಮ ಕೂತಿದ್ಳು. ಅವ್ವಾ ಅಪ್ಪನ್ನ ಬಿಟ್ಟ ಬಂದಿದ್ಳು. ಬ್ಯಾಸರ ಆಗಿರಬೇಕು. ಅಕಿ ತೊಡಿ ನನ್ನ ತೊಡೀಗೆ ತಾಕಿ ನನಗ ಏನೇನೋ ಮಾತಂಡಂಗ ಆಗಿತ್ತು. ಆದ್ರ ನಾನೂ ಹೆಚ್ಚ ಮಾತಾಡ್ದೇ ಸುಮ್ನ ಕೂತಿದ್ದೆ.

ಹದಿನೈದ ನಿಮಿಷ ಕಳದಮ್ಯಾಲ ಬಸ್ ಊರ ಹೊರಗ ಹೊಂಟಿತ್ತು. ಡ್ರೈವರ್ ಲೈಟ್ ಆರಿಸಿದ. ಹೊರಗ ಥಂಡಿ, ಒಳಗೆ ಬೆಚ್ಚಗ ಕತ್ತಲಿ. ನಾವಿಬ್ರೂ ಹೊಸ್ತಾಗಿ ಮದವ್ಯಾದಾವ್ರು. ನಾಲ್ಕ ದಿನಾ ಒಬ್ರನ್ನೊಬ್ಬರು ಬಿಟ್ಟ ಇದ್ದಾವ್ರು. ಬಸ್ ತೂಗಕೋತ ಸಣ್ಣಂಗೆ ಜಿಗ್ಕೊತ್ತ ಹೊಂಟಿತ್ತು. ನನ್ನ ಬಲಗೈ ಕವಿತಾನ ತೊಡೀಮ್ಯಾಲ ತುಡಗ ಮಂಗ್ಯಾನ ಥರಾ ಏರಿ ಕೂತಿತು. ಕವಿತಾನ ತಲಿ ನನ್ನ ಹೆಗಲಮ್ಯಾಲ ಇತ್ತು. ಅಕಿಗೆ ನಿದ್ದಿ ಹತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲೋ ಗೊತ್ತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೆರಡ ನಿಮಿಷ ಆದಮ್ಯಾಲ ನನ್ನ ತುಡಗ ಕೈ ಮೆಲ್ಲಗ ಆಕಿ ಸೊಂಟಕ್ಕ ಏರಿತ್ತು. ಅಕಿನ ಸೀರೀ ಅಂಚಿನ ಸುತ್ತ ತಿರಗಿ ಸೀದಾ ಆಕಿ ಹೊಕ್ಕಳ ಕೆಳಗs ಬಂದಿತ್ತು. ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕ ಬಸ್ಸಿನ ಗಾಲಿ ಒಂದ ಸಣ್ಣ ಕಲ್ಲ ಮ್ಯಾಲ ಹಾದೂವೋ ಏನೋ ಬಸ್ ಜಿಗದಂಗ ಮಾಡ್ತು. ನನ್ನ ಬಟ್ಟಗೋಳು ಆಕಿ ಸೀರಿ ನೆರಗನ್ಯಾಗ ಸಿಕ್ಕೊಂಡಬಿಟ್ವು. ಅಕಿ ಮೈ ಬಿಸಿ ನನ್ನ ಬಟ್ಟಗೋಳಿಗೆ ತಾಕಿತ್ತು. ಆಕಿನ ಮೆತ್ತಗಿನ ಕೆಳಹೊಟ್ಟಿ ಯಾಕೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆವರಿದಂಗನೂ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಆದರ ನನಗೆ ಬ್ಯಾರೇನs ವಿಚಾರ ಬಂತು. ಇಂಥಾ ಥಂಡ್ಯಾಗ ಕೂತಲ್ಲೇ ಕೂತು ಇಕಿ ಬೆವರತಾಳರೆ ಹೆಂಗ ಅಂತ. ಆಮ್ಯಾಲ ಅನಿಸ್ತು ಇದು ಬೆವರಲ್ಲಾ ಅಂತ!

ಈ ನಾಲ್ಕು ದಿನದಾಗ ನನ್ನ ಹರೇದ ಹೆಂಡತಿ ಸ್ವಭಾವನs ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮರತಹಂಗ ಆಗಿತ್ತೋ ಏನೋ... ಇಲ್ಲದಿದ್ರ ಹಿಂಗ ಅರೀದಾವ್ರಥರ ಅಂಜಕೋತ ಅಕಿ ಹೊಕ್ಕಳ ತಳಗ ಕೈ ಇಟ್ಟಗೊಂಡ ಕೂತೀರಾವನಲ್ಲಾ ನಾನು. ನನ್ನ ಗಿಡದಾಗs ಹೂವಾಗಿದ್ದು ನನಗs ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಂದ್ರ? ಅಂದಾವನs ಕೈ ತಳಗ ತಳ್ಳೇ ಬಿಟ್ಟೆ. ಅದು ಹೋಗಿ ಸೀದಾ ಅಕಿ ಬಾಗಲಾನ ತಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಕಿ ಗಪ್ಪನ ಉಸರ ಹಿಡಿದಿದ್ದು ನನಗ ಕೇಳಿಸ್ತು. ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮ್ಯಾಲ ತಲಿ ಇಟ್ಟಾಕಿ ಮಲಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟ ಗೊತ್ತಾದಮ್ಯಾಲ ಸುಮ್ಮ ಇರ್ತೀನಾ ನಾನು?


ಮುಂದುವರಿಯುವುದು...

Sunday, January 10, 2010

ಬಸ್ಸಿನಾಗ ಸುರಿದಿತ್ತ ಜೇನ (ಭಾಗ-1)

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಸುಮಾರು ಐದು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಹೊಸ ಲೇಖನವೊಂದನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇಷ್ಟು ದೀರ್ಘವಾದ ಮೌನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನೆಂದು ಈ ಕೂಡಲೇ ವಿವರಿಸಲಾರೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹಠ್ಠಾತ್ತಾಗಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಎದುರಾಗುತ್ತವೆ. ಅಂಥದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯೊಂದರ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಿಲುಕಿದ್ದೆ. ನಾನಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಮಧುಚಂದ್ರನಿಗೆ ಪ್ರಣಯಪದ್ಮಿನಿಯನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುವುದು ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಆತ ಪ್ರಣಯಪದ್ಮಿನಿ ಮತ್ತು ಅದರ Yahoo! ಬಳಗದ ಕಡೆಗೆ ಗಮನವಿಟ್ಟಿದ್ದು ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನದ ಸಂಗತಿ.

ಸರಿ, ಈಗ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಬೇಕಿದೆ. ನಾನು ಮೂಲತಃ ಬಿಜಾಪುರ ಜೆಲ್ಲೆಯವಳು. ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕನ್ನಡದ ಸೊಗಡನ್ನು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅರಿತವಳು. ಆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ನಾನು ಶೃಂಗಾರ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯಬೇಕೆಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಅದು ನನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರು ಅಂಥ ಒಂದು ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆದು ನನಗೆ ಈಮೇಲ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಅಶ್ಲೀಲವೆನಿಸಿದರೂ ನನಗದು ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. ನಾನು ಆ ಲೇಖನವನ್ನು ಪ್ರಣಯಪದ್ಮಿನಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಲು ಅವರ ಅನುಮತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದೆ. ತಮ್ಮ ಹೆಸರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪ್ರಕಟಿಸಬಾರದೆಂಬ ಕರಾರಿನ ಮೇಲೆ ಅವರು ಒಪ್ಪಿದರು. ಆದರೆ ಲೇಖನವೊಂದಕ್ಕೆ ಲೇಖಕನ ಗುರುತು ಇರದಿದ್ದರೆ ಹೇಗೆ? ಒಂದು ಕಲ್ಪಿತನಾಮವನ್ನಾದರೂ ಸೂಚಿಸಬಹುದಲ್ಲ?

ನೀವು ಈ ಮೊದಲ ಭಾಗವನ್ನು ಓದಿನೋಡಿ. ನಿಮಗೆ ಹಿಡಿಸಿದರೆ ಈ ತರಹದ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸೋಣ.

~ಪದ್ಮಿನಿ
----------------------------------------------------------------------------


ಲೇಖನ: ಅನಂಗ

ಮದಿವ್ಯಾಗಿ ಇನ್ನೂ ಎರ್ಡ ತಿಂಗಳ ಆಗಿದ್ದಿಲ್ಲಾ. ನನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಕವಿತಾ ತನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಕುಬುಸಕ್ಕಂತ ತವರಮನೀಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ಳು. ಅಕೀ ಹೋಗಿದ್ದು ಐದೇ ದಿನಕ್ಕಂತಾದ್ರೂ ನನ್ನ ಜೀವಾ ಅಕಿ ಇಲ್ಲದ್ದಕ್ಕ ಚಡಪಡಸಲಿಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿತ್ತು ನೋಡ್ರಿ. ಅಂಥಾ ರುಚೀನs ತೋರಿಸಿದ್ದಳ್ರಿ ಹುಡುಗಿ. ಅಷ್ಟ ರುಚೀನs ಇತ್ತ್ರಿ ಅಕಿಗೂಡ ಇರೂದಂದ್ರ. ಅಕೀಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದರ ಹರೆ, ನನಗ ನಾಲ್ಕ ವರ್ಷ ಹೆಚ್ಚ ಅಷ್ಟs. ಮನ್ಯಾಗ ನಾವs ಇಬ್ರ ಇರಾವ್ರು, ಹೇಳಾವ್ರಿಲ್ಲ, ಕೇಳಾವ್ರಿಲ್ಲ. ಆಡಿದ್ದs ಆಟ, ಮಾಡಿದ್ದs ಊಟ. ಈ ಎರ್ಡ ತಿಂಗಳು ಹೆಂಗ ಹೋದು ಅಂತಾನs ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ್ರಿ.

ಎರ್ಡ ವಾರದ ಹಿಂದ ಕವಿತಾಗ ಅವಳ ಗೆಳತಿ ಜ್ಯೋತಿ ಭೆಟ್ಟ್ಯಾಗಿದ್ದಳಂತ. ಏನs ಕವಿತೀ, ಹೆಂಗ ನಡದsದ ಹೊಸಾ ಸಂಸಾರ? ಅಂತ ಇಕೀನ ಗಲ್ಲಾ ಚಿಂವಟಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದ್ದಳಂತ. ನಿನ್ನ ಮದಿವ್ಯಾಗ ನಾ ಒಂದ ಸೀರಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ, ಅದನ್ನ ಉಟುಗೊಂಡು ನೋಡಿದ್ಯೇನ? ಅಂತೂ ಕೇಳಿದಳಂತ. ಅದಕ್ಕ ಇವಳು, 'ಹದಿನೈದ ದಿನಾ ಆತು ನನ್ನ ಗಂಡ ನನಗ ಚಡ್ಡಿ ಹಕ್ಕೋಳ್ಳಿಕ್ಕ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲಾ, ನಿನ್ನ ಸೀರಿ ಯಾವಾಗ ಉಡೂದು?' ಅಂತ ಅಂದಳಂತ. ಅದನ್ನ ಕೇಳಿ ಜ್ಯೋತಿ ಸಾಯೂಹಂಗ ನಕ್ಕಳಂತ. ಇದನ್ನ ಕೇಳಿ ನಾನು ಕವಿತಾನ ತೊಡೀಮ್ಯಾಲೆ ಎಳದ ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಹಂಗ ಹಟ್ಟಿದ್ದೆ ನೋಡ್ರಿ. ಹುಡುಗೀನs ಹಂಗ ಇದ್ದಾಳ್ರೀ. ಹುಚ್ಚs ಹಿಡಸ್ತಾಳ.

ಕವಿತಾ ಮನ್ಯಾಗಿಲ್ದ ನನಗೂ ಏನೇನೋ ವಿಚಾರ ಬರಲಿಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿದ್ವು. ಅಕಿ ತವರಮನೀಗೆ ಹೋಗಿ ನಾಲ್ಕ ದಿನಾ ಆಗಿತ್ತು. ಇನ್ನೊಂದ ದಿನಾ ಕಾಯ್ದರ ಆಯ್ತಲ್ಲ ಆಕಿ ಬಂದsಬಿಡ್ತಾಳ ಅಂತ ಎಷ್ಟ ನನಗ ನಾನs ಹೇಳಕೊಂಡ್ರೂ ಸಮಾಧಾನಾನs ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂದ ಮುಂಜಾನೇನs ಅಕಿಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, 'ಕವಿ, ನೀನೀವತ್ತ ಸಂಜೀಕೆ ತಯಾರಾಗಿರು. ನಾ ಸವದತ್ತಿಗೆ ಬಂದು ಕರ್ಕೊಂಡ ಬರ್ತೀನಿ' ಅಂದಿದ್ದೆ. ಅವಳು ಹಠಾ ಮಾಡಿ ಇನ್ನೊಂದಿನ ಅಲ್ಲೇ ಇರತೀನಿ ಅಂತಾಳ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ರ ಹಂಗಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಒಪ್ಪಿದ್ಳು. ಆದ್ರ ಮಾತು ಫೋನ್‌ನ್ಯಾಗ ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಖರೆ ಅಕಿ ಮನಸನ್ಯಾಗ ಇನ್ನೊಂದಿನ ಅಲ್ಲೇ ಕಳೀಬೇಕು ಅಂತ ಇದ್ದಿರಬಹುದಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಮಾವನ ಮನೀಗೆ ನಾನು ಹೊಂಟನಿಂತಿದ್ದೆ. ಧಾರವಾಡದಿಂದ ಸವದತ್ತಿ ಒಂತಾಸಿನ ಹಾದಿ. ಸವದತ್ತಿ ಬಸ್‌ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ್ಯಾಗ ಬಸ್ ಹೋಗಿ ನಿಂತದ್ದs ತಡಾ, ನಾನು ಕೆಳಗ ಜಿಗದು ಒಂದು ಆಟೋ ಹಿಡಕೊಂಡ ಹತ್ತ ನಿಮಿಷದಾಗ ಮಾವನ ಮನ್ಯಾಗs ಇದ್ದೆ.

ಲಗ್ನ ಆದಮ್ಯಾಲ ಇದು ಮೊದಲ ಸಲ ಮಾವನ ಮನೀ ಭೆಟ್ಟಿ. ಎಲ್ಲಾರೂ ಭಾಳ ಆದ್ರಾ ಮಾಡಿದ್ರು. ತಿನಿಸಿದ್ರು, ಕುಡಿಸಿದ್ರು. ಆದ್ರ ನನ್ನ ಚಿತ್ತ ಕವಿತಾನ ಸುತ್ತನs ಇತ್ತು. ತಿಂಗಳಾನಗಟ್ಟಲೇ ಅಕಿನ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀನೇನೋ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಕಿ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಬಂದು ಮಾತಾಡ್ಸಿದ್ರ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬಿಸಿಯೇರಿದಂಗ ಆಗಿತ್ತು. ಅಕಿ ಅಂದಾನs ಅಂಥಾದ್ದು, ನನ್ನ ಗೆಳ್ಯಾರೆಲ್ಲಾರೂ ಏನ ಛಂದ ಇದ್ದಾಳೋ ಮಾರಾಯಾ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ... ಪುಣ್ಯಾ ಮಾಡೀ ನೋಡಪಾ ನೀ ಅಂತ ಸಂಕಟಾ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಹೇಳಿದ್ರ ನನಗ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟಿ ಖುಷಿಯಾಗೂದು.

ಮುಂದುವರಿಯುವುದು...