ಹೊಸ ವರುಷದ ಶುಭಾಶಯಗಳು!

ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ಓದುಗರಿಗೆ ಪ್ರಣಯಪದ್ಮಿನಿಯ ಹೊಸ ವರುಷದ ಹಾರ್ದಿಕ ಶುಭಾಶಯಗಳು! ಹೊಸ ವರುಷ ನಿಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸಂತಸದಾಯಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಯದಾಯಕವಾಗಿರಲಿ!

ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ (ಭಾಗ-3)

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ
ಆಧಾರ: ವಾತ್ಸಾಯನರ ಕಾಮಸೂತ್ರ, ಕಲ್ಯಾಣಮಲ್ಲನ ಅನಂಗರಂಗ, ಅಂತರ್ಜಾಲ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು

ಪದ್ಮಿನಿ ಮತ್ತು ಚಿತ್ತಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಬಗ್ಗೆ ಹಿಂದಿನ ಅಂಕಣಗಳಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದೇವೆ. ಈಗ ಶಂಖಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯೋಣ.

ಶಂಖಿನಿ

ಶಂಖಿನಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಂದು ಅಥವ ಮಣ್ಣಿನ ಮೈಬಣ್ಣದ ಬಿಸಿದೇಹದ ಹೆಣ್ಣು. ಇವಳದು ದೊಡ್ಡ ಗಾತ್ರದ ದೇಹ, ಅವಳ ಸೊಂಟವು ಕೂಡ ದೊಡ್ಡದೇ. ಆದರೆ ದೊಡ್ಡ ದೇಹದ ಈ ಹೆಣ್ಣಿನ ಸ್ತನಗಳು ಮಾತ್ರ ಚಿಕ್ಕವು. ಅವಳ ಕೈ ಮತ್ತು ಪಾದಗಳು ಉದ್ದವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಅವಳ ಯೋನಿ ಯಾವತ್ತೂ ಒದ್ದೆಯಾಗಿರುತ್ತದಲ್ಲದೇ ಅದರ ದ್ರವ ಉಪ್ಪಿನ ರುಚಿಯಂತಿರುತ್ತದೆ. ಅವಳ ಯೋನಿಕಣಿವೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಕೂದಲು ತುಂಬಾ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಒಡಕು ಅಥವ ಕರ್ಕಶ ಮತ್ತು ಅವಳ ನಡಿಗೆ ಆತುರ ಅಥವ ಅವಸರವನ್ನು ತೋರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲ ಸ್ತ್ರೀಯರಂತೆ ಇವಳಿಗೂ ಬಟ್ಟೆ, ಹೂವು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳೆಂದರೆ ಇಷ್ಟ.

ಶಂಖಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಕಾಮೋನ್ಮಾದದ ಯಾವ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಾದರೂ ಉಂಟಾಗಬಲ್ಲದು. ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸಂದರ್ಭಗಳ ಪರಿವೆಯಿಲ್ಲದೇ ಕಾಮಾವೇಶಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುವ ಇವಳು ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ದಿಗಿಲುಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಅಥವ ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡಾಗುವುದುಂಟು. ಇವಳೊಂದಿಗೆ ರತಿಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ನಡೆಸುವ ಪುರುಷ ಇವಳ ಆವೇಶದ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕು ಇವಳ ಉಗುರುಗಳಿಂದ ಗಾಯಗೊಳ್ಳುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ.

ಶಂಖಿನಿ ಸ್ತ್ರೀ ಒಬ್ಬ ಮುಂಗೋಪಿ ಹೆಣ್ಣು, ಕಟು ಹೃದಯಿ, ಹಠಮಾರಿ, ಅವಿನಿಯಿ ಮತ್ತು ಯಾವತ್ತು ಇತರರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯವಳು.

ಹಸ್ತಿನಿ

ಹಸ್ತಿನಿಯದು ಕುಬ್ಜ ನಿಲುವು, ಇವಳ ದೇಹದ ಎತ್ತರ ಕಡಿಮೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಒರಟೆನಿಸುವ ದಪ್ಪದಾದ ದೇಹ, ತಿಳಿ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಕೂದಲು ಮತ್ತು ಬೆಳ್ಳಗಿನ ಮೈಬಣ್ಣ. ಅವಳ ಕತ್ತು ನೇರವಾಗಿರದೇ ಮಣಿದಂತಿದ್ದು ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಕರ್ಕಶವಾಗಿ, ಗಂಟಲಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಂತೆ ಕೇಳುತ್ತದೆ. ಹಸ್ತಿನಿಯ ನಡಿಗೆ ಜೋಲುಬಿದ್ದಂತೆ ನಿಧಾನ ಮತ್ತು ಅವಲಕ್ಷಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅವಳ ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳು ವಕ್ರವಾಗಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಇವೆ.

ರತಿಕ್ರೀಡೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಹಸ್ತಿನಿಯದು ತುಂಬಾ ಆಲಸ್ಯದ ವರ್ತನೆ. ಬಲು ದೀರ್ಘವಾದ ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಅವಳಿಗೆ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗಲು ಸಾಧ್ಯ. ಆದರೆ ಎಷ್ಟು ಸಂಭೋಗ ನಡೆಸಿದರೂ ಅವಳಿಗೆ ನಿಜವಾದ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಹಸ್ತಿನಿಯದು ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕತನ, ಎಷ್ಟು ತಿಂದರೂ ಮತ್ತೆ ತಿನ್ನುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳದು ಮುಂಗೋಪದ ಸ್ವಭಾವ.

ನಾಲ್ಕು ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಾಯಿತು. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ರತಿಕ್ರೀಡೆಯಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುತ್ತದೋ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡೋಣ. ನಮ್ಮ ಪುರಾತನ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರವು ಈ ಅಂಶವನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದೆ. ಎಲ್ಲ ದಿನಗಳೂ ಸಂಭೋಗಕ್ಕೆ ಪಕ್ವವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಪಂಚಾಗದ ಪ್ರಕಾರ ಒಂದು ತಿಂಗಳೆಂದರೆ ಎರಡು ಪಕ್ಷಗಳು. ಒಂದು ಪಕ್ಷವೆಂದರೆ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳ ಅವಧಿ. ಒಂದು ಪಕ್ಷದ ಕೊನೆಗೆ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದರೆ ಕೊನೆಗೆ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಇದು ನಿಮಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಷಯ.

ಪ್ರತಿಪದ, ದ್ವಿತಿಯ, ಚತುರ್ಥಿ ಮತ್ತು ಪಂಚಮಿ (ಅಂದರೆ, ಒಂದು, ಎರಡು, ನಾಲ್ಕು ಮತ್ತು ಐದು) ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳುಂಟು.

ಷಷ್ಠಿ, ಅಷ್ಟಮಿ, ದಶಮಿ ಮತ್ತು ದ್ವಾದಶಿ (ಅಂದರೆ, ಆರು, ಎಂಟು, ಹತ್ತು ಮತ್ತು ಹನ್ನೆರಡು) ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಚಿತ್ತಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳುಂಟು.

ತೃತಿಯ, ಸಪ್ತಮಿ, ಏಕಾದಶಿ ಮತ್ತು ತ್ರಯೋದಶಿ (ಅಂದರೆ, ಮೂರು, ಏಳು, ಹನ್ನೋಂದು ಮತ್ತು ಹದಿಮೂರು) ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಶಂಖಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳುಂಟು.

ನವಮಿ, ಚತುರ್ದಶಿ, ಪೂರ್ಣಿಮೆ ಮತ್ತು ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ (ಅಂದರೆ, ಒಂಭತ್ತು, ಹದಿನಾಲ್ಕು, ಪೂರ್ಣಿಮೆ ಮತ್ತು ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ) ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಹಸ್ತಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳುಂಟು.

ಇದಲ್ಲದೇ ದಿನದ ಯಾವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಸ್ತ್ರೀಯರು ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನೂ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಕಾಮಕ್ರೀಡೆಗೆ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ರಾತ್ರಿ ಸಮಯದ ಸಂಭೋಗದಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ಹಿಂಸೆಯಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯೂ ಇದೆ. ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು ಸೂರ್ಯಕಮಲವೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅಂದರೆ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳಿಗೆ ಅರಳುವ ಹೂವು ಅಥವ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿನ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವ ಸ್ತ್ರೀ ಎಂದರ್ಥ. ಇದು ಸಾಂಕೇತಿಕ ವಿಚಾರವಷ್ಟೇ. ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಹೊರಗಿನ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಪಕ್ವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪದ್ಮಿನಿಯನ್ನು ರತಿಕ್ರೀಡೆಗೆ ಅಹ್ವಾನಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಪುರುಷ, ಅವನು ಹದಿನಾರರ ತರುಣನೇ ಆಗಿರಲಿ, ಅವಳನ್ನು ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸಬಲ್ಲ. ಚಿತ್ತಿನಿ ಮತ್ತು ಶಂಖಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯರು ಚಂದ್ರಕಮಲವಿದ್ದಂತೆ, ಅಂದರೆ ಚಂದ್ರನ ಬೆಳಕಿಗೆ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಒರಟು ದೇಹದ ಹಸ್ತಿನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಸಮಯದ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲ.

ಪ್ರಣಯಕ್ರೀಡೆಗೆ ಪಕ್ವವೆನಿಸುವ ಸಮಯವನ್ನು ಹಗಲು ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಪ್ರಹರಗಳನಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಹರ ಜೊತೆಗೆ ಅದು ಯಾವ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಸೂಕ್ತ ಎಂಬುದನ್ನೂ ತೋರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ದಿನದ ಒಂದನೆಯ ಪ್ರಹರ: 6 a.m. - 9 a.m. ಪದ್ಮಿನಿ

ದಿನದ ಎರಡನೆಯ ಪ್ರಹರ: 9 a.m.-12 p.m. ಪದ್ಮಿನಿ

ದಿನದ ಮೂರನೆಯ ಪ್ರಹರ: 12 p.m. - 3 p.m. ಪದ್ಮಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿ

ದಿನದ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಪ್ರಹರ: 3 p.m. - 6 p.m. ಪದ್ಮಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿ

ರಾತ್ರಿಯ ಒಂದನೆಯ ಪ್ರಹರ: 6 p.m - 9 p.m. ಚಿತ್ತಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿ

ರಾತ್ರಿಯ ಎರಡನೆಯ ಪ್ರಹರ: 9 p.m. - 12 a.m. ಹಸ್ತಿನಿ

ರಾತ್ರಿಯ ಮೂರನೆಯ ಪ್ರಹರ: 12 a.m. - 3 a.m. ಶಂಖಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿ

ರಾತ್ರಿಯ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಪ್ರಹರ: 3 a.m. - 6 a.m. ಪದ್ಮಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿ


ಇಪ್ಪತ್ತುನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗಳ ಒಂದು ಆವರ್ತನದಲ್ಲಿ ಮೂರು ಘಂಟೆಗಳ ಅವಧಿಯ ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಪ್ರಹರಗಳಿವೆ. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ಮೂರು ಘಂಟೆಯಿಂದ ಸಂಜೆಯ ಆರು ಘಂಟೆಯವರೆಗೆ ಹಗಲಾದರೆ, ಸಂಜೆಯ ಆರು ಘಂಟೆಯಿಂದ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ಮೂರು ಘಂಟೆಯ ಸಮಯ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿದೆ.

ಸಂಭೋಗವೆಂದರೆ ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನಡೆಯುವ ಬರೀ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಅದಕ್ಕೇ ಹೇಳುವುದು. ಸ್ತ್ರೀಯ ದೇಹ ರಚನೆ, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸ್ವಭಾವ, ದಿನದ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯ ಸಮಯ, ಇವುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಪ್ರಣಯದ ರಥವನ್ನೇರುವ ಪುರುಷ ಹೆಚ್ಚು ಯಶಸ್ಸು ಕಾಣಲಾರ. ಏನಂತೀರಿ?

ನಿನ್ನ ಕನಸನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ

ನಲ್ಲೆ,

ನೀನು ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಿನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನೀನು ಎಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿನ್ನ ದೇಹ ಸಾರಿ ಹೇಳುವಂತಿತ್ತು. ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಒತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಿನ್ನ ತೊಡೆಗಳು ಹರಿದು ಹೊರಬರಲು ಅನುವಾಗಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ತಡೆಯಲು ಶ್ರಮಿಸಿದ್ದವು. ಆದರೂ ನಿನ್ನ ಅರ್ಧ ತೆರೆದ ಪ್ರವೇಶದಿಂದ ಅವು ನೀರಾಗಿ ಹೊರ ನುಸುಳುತ್ತ ನಿನ್ನ ಸುಂದರವಾದ ತೊಡೆಗಳ ಒಳಗನ್ನು ನೆನೆಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಹುಶಃ ನೀನು ಅಂಥ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲೂ ಕನಸೊಂದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ನಿನ್ನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ನಿನ್ನತ್ತ ಬಾಗಿದ್ದು, ನಿನ್ನ ಆರ್ದ್ರತೆಯ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಹೀರುತ್ತ ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಂದ ನಿನ್ನ ಒದ್ದೆಯಾದ ಮೃದು ಚರ್ಮವನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದ್ದು ನಿನಗೆ ಅರಿವಾಗಿರಬೇಕು. ನೀನ್ನ ದೇಹ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕಂಪಿಸಿದಾಗ ನಾನೆಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ಕೆಡಿಸಿದೆನೋ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣ ನೀನು ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದೆ, ನಿನ್ನ ದೇಹ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿದ ನಿನ್ನ ಆರ್ದ್ರತೆಯನ್ನು ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸುವುದು ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಆ ಕನಸಿನಿಂದ ಸೆಳೆದು ಹೊರತರುವುದೂ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ.

ಮೆಲ್ಲಗೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊರಳಿಸಿ ನಿನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಲಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನಿನ್ನ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದಾಗ ಅರಳಿದ ನಿನ್ನ ಸವಿದುಟಿಗಳು ಅದೇ ಆಗ ಮತ್ತೆ ದ್ರವಿಸಿ ದೀಪದ ಮಂದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ನೀನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಈಗೇನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದೇನೇ ಇದ್ದರೂ ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಆ ದೃಶ್ಯ ನಾನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ದೃಶ್ಯದಿಂದ್ದ ಭಿನ್ನವಾಗಿರುವುದು ನನಗೆ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ನೀನು ನಿನ್ನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನೇ ನಾನು ನಿಜದಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ನೀಡ ಬಯಸಿದ್ದೆ.

ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಿನ್ನತ್ತ ಬಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ನಿನ್ನ ರೇಶ್ಮೆಯಂತಹ ಉಬ್ಬನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ಮುತ್ತಿದೆ. ಆ ಅದ್ಭುತ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಈ ಬಾರಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕಂಪಿಸಿದ್ದೆವು. ಆದರೂ ನಿನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನಿನ್ನ ರಸಗವಳದ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಸವಿಯತೊಡಗಿದೆ. ಹಾಗೆ ನಿನ್ನ ತುಂಬಿದ ರತಿದುಟಿಗಳನ್ನು ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತ ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ನಿನ್ನ ಸೀಳಿನೊಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿದಾಗ ನಿನ್ನ ದೇಹದುದ್ದಕ್ಕೂ ತೀಕ್ಷ್ಣ ಕಂಪನಗಳುಂಟಾಗಿದ್ದವು. ಅದೇ ಘಳಿಗೆಗೆ ನಿನ್ನ ಕೈಯೊಂದು ನನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಚಲಿಸಿ ಬಂದಾಗ ನೀನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿಯೇಬಿಟ್ಟೆ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಆತಂಕಗೊಂಡವನಂತೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಡೆದೆ ಆದರೆ ನೀನಿನ್ನೂ ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿರುವುದು ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಸಮಾಧಾನಗೊಂಡೆ. ಬಹುಷಃ ನಿನಗೆ ನೀನು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೂ ಹುಸಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮುಂದಿನ ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ದೇಹದ ಅಂಗ-ಅಂಗವೂ ಬಿಗಿಯತೊಡಗಿತ್ತು, ನಿನ್ನೊಳಿಗಿನ ನಾಡಿಯೊಂದು ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಜೋರಾಗಿ ಮಿಡಿಯತೊಡಗಿತ್ತು. ನೀನು ಇಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಸ್ಫೋಟಿಸಲಿದ್ದೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ನಿನ್ನ ಆರ್ದ್ರ ಕುಹರದಲ್ಲಿ ಕುಣಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಆ ಸ್ಫೋಟವೊಂದು ನಿನ್ನನ್ನು ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಕಿತ್ತು ಹೊರತರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಬಲವಾಗಿತ್ತು. ನಾನಾದರೋ ಹಾಗಾಗದಿರಲೆಂದೇ ಬಯಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಚಿಂತಿಸಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ದೇಹ ದೀರ್ಘವಾದ ಒಂದು ಸ್ಖಲನವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಕಂಪಿಸಿದಾಗ ನೀನು ಅನೈಚ್ಛಿಕವಾಗಿ ನರಳಿದ್ದೆ ಮಾತ್ರ. ಅಷ್ಟೆ, ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ನೀನು ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಮಧುರ ಕನಸೊಂದು ಕೊನೆಗೂ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ ನಿನ್ನ ನಿದ್ರೆ ಇನ್ನೂ ಗಾಢವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ನಿನ್ನೊಳಗಿನಿಂದ ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೊರಗೆಳೆದುಕೊಂಡೆ, ಅದರ ಚಲನ ಮತ್ತೆಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೊಡಲಿಗೆ ಕಿಚ್ಚಿಡುತ್ತದೋ ಎಂದು ಹೆದರುತ್ತ. ನಿನ್ನ ರತಿಪೀಠದಿಂದ ನನ್ನ ಬಾಯಿ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಾಗ ನೀನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನೆನೆದಿದ್ದೆ. ಮಲಗುವ ಮುನ್ನ ನೀನು ಕಳಚಿ ಎಸೆದ ನಿನ್ನ ಚಲ್ಲಣ ಅಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅದರಿಂದಲೇ ನಿನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡಿದ ಆರ್ದ್ರತೆಯನ್ನು ಮೆತ್ತಗೆ ಒತ್ತಿ-ಒತ್ತಿ ತೆಗೆದು ನಿನ್ನನ್ನು ಶುಷ್ಕವಾಗಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಚೆಲುವೆ ನೀನು ಎಷ್ಟು ಮುಗ್ಧಳಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ, ನಿನ್ನ ಚೆಲುವು, ನಿನ್ನ ಸೊಗಸನ್ನು ಎಷ್ಟು ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡರೂ ಸಾಲದು. ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಾಗಿ ಈ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ಹಣೆಗೆ ಹೂಮುತ್ತೊಂದನ್ನು ಕೊಟ್ಟೆ. ನಂತರ ನಿನಗಾಗಿ ಕಾಯ್ದು ನಿಂತಿದ್ದ ರಾತ್ರಿಯು ನಿನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಲಲ್ಲೆಗರೆಯುತ್ತ ನಿನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ನಾನು ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ನಕ್ಕು ಮೇಲೆದ್ದೆ.

- ನಿನ್ನವನು

ಮಳೆಗಾಲದ ಮೊದಲ ಸಂಜೆ

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ

ಆ ಸಂಜೆ ಮಳೆಗಾಲದ ಆಗಮನ. ಆಗಸದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಹರಡಿದ ಕಾರ್ಮೋಡಗಳು ಆವೇಶದಿಂದ ಸುರಿದು ಧರೆಯ ತೃಷೆಯನ್ನು ಹಿಂಗಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಂದು ಸೂರ್ಯಾಸ್ತಕ್ಕೆ ಮುನ್ನವೇ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕತ್ತಲೆ.


"ರೀ.. ಮಗೂ" ಎಂದಳವಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ತನ್ನ ನರಳಾಟದ ನಡುವೆಯೇ. ಪಕ್ಕದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಗು ಸಣ್ಣಗೆ ಅಳುತ್ತಿತ್ತು. ಆತ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಅದನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿದ. ಚಾಚಿದ ಅವಳ ಸೊಗಸಾದ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅವನು ಭರದಿಂದ ನುಗ್ಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ತುಟಿಗಳು ಅವಳ ಕತ್ತನ್ನು ಆತುರದಿಂದ ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳ ಬಾಹುಗಳು ಅವನನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದವು. ಅದೊಂದು ದಿವ್ಯ ಸಂಗಮ. ತವರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಅವನು ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಕಾಯ್ದಿದ್ದ. ಇಂದು ಅವಳು ಬಂದಿದ್ದಳು. ಬಂದವಳೇ ಮಗುವನ್ನು ಮಲಗಿಸಿ ಅವನಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು, ಸುರಿವ ಆ ಕಾರ್ಮೋಡಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಮೈಬಿಚ್ಚಿ ಅಣಿಯಾದ ಧರೆಯಂತೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ದೇಹಗಳು ಬೆಸೆದುಕೊಂಡು, ಬಿಸಿಯೇರಿ ಬೆವರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವರ ರತಿನರ್ತನದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಸಂಗೀತವಾಗಿ ಮಳೆಯು ಧೋ ಎನ್ನುತ್ತಿತ್ತು.


'ಎಷ್ಟು ದಿನ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗೋದು...' ಎಂದನಾತ, ತನ್ನ ಬಿಗಿತವನ್ನು ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ಸಡಿಲಿಸಿ ಅವಳ ದಾಹ ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತ, ರಂಗೇರಿದ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗಳನ್ನು ಸವರುತ್ತ. ಉತ್ತರವೆಂಬಂತೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಅವನ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಸುತ್ತಿದಳು, ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಇನ್ನೂ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಬಂಧಿಸುತ್ತ, ತನ್ನೊಳಗೆ ಸೆಳೆಯುತ್ತ.


ಕಾರ್ಮುಗಿಲು ಭೋರ್ಗರೆದು ಶಾಂತವಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಒಡಲಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ತರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಗು ಜೋರಾಗಿ ಅಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ದೇಹದ ಕೆಳಗೆ ಕರಗಿ ಸಣ್ಣಾಗಿದ್ದ ಅವಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವನನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಹೊರಳಿಸಿ ಮಂಚದಿಂದ ಇಳಿದು ಪಕ್ಕದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಗುವಿನತ್ತ ನಡೆದಳು. ಅವಳು ಹಾಗೆ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸಡಿಲುಗೊಂಡಿದ್ದ ಅವಳ ದಟ್ಟವಾದ ಕೇಶರಾಶಿ ಅವಳ ಸೊಂಟದವರೆಗೂ ಚಾಚಿ ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆ ಬೆನ್ನನ್ನು ಮರೆಯಾಗಿಸಲು ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವಳನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವನ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿ ತೃಪ್ತಿಯ ಮಂದಹಾಸವೊಂದು ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಒಂದು ಹನಿ ಪ್ರೀತಿ

ಲೇಖನ: ಅಮೋರ


ಸುರುಳಿಯಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಹೊಗೆಯನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದವನಿಗೆ ತನ್ನೊಳಗಿನ ಬಿಸಿ ಸಿಗರೇಟಿನ ತಾಪವೋ, ಕಾಮದ ಶಾಖವೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ತೆಳ್ಳಗಿನ ನಡುವಿನ ಗೆಳತಿ ಅವನೆದುರು ತನ್ನ ನೆರಿಗೆಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಒಳಸೇರಿಸುತ್ತಿದರೆ, ಬಳಲಿದರೂ ಕಾಂತಿಯುತವಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಕಾಯ ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ನಶೆ ಏರಿಸಿತು. ಸರ್ರನೆ ಅವಳನ್ನು ನಡುವಿನಿಂದ ತಬ್ಬಿ ಹಿಡಿದು, ತುಟಿಗೆ ತುಟಿಯೊತ್ತಿ "ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ? ಪ್ಲೀಸ್..." ಎಂದುಸುರಿದ. ಮುಗುಳ್ನಗೆಯೋ, ಉತ್ಕಟತೆಯ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯೋ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗದ ಅವಳ ಭಾವ ಸಿಗರೇಟಿನ ಘಾಟು, ಬೆವರಿನ ಆರ್ದ್ರತೆ ಮತ್ತು ರತಿಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪರಿಮಳದೊಂದಿಗೆ ಸಮಾಗಮಿಸಿತು.

ಕೆಲ ಸಮಯದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದು ಅರ್ಧ ಉರಿದ ಸಿಗರೇಟಿನ ತುಂಡು, ಅವರಿಬ್ಬರ ಆಡದೆ ಉಳಿದ ಮಾತುಗಳು ಮತ್ತು ಒಂದು ಹನಿ ಪ್ರೀತಿ!

ಈ ರಾತ್ರಿ...

ಲೇಖನ: ಅಮೋರ


ಬೆಚ್ಚನೆಯ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಚೆಲುವೆಯೊಬ್ಬಳು ಬರೆಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡ , ಬರೆಯಲು ಹೋಗಿ ಸೋತ ಪತ್ರದ ತುಣುಕು !

ರಾತ್ರಿಗಳೆಂದರೆ ನನಗೆ ಹೇಳಲಾರದ ಸಂಭ್ರಮ. ಇರುವುದು ಒಬ್ಬಳೇ ಆದರೂ, ಗೆಳೆಯ, ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳು ನಿನ್ನಷ್ಟೇ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಕಳೆದ ಸಲ ಹೊರಡುವಾಗ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಉನ್ಮಾದ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆ ಇದೆಯೇ? ಆ ಉನ್ಮಾದದಿಂದಾಗಿಯೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮಿಬರ ನೆನಪುಗಳು ಈ ಪರಿ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸಿರುವುದು... ಈ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ, ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತ, ಒಂಟಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಜೊತೆಯಾಗಿರುವಂತೆ ಇರುವುದಿದೆಯಲ್ಲ... ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸುಖ ಸಿಗುವುದಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ!

ಈ ಇರುಳು ಹರಿದು ನಾಳಿನ ಬೆಳಕು ಸುರಿದರೆ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನೀನಿರುತ್ತೀಯೇ. ಸೂರ್ಯನಿಗೋ, ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಜಿಗೋ ಹೋಲಿಸಿ ಅವುಗಳು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕೊಡುವ ಹಿತವನ್ನು ನಾನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಒಳನುಸುಳುವ ಆ ಸೂರ್ಯನ ನವಿರು ಶಾಖದೊಂದಿಗೆ, ಸಣ್ಣಗೆ ಬೀಸುವ ಮಂಜು ಮಿಶ್ರಿತ ಗಾಳಿ ಸುಖ ಸೋಪಾನಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದಂಥ ಸಂಗಾತಿಗಳು. ರಾತ್ರಿಗಳು ಹಿತವೇ ಆದರೂ, ನಿನ್ನ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಂತೋಷವೇನಲ್ಲ. ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಒಂದೊಂದು ಯುಗದಂತೆನಿಸಿ, ಕಾಯುವುದು ಸಾಕುಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ಬರಲಿರುವ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಭೂಮಿ ಕಾದಿರುವಂತೆ, ಗೆಳೆಯ, ನಿನಗಾಗಿ ನನ್ನ ರೋಮ ರೋಮವೂ ಕಾದಿದೆ. ದಿಗ್ಗನೆ ನಿನ್ನ ನಗು ಕೇಳಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಏನೋ ಅನ್ಯಮನಸ್ಕತೆ. ನಿನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶದ ನೆನಪಾಗಿ ಮೊಲೆಗಳು ಉಬ್ಬಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಈ ಕ್ಷಣವೇ ಉಸಿರು ನಿಂತುಹೋಗುವಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಚುಂಬಿಸಿಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ವೇಗ. ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಮೃದುವಾಗಿ ಸವರಿಕೊಂಡಾಗ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳು, ನನ್ನ ಕತ್ತು, ಕೈ ಕಾಲುಗಳೆಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನ ಕುರಿತ ಕಾತರವನ್ನು ತಮಗೆ ತೋಚಿದಂತೆ ಸ್ಫುರಿಸಿದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ, ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹ, ಸಲಿಗೆ, ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಮೂರ್ತ ರೂಪವೆಂಬಂತೆ ಕಳೆದ ಸಲ ನಡೆದ ನಮ್ಮ ಮಿಲನ ಸಂಭ್ರಮದ ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣವು ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಬಂದಂತಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅದೆಷ್ಟು ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ನೀನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿದ್ದಿ. ಬೆಣ್ಣೆಯ ಮೇಲೆ ಅಕ್ಷರ ಬರೆದಂತೆ, ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅಷ್ಟೇ ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಜೀವ ರಸ ನನ್ನ ಕಮಲದಳದೊಳಗೆ ಸುರಿದು ಒಂದಾದಾಗ, ನನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿ ರಕ್ತಕಣವು ಪುಳಕಗೊಂಡಂತೆ, ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಮಿರಿದಂತೆ, ಯಾತನೆಯೋ, ಆನಂದವೋ ತಿಳಿಯಲಾರದೆ ಬಳಲಿ ಒದ್ದಾಡಿದ ಅನುಭವ ಈಗಲೂ ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ಮೀಟುತ್ತಿದೆ. ಕಾಯುವಿಕೆಯು ಅತಿಯಾದರೆ ಪ್ರೇಮ ಕಾಮದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು ಹದವಾದ ಪರಿಮಳವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಕಾಂತಿ, ನಿನ್ನ ಉಸಿರಿನ ಸುವಾಸನೆ, ಸುವಾಸನೆಯ ಕಾವು, ಕಾವಿನ ತೀವ್ರತೆ... ಇವೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಉಸಿರಿನೊಡನೆ ಬೆರೆತು ತಾನೇ ತಾನಾಗುವ ಕಾಲವಿನ್ನೇನು ದೂರವಿಲ್ಲ!

ಆದರೆ, ಗೆಳೆಯ, ತುಂಬಾ ಕಾಡಿದ್ದೀಯೇ. ನಾಳೆ ನಿನ್ನ ತುದಿಬೆರಳಿನ ಸ್ಪರ್ಶವೇ ನನಗೆ ಸ್ವರ್ಗಸುಖವನ್ನೀಯುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನು ಈ ಪತ್ರವನ್ನೇನಾದರೂ ಮುಂದುವರೆಸಿ, ನೀನು ಬರುವುದರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಓದಿದರೆ, ನನಗೆ ಹುಚ್ಚೇ ಹಿಡಿಯಬಹುದು! ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದೇ ಇರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಗೆಳೆಯ. ಬೇಗ ಬರುವೆಯಲ್ಲವೇ?

ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ (ಭಾಗ-2)

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ
ಆಧಾರ: ವಾತ್ಸಾಯನರ ಕಾಮಸೂತ್ರ, ಕಲ್ಯಾಣಮಲ್ಲನ ಅನಂಗರಂಗ, ಅಂತರ್ಜಾಲ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ತಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯ ಬಗ್ಗೆ ಓದೋಣ.

ಚಿತ್ತಿನಿ ಸ್ತ್ರೀ

ಚಿತ್ತಿನಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಮಧ್ಯಮ ಗಾತ್ರದ ಸ್ತ್ರೀಯಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ಎತ್ತರವೂ ಅಲ್ಲ, ಕುಳ್ಳಗೆಯೂ ಅಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ. ಅವಳ ದೇಹ ತುಂಬಾ ಮೃದು, ಕೊರಳು ಶಂಖದಂತೆ, ಕೂದಲು ಭ್ರಮರದಂತೆ ಕಪ್ಪಗೆ ಇರುತ್ತವಂತೆ. ಅವಳದು ಸಿಂಹಕಟಿ, ಅಂದರೆ ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತಳತೆ ತುಂಬಾ ಕಿರುದಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಸಿಂಹದ ಕಟಿಯಂತೆ. ಅವಳ ಸ್ತನಗಳು ಘನವಾಗಿಯೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಯೂ ಇದ್ದು ಅವುಗಳ ನಡುವೆ ಎರಡು ಅಥವ ಮೂರು ಬೆರಳುಗಳ ಅಂತರವಿರುತ್ತದಂತೆ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ಬಲು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದ್ದು, ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳು ಕೊಬ್ಬಿದ ಘನಗೋಲಗಳಂತಿರುತ್ತವಂತೆ. ಚಿತ್ತಿನಿಯ ಸುಂದರವಾದ ಯೋನಿಯ ಸುತ್ತಲಿನ ಕೂದಲು ತೆಳ್ಳಗೆ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಅವಳ ರತಿದಿಬ್ಬವು (ಯೋನಿಯ ಮೇಲೆ, ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯ ಕೆಳಗೆ ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡಂತೆ ಕಾಣುವ ಭಾಗ, ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು mound of venus ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ) ಗಮನ ಸೆಳೆಯುವಂತೆ ಎತ್ತರವಾಗಿ, ದುಂಡಗೆ ಮತ್ತು ತುಂಬಾ ಮೆತ್ತಗೆ ಇರುತ್ತದಂತೆ.

ನಿಮಗೆ ಈ ರತಿದಿಬ್ಬವೆಂದರೇನು ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆ ಈಗಾಗಲೇ ಬಂದಿರದಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು.

ಚಿತ್ತಿನಿಯ ಭಗಾಂಕುರ (clitoris ) ಯಾವತ್ತೂ ಬಿಸಿಯೇರಿದಂತಿದ್ದು ಜೇನುರಸದ ಕಂಪನ್ನು ಹೊರಸೂಸುತ್ತದಂತೆ. ಸಂಭೋಗದಲ್ಲಿ ನಿರತಳಾಗಿರುವ ಚಿತ್ತಿನಿ ಹೆಣ್ಣಿನ ಯೋನಿಯಿಂದ ಉದ್ರೇಕಕಾರಿ ಶಬ್ದ ಹೊರಡುತ್ತದಂತೆ.

ಚಿತ್ತಿನಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ಚಂಚಲವಾಗಿದ್ದು ಅವಳು ಮನಸೆಳೆಯುವ ವಯ್ಯಾರದಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಾಳಂತೆ. ಚಿತ್ತಿನಿ ಒಬ್ಬ ಸುಖಲೋಲುಪ ಹೆಣ್ಣು, ಅಂದರೆ ಸುಖಕ್ಕೆ ಮಾರು ಹೋಗುವವಳು ಮತ್ತು ಅವಳಿಗೆ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಆಸಕ್ತಿ. ಆದರೂ ಚಿತ್ತಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯಲ್ಲಿ ಕಾಮಾಸಕ್ತಿ ಕಡಿಮೆಯಂತೆ. ಅವಳಿಗೆ ಕಲೆ, ನರ್ತನ, ಸಂಗೀತದತ್ತ ಒಲವು ಹೆಚ್ಚು, ಪಕ್ಷಿಗಳೆಂದರೆ ಬಲು ಪ್ರೀತಿ, ಮತ್ತು ಅವಳದು ಸಾಧನೆಯ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಂತೆ.

ಇಂದಿಗೆ ಇಷ್ಟೇ ಸಾಕು. ಮುಂದಿನ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಶಂಖಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ಓದೋಣ.

ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ (ಭಾಗ-1)

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ
ಆಧಾರ: ವಾತ್ಸಾಯನರ ಕಾಮಸೂತ್ರ, ಕಲ್ಯಾಣಮಲ್ಲನ ಅನಂಗರಂಗ, ಅಂತರ್ಜಾಲ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು


ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಕಾಮವೆನ್ನುವುದು ಕೇವಲ ಆಸಕ್ತಿಯಲ್ಲವೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದ ವಾತ್ಸಾಯನರಂಥ ತಪಸ್ವಿಗಳು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಾಮದ ಮಹತ್ವ ಮತ್ತು ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಅರಿತು, ಮನವನ ದೇಹ ಮತ್ತು ಲೈಂಗಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ, ಸುಖಕರ ಮತ್ತು ತೃಪ್ತಿಕರ ಕಾಮದ ಅನುಭೂತಿಗೆ ಹಲವು ಸುಲಭ ಮತ್ತು ಉಪಯುಕ್ತ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಒಂದು ಸೆಕ್ಸ್ ಕಥೆಯಂತೆ ಓದಿರುತ್ತಾರೆ, ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದ ರೋಮಾಂಚನ ಸಿಕ್ಕದೇ ನಿರಾಶರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ ಒಂದು ಗಂಭೀರ ಅಧ್ಯಯನ, ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗರಿಗೆಂದು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ ಕ್ರೈಂ ಸ್ಟೋರಿ ಅಲ್ಲ. ಇಂದು ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕಿಂತಲೂ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಶುದ್ಧ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿಟ್ಟ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಆಂಗ್ಲ ವಿಮರ್ಷಕರು, ಸಾಹಿತಿಗಳು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೂ ತರ್ಜುಮೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಓದಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸಿದವರಿಗೆ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ ನಿರಾಶೆ ತರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಸಿದ್ಧವಾದ ಮಾತು.

ನಾವೀಗ ಈ ಗಂಭೀರವಾದ ಅಧ್ಯಯನದ ಕೆಲವು ಆಯ್ದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ತುಂಟತನದ ಧಾಟಿಯಲ್ಲೇ ಚರ್ಚಿಸೋಣ. ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ತುಂಟ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಕೊಂಚ ರಂಜನೆಯೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಈಗಾಗಲೇ ನಾವು ತಿಳಿದ ಮತ್ತು ತಿಳಿಯದೇ ಇದ್ದ ವಿಷಯಗಳ ಮಾತುಕತೆಯೂ ಆಗುತ್ತದೆ.


ಸ್ತ್ರೀಯರಲ್ಲಿ ಜಾತಿಗಳು


ನೀವು ’ಪದ್ಮಿನಿ’ ಅನ್ನೋ ಹೆಸರನ್ನು ಕೇಳಿರಬೇಕಲ್ಲ? ಈ ಬ್ಲಾಗಿನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲೇ ಆ ಪದವಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ, ಈ ಬ್ಲಾಗಿನ ಒಡತಿಯ ಹೆಸರೂ ಪದ್ಮಿನಿಯೇ ಎಂಬುದು ನಿಮಗೀಗಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿರಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಪುರಾತನ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಗ್ರಂಥಗಳ ಪ್ರಕಾರ ’ಪದ್ಮಿನಿ’ ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಜಾತಿ. ಓ, ಇಂಥ ಜಾತಿಗಳೂ ಇವೆಯೋ ಎಂದಿರೋ, ಹೌದು, ಆದರೆ ಇವು ನಮ್ಮ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪಂಗಡಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ನಿರ್ಮಿತವಾದ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲ. ಇವು ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಗಂಡಿನ ದೇಹ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಲೈಂಗಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಹುಟ್ಟಿದ ವರ್ಗಗಳು.

ನಾವು ಮನೆಯೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಬೇಕಾದರೆ ಅಥವ ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತೇವಲ್ಲ? ಯಾವ ಭಾಗ ಎಲ್ಲಿರಬೇಕು, ಯಾವ ಆಕಾರದಲ್ಲಿರಬೇಕು, ಯಾವ ಅಳತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿರಬೇಕು ಎಂದೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಈ ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳೂ ಸಹ ಒಂದು ಪ್ರಕಾರದ ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಒಳಪಡುತ್ತವೆ ಅನ್ನಬಹುದು. ನಮ್ಮ ಅಂಗಾಂಗಳ ರಚನೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿಯೇ ತಾನೆ ನಾವು ಯಾರು ನೋಡಲು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಯಾರು ಆಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುವುದು? ನಮ್ಮ ಪುರಾತನ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಗ್ರಂಥಗಳು ಇದನ್ನೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿವೆ.

ಹಾಗಾದರೆ ಈ ಗ್ರಂಥಗಳು ಹೇಳುವುದು ಏನು, ಸ್ತ್ರೀ ಮತ್ತು ಪುರುಷರ ವರ್ಗಗಳು ಯಾವವು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಚರ್ಚಿಸೋಣ. ಪುರುಷ ಜಾತಿಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುವಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಸಕ್ತಿಯಿರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಮಾತನಾಡೋಣ. ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ ಸ್ತ್ರೀಯರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಕಾರಗಳು:

• ಪದ್ಮಿನಿ

• ಚಿತ್ತಿನಿ

• ಶಂಖಿನಿ

• ಹಸ್ತಿನಿ

ಪದ್ಮಿನಿ ಸ್ತ್ರೀ

ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರವು ಶ್ರೇಷ್ಠವೆಂದು ಬಣ್ಣಿಸುತ್ತದಲ್ಲದೇ ಅವಳು ತುಂಬಾ ಅಪರೂಪವೆಂದೂ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರ ಪ್ರಕಾರ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ಸ್ತ್ರೀಯರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳು ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯು ಇರಬಹುದು. ಹಾಗಾದರೆ, ಪರಿಪೂರ್ಣಳೂ ಅಪರೂಪಳೂ ಎಂದು ಕರೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಜಾತಿಯ ಹೆಣ್ಣಿನ ಲಕ್ಷಣಗಳೇನು?

ಪದ್ಮಿನಿಯ ಮುಖವು ಪೂರ್ಣ ಚಂದ್ರನಂತೆ ನೋಡಲು ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗಿರುತ್ತದಂತೆ. ಅವಳ ಮೈ ಬಿಳಿ ಕಮಲದ ಹೂವಿನಂತೆ ಬೆಳ್ಳಗೆ ಮತ್ತು ಮೃದುವಾಗಿರುತ್ತದಂತೆ. ಅವಳ ಚರ್ಮ ಆ ಹೂವಿನ ಪಕಳೆಗಳಂತೆ ನವಿರಾಗಿರುತ್ತದಂತೆ. ಆದರೂ ಅವಳ ಆ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ದೇಹಸಿರಿಯ ಮೇಲೆ ನೇರಳೆ ಬಣ್ಣದ ಛಾಯೆಯೊಂದು ಅವಳ ಯೌವ್ವನದ ಬೇಗೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿರುತ್ತದಂತೆ. ಪದ್ಮಿನಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ಜಿಂಕೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಷ್ಟೇ ಸುಂದರ ಮತ್ತು ಮೋಹಕವಾಗಿರುತ್ತವಂತೆ. ಅವಳ ಕೊರಳು ಶಂಖದ ಆಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ತೆಳ್ಳಗೆ ಮತ್ತು ನವಿರಾಗಿರುತ್ತದಂತೆ. ಅವಳ ಮೂಗು ನೇರ ಮತ್ತು ಅವಳ ತುಟಿಗಳು ರಸ ತುಂಬಿದ ಹಣ್ಣಿನ ಹೋಳುಗಳಂತಿದ್ದರೆ ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಮತ್ತು ಕೋಗಿಲೆಯ ಕೂಗಿನಂತೆ ಇಂಪಾಗಿರುತ್ತದಂತೆ. ಅವಳ ನಡಿಗೆ ಹಂಸದ ನಡಿಗೆಯಂತೆ ಲಯಬದ್ಧವೂ ಆತೀ ಆಕರ್ಷಕವೂ ಆಗಿರುತ್ತದಂತೆ.

ಇಷ್ಟು ವಿವರಣೆಯಿಂದ ನಿಮಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು. ಸರಿ ಹಾಗಾದರೆ, ಪದ್ಮಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯ ಇನ್ನಿತರ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳನ್ನೂ ವಿವರಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ.

ಪದ್ಮಿನಿಯ ಸ್ತನಗಳು ದುಂಡಗೆ ಮತ್ತು ಕೊಂಚ ಬಿರುಸೆನ್ನುವಷ್ಟು ಸುಪೂರವಾಗಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವಂತೆ. ಆ ಸ್ತನಗಳು ಹೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ, ಅವಳ ಕೊರಳಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿ, ಅಂದರೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಜೋಲು ಬೀಳದೆ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿರುತ್ತವಂತೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವಳ ಸ್ತನಗಳ ನಡುವಿನ ಕಣಿವೆಯ ಹರವು ಅವಳ ಹೆಬ್ಬೆರಳಿನ ಅಗಲವನ್ನು ಮೀರುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ. ಅಂದರೆ ಅವಳ ಸ್ತನಕಲಶಗಳು ರಮಿಸುತ್ತಿರುವ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಜೋಡಿಯೊಂದರಂತೆ ಪರಸ್ಪರ ಹತ್ತಿರವಾಗಿರುತ್ತವಂತೆ. ಪದ್ಮಿನಿಯ ಯೋನಿಯ ಆಕಾರವು ಅಶ್ವತ್ಥದ ಎಲೆಯಂತೆ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದು, ಅದು ಉದ್ರೇಕಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅರಳಿದ ಕಮಲದ ಮೊಗ್ಗಿನಂತಿರುತ್ತದಂತೆ. ಅವಳ ರತಿದಳವು ನೆಲನೈದಿಲೆಯ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಸೂಸುತ್ತದಂತೆ.

ಇನ್ನು, ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯು ಗುಲ್ಲುಮಾತು ಅಥವ ಗೊಡ್ಡುಹರಟೆಯನ್ನು ಮಾಡುವುದು ವಿರಳವಂತೆ (ಹಾಗಾದರೆ, ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರಣಯಪದ್ಮಿನಿಯ ಪದ್ಮಿನಿ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಯ ಹೆಣ್ಣು ಅಲ್ಲ ಬಿಡಿ). ಪದ್ಮಿನಿ ಸ್ತ್ರೀಯು ಚತುರ, ಯುಕ್ತಿಶೀಲ ಮತ್ತು ಜಾಣಳಾಗಿರುತ್ತಾಳಂತೆ. ಅವಳು ಹೆಚ್ಚು ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಕಾಲಹರಣವನ್ನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ. ದೇವರಲ್ಲಿ ಭಯ-ಭಕ್ತಿ ಇರುವವಳೂ, ಸೌಜನ್ಯಶೀಲಳೂ ಆಗಿದ್ದು, ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಉಡುಪುಗಳು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುವ ಒಡವೆಗಳನ್ನು ಅವಳು ತುಂಬಾ ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾಳಂತೆ.

ಇದು ಪದ್ಮಿನಿ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಸ್ತ್ರೀಯ ಲಕ್ಷಣಗಳ ವಿವರಣೆಯಾಯಿತು. ಮುಂದಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ತಿನಿ, ಶಂಖಿನಿ ಮತ್ತು ಹಸ್ತಿನಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ಓದೋಣ.

ನಮ್ಮೂರಿನ ಆ ಮೋಟುಗಲ್ಲಿ

ಲೇಖನ: madhuಚಂದ್ರ


ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಂದು ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆದು ಹೋಗಿರುತ್ತವೆ. ಆ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಮಗವು ಅರ್ಥವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ದೊಡ್ಡವರಾದಂತೆ ನಾವು ಆ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಅಂಥ ಕೆಲವು ಘಟನೆಗಳು ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತವೆ. ಆಗ ಅರ್ಥವಾಗದಿದ್ದುದು ಈಗ ಅರ್ಥವಾದಾಗ ಮೈ ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತದೆ.

ಅದೊಂದು ಮೋಟುಗಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ಒಂದು ಕಡೆ ಮಾತ್ರ ತೆರೆದಿರುವ ಓಣಿ, ಅಥವ dead end. ಅಂದಹಾಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗರಿಗೆ ಈ dead end ಅನ್ನುವ ಪದ ಸ್ವಲ್ಪ ತಪ್ಪಾಗಿ ಅರ್ಥವಾದಂತಿದೆ. ಇವರ ಪ್ರಕಾರ ಪ್ರತಿ ರಸ್ತೆಯ ಕೊನೆಗೂ ಒಂದು dead end ಇರುತ್ತದೆ. ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೋ, ಅಂಗಡಿಗೋ, ಹೋಟೆಲಿಗೋ, ಅಥವ ಬೇರೆ ಯಾವುದಕ್ಕೋ ದಾರಿ ಕೇಳಿ ನೋಡಿ. "ಸೀದಾ ಹೀಗೆ ಹೋಗಿ... ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಟು dead endನಲ್ಲಿ left ತಗೊಳ್ಳಿ... ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದೆ", ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ. "ಸಾರ್, dead end ಅಂದ್ರೆ dead end. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕಾಗಲೀ, ಎಡಕ್ಕಾಗಲೀ ಮತ್ತು ಬಲಕ್ಕಾಗಲೀ ರಸ್ತೆ ಇರೋದಿಲ್ಲಾ" ಅಂತ ನಾವು ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಇದೊಳ್ಳೇ ಕತೆ ಆಯ್ತಲ್ಲಾ, ಏನೋ ದಾರಿ ಕೇಳಿದಾ ಅಂತಾ ಹೇಳೋಕೆ ಹೋದ್ರೆ ನಂಗೆ lecture ಕೊಡೋಕೆ ಬರ್ತಾನಲ್ಲಾ.. ಅನ್ನೋ ರೀತಿ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದಾಗ ಇಂಥ ಹತ್ತು ಹಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ನಾನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು.

ಸಧ್ಯ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ dead end ಬಂದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮೂರಿನ ಆ ಮೋಟುಗಲ್ಲಿಯ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. ಆ ಗಲ್ಲಿಯ ಎರಡೂ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಹತ್ತಿಕೊಂಡಂತೆ ಎಂಟೋ ಹತ್ತೋ ಮನೆಗಳಿದ್ದವು. ನಮ್ಮದು ಎಡಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಮೂರನೆಯ ಮನೆ. ಆಗ ನಾನು ನಾಲ್ಕನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಿರಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಶುರುವಾಗಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮುಗಿದುಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಮೋಟುಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಹುಡುಗರಿದ್ದರು. ಶಾಲೆ ಮುಗಿದು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ನಂತರ ನಾವೆಲ್ಲ ಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಗೋಲಿಯಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಗಲ್ಲಿಯ ಕೊನೆಗೆ, ಅಂದರೆ dead endನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಗಲವೆನ್ನಬಹುದಾದಂಥ ಜಾಗವಿತ್ತು. ಅದರ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಕಟ್ಟೆಯೂ ಇತ್ತು. ಆ ತುದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕೊನೆಯ ಎರಡು ಮನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಸಮಾಧಾನವಿದ್ದಂತಿತ್ತು. ಅವರಿವರು ಏನನ್ನೋ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನಾನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅದೇನು ಅಂತ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆ ಮಾತುಗಳು ಆ ಎರಡು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿಯಿದ್ದರೆ ಅವರ ಎದುರಿಗಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಇದ್ದರು. ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿಯ ಮಗ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಯಾವಗಲೂ ಗೋಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ. ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಮದುವೆಯಾದರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೇ ಇದ್ದದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು.

ಒಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನಾವು ಆ ಕಟ್ಟೆಯ ಬಳಿ ಎಂದಿನಂತೆ ಗೋಲಿಯಾಟದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದೆವು. ಆಗ ಕಿಟಕಿಯೊಂದು ತೆರೆದ ಸದ್ದಿಗೆ ನಾನು ಸುತ್ತ ನೋಡಿದೆ. ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿಯ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿ ಅದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದರ ಹಿಂದೆ ನನಗೆ ಯಾರೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಆಟ ಹಾಗೆಯೇ ಮುಂದುವರಿದಾಗ ನನಗೆ ಆ ಕಿಟಕಿಯ ಕಡೆಗೆ ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡುವ ಅಗತ್ಯ ಉಂಟಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಕಿಟಕಿಯೊಂದು ತೆರೆದ ಸದ್ದಾಯಿತು. ನಾನು ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಈ ಸಲ ಅದು ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಮನೆ ಕಿಟಕಿಯಾಗಿತ್ತು. ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಅದರ ಹಿಂದೆಯೇ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲವು ಗೆರೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ನನಗೆ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಂದ ಓಡಿಹೋಗಬೆಕೆನಿಸಿತು. ಹಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೈಯ್ದು ಅಮ್ಮ-ಅಪ್ಪಂದಿರಿಗೆ ದೂರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಡೆತ ತಿಂದ ನಾವು ಅಂದಿನಿಂದ ಆ ಮೋಟುಗಲ್ಲಿಯ ಅಂಚಿಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನೇ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಈಗ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ನಮ್ಮನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಂತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಥವ ಗಮನಿಸಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ತೆಪ್ಪಗೆ ಆಚೆ ಸರಿದೆನಾದರೂ ಅದು ಯಾಕೋ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಮುಖ ಹಾಗೇ ಕಂಡಿದ್ದು ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ ತಂದಿತ್ತು. ನನಗೇನು ಹೊಳೆಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಾನು ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿದೆ. ಹಾಗೆ ಹತ್ತಿದವನೇ ವಾಸಂತಿ ಅಂಟಿಯ ಕಿತಕಿಯತ್ತ ನೋಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ತುಸು ದೂರ, ಕಿಟಕಿಯ ಹಿಂದೆ, ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿ ಬ್ಲೌಜು ಬಿಚ್ಚಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ತೆರೆದ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಉದ್ರೇಕಗೊಳ್ಳುವ ವಯಸ್ಸು ನನ್ನದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹೆದರಿ ನೀರಾಗಿದ್ದೆ. ಏನೋ ನೋಡಬಾರದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೇನು ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿ ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಬೇಕು, ನನ್ನ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ದೂರು ಹೋಗಬೇಕು, ನಾನು ಒದೆ ತಿನ್ನುವುದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಅಂದುಕೊಂಡು ಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ನೆಗೆದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅಂಥದ್ದೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳು ಕಳೆದವು. ಇತ್ತ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಗೆರೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದವು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗೆ ಖಚಿತವಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ ತಡೆಯಲಾಗದೇ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿದೆ. ಆಗ ಮತ್ತೆ ಕಂಡ ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿಯ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ದುಂಡಾದ ಮೊಲೆಗಳು ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರವಾಗಿವೆ. ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿ ತಮ್ಮ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ತಾವೇ ಒತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಆ ವಿಚಿತ್ರ ಗೆರೆಗಳು ಮೂಡಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಯಾವುದೋ ಕಾಯಿಲೆ ಬಂದವರ ಥರ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಕುಲುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಹಣೆ ಮತ್ತು ಕತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬೆವರು ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನ ನಾನು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.

ಸುಮಾರು ಆರು ವರುಷಗಳ ನಂತರ ನನಗೆ ಆ ದೃಶ್ಯ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾದ ನೆನಪು. ಆಗ ನಾನು ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಹದಿನೈದರ ಹರೆಯದಲ್ಲಿಯೇ ಹಸ್ತ ಮೈಥುನವನ್ನು ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಆ ದೃಶ್ಯ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿತು ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ವಾಸಂತಿ ಆಂಟಿ ಎಷ್ಟು ಚೆಂದಾಗಿದ್ದರು, ಅವರ ಆ ತುಂಬು ಸ್ತನಗಳು ಎಷ್ಟು ದುಂಡಗೆ ಮತ್ತು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದ್ದವು ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ಆ ಆರು ವರಷಗಳು ಬೇಕಾದವು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡರೆ ಸುಧೀರ್ ಅಂಕಲ್ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಆ ಗೆರೆಗಳು ಮೂಡಿದ್ದೇಕೆ, ಕಿಟಕಿಯ ಹಿಂದೆ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಹಾಗಿ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಅವರು ಕುಲುಕಿದ್ದು ಏಕೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲವೇ?

ಅಭಿಸಾರಿಕೆ (ಭಾಗ-1)

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ


ಅಶ್ವಪುರ ವಸುಂಧರೆಯ ಹುಟ್ಟೂರು. ಆದರೆ ಅವಳು ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೂ ಬೆಳೆದದ್ದು, ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳನ್ನು ಕಳೆದದ್ದು ತನ್ನ ಸೋದರ ಮಾವನ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ. ತಂದೆಯ ಆಸರೆಯಾಗಲೀ, ತಾಯಿಯ ಮಮತೆಯಾಗಲೀ ಅವಳಿಗೆ ಲಭಿಸಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳು ಹುಟ್ಟುವುದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ಮುಂಚೆಯೇ ತಂದೆ ತೀರಿ ಹೋಗಿದ್ದ. ತಾಯಿ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ನರ್ತಕಿ. ಕಾಲು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಅಶ್ವಪುರಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳು ಹಾಗೆ ಬಂದಾಗ ಬೆಳ್ಳಿಯ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನೂ, ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನೂ ತಂದು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ವಸುಂಧರೆಗೆ ಆ ನಾಣ್ಯಗಳಾಗಲೀ, ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳಾಗಲೀ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನಾದರೂ ತನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಇರುವಂತೆ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಅತ್ತು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ತಾಯಿಗೆ ಮಗಳ ಆ ಒಂದು ಬಯಕೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವುದು ಎಂದಿಗೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಸೋದರ ಮಾವನಾಗಲೀ, ಊರ ಜನರಾಗಲೀ ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಗೌರವಿಸದಿರುವುದು ವಸುಂಧರೆಗೆ ತಾನು ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವಳಾದಂತೆ ತಿಳಿಯತೊಡಗಿತ್ತು. ಆಸ್ಥಾನ ನರ್ತಕಿಯರ ಬದುಕು ಹೇಗಿರುತ್ತದೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ಅರಿವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನರ್ತಕಿಯರಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಬೇಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಉಪಚಾರ. ಆಸ್ಥಾನದ ಹೊರಗೆ ಅವರೆಂದರೆ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಅನಾದರ. ಬಹಶಃ ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೋ ಏನೋ ತನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ಆಸ್ಥಾನವನ್ನು ತೊರೆದು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬಾಳು ಸಾಗಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಆ ಒಂದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ವಸುಂಧರೆ.

ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಅದೇಕೆ ಜನ ತಾನೆಂದರೆ ಮೂಗು ಮುರಿಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಅದೇಕೆ ತನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡಿದರೆ ಅವರ ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ವಸುಂಧರೆಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಹನ್ನೆರಡರ ವಯಸ್ಸನ್ನು ದಾಟುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕ್ರಮೇಣ ಎಲ್ಲ ಬದಲಾದಂತೆ ಎನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ತಾಯಿಯ ಅಪ್ರತಿಮ ಸೌಂದರ್ಯದ ಲಕ್ಶಣಗಳು ವಸುಂಧರೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡತೊಡಗಿದ್ದವು. ಬೆರಗು ಹುಟ್ಟಿಸುವಂಥ ಯೌವ್ವನ ವಸುಂಧರೆಯನ್ನು ಬಹು ಬೇಗನೆ ಆತುರದಿಂದ ಅರಸಿ ಬಂದಂತಿತ್ತು. ಅವಳು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಜನರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವಳನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದ್ದವು. ಅವಳನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದವರು ಈಗ ಅವಳನ್ನು ಕಾಣುವ ಹಂಬಲದಲ್ಲಿ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸತೊಡಗಿದ್ದರು. ವಸುಂಧರೆಗೆ ಅದೆಲ್ಲ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಇನ್ನೂ ಮೂರು ವರುಷಗಳು ಕಳೆದವು. ಹದಿನಾರರ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತ ವಸುಂಧರೆ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ರತಿದೇವಿಯೇ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನೀಳವಾದ ದೇಹದ ನಿಲುವು, ಅವಳ ಬಳಕುವ ಸಿಂಹ ಕಟಿಯ ಸೊಬಗಿಗೆ ತಾನೇ ಮಾರು ಹೋದಂತೆ ಅವಳ ಸೊಂಟದುದ್ದಕ್ಕೂ ಬಾಗಿ ಹರಡಿದ ಅವಳ ಕಡುಗಪ್ಪು ಕೇಶರಾಶಿ, ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ನೆನೆಸಿ, ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ತೆರೆದಿಟ್ಟಂತೆ ಕಾಂತಿ ಸೂಸುವ ಅವಳ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಚರ್ಮ ಅವಳೆಂಥ ಚೆಲುವೆಯೆಂದು ಸಾರಿ ಹೇಳುವಂತಿದ್ದವು. ನೋಡಿದವರ ಮನದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಚಿತ್ರಣವಾಗಿಬಿಡಬಹುದಾದಂತಹ ಅವಳ ಆಕರ್ಷಕವಾದ ಮುಖ, ತುಂಟತನವನ್ನೂ, ಮಾದಕತೆಯನ್ನೂ, ಸ್ನೇಹವನ್ನೂ ಬೆರೆಸಿಟ್ಟ ಬಟ್ಟಲುಗಳಂತಹ ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕಣ್ಣುಗಳು, ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ ಮಣಿದ ಹುಬ್ಬುಗಳು, ಮೊದ್ದಾದ, ಮುದ್ದಾದ ಅವಳ ಮೂಗು, ಸದಾ ಪ್ರೇಮದ ನಗುವನ್ನು ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುವ ಅವಳ ರಸತುಂಬಿದ ತುಂಬು ಅಧರಗಳು, ತೆಳುವಾದ ಅವಳ ನೀಳ ಕತ್ತಿನ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಸಮತಟ್ಟಾಗಿ ಚಾಚಿದ ಅವಳ ಹೆಗಲುಗಳು, ಅವುಗಳಿಂದ ಬಳ್ಳಿಗಳಂತೆ ಚಾಚಿದ ಅವಳ ಸುಂದರವಾದ ಕೈಗಳು, ಅವಳ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಂಗವೂ ಶಿಲ್ಪಿಯೊಬ್ಬನ ಕಲೆಯ ಫಲವೇನೋ ಎನ್ನುವಂತಿತ್ತು.

ಅಶ್ವಪುರದಲ್ಲಿ ವಸುಂಧರೆ ಮನೆ ಮಾತಾಗಿಬಿಟ್ಟಳು. ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸಿರದ ಅವಳ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಅವಳು ಅಸೂಯೆಯ ಮೂಲವಾದರೆ ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರಿಗೆ ಅವಳು ಹೆಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದಳು. ಆ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರೆಲ್ಲ ಯಾವತ್ತೂ ಅವಳ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇರಬಯಸುತ್ತಿದ್ದರು. ವಸುಂಧರೆ ಹುಡುಗರೊಂದಿಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳ ಸಾಮಿಪ್ಯಕ್ಕೆ, ಅವಳ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆಯುವ ಹುಡುಗರ, ಯುವಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ದಿನದಿನಕ್ಕೂ ಬೆಳೆಯತೊಡಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರಿಗಾದರೋ ಇದರಿಂದ ಲಾಭವೇ ಆದಂತಾಗಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ವಸುಂಧರೆಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿಸಲಾಗದ ಯುವಕರು ಮೊದಲು ಅವಳ ಗೆಳತಿಯರೊಂದಿಗೆ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡತೊಗಿದ್ದರು. ಸಖಿ ಅನುಸೂಯೆಗೆ ಈಗ ಅವಳ ಮಾತಿನಂತೆ ನಡೆಯಲು ಸಿದ್ಧರಿರುವ ಐದಾರು ಹುಡುಗರ ಸ್ನೇಹವಿತ್ತು. ಗೆಳತಿಯರಾದ ಕೃಷ್ಣವೇಣಿ, ಚಂದ್ರಿಕೆ, ಸಾರಂಗಿ, ಚಿತ್ರಾಂಗದೆ, ಅಂಜನಿ, ಹೇಮಾವತಿ ಮುಂತಾದವರೂ ಅಷ್ಟೇ, ವಸುಂಧರೆಯ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಕೋರಿ ಬಂದ ಹಲವು ಯುವಕರನ್ನು ತಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಗೆಳತಿಯರ ಈ ನಡುವಳಿಕೆಯನ್ನು ವಸುಂಧರೆ ಯಾವತ್ತೂ ಸಮ್ಮತಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ತನ್ನ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು ಆ ಹುಡುಗರೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಡುವುದನ್ನು ತಡೆಯುವುದು ಅವಳಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ.

ವಸುಂಧರೆಗೆ ತನ್ನ ಚೆಲುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅಹಂಕಾರವಾಗಲೀ, ತನ್ನ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಬಯಸುವ ಹುಡುಗರ ಬಗ್ಗೆ ತಿರಸ್ಕಾರವಾಗಲೀ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಯಾಕೋ ಅವಳಿಗೆ ಯಾವ ಹುಡುಗನೂ, ಯಾವ ಯುವಕನೂ ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ತಾರುಣ್ಯ ತಳೆಯುವ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತನ್ನ ದೇಹದ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಮೂಡುವಂತೆ ವಸುಂಧರೆಗೆ ತನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರುಷಗಳಲ್ಲಾದ ಬದಲಾವಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿತ್ತು. ಆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಅವಳಲ್ಲಿರಬೇಕಾದ ಪ್ರೇಮದ ಭಾವನೆಗಳು, ಹೆಣ್ತನದ ಬಯಕೆಗಳು, ಆಸೆಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಅವಳಲ್ಲಿದ್ದವು, ಆದರೆ ಬೂದಿ ಮುಚ್ಚಿದ ಕೆಂಡದಂತೆ. ಅವುಗಳ ಪ್ರಖರತೆಯ ಅನುಭವವನ್ನು ಮೂಡಿಸುವ, ಅವುಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆತುರತೆಯನ್ನು ತರುವ ವಯಸ್ಸು ಅವಳಿಗಿನ್ನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಒಂದೊಂದು ಸಲ ಅವಳ ಮನದಲ್ಲಿ ಹಠಾತ್ತನೆ ಹುಟ್ಟುವ ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ದಿಗಿಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹುಡುಗಿಯೂ ಅನ್ನಲಾಗದ, ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ ಹೆಣ್ಣೂ ಅನ್ನಲಾಗದ ಆ ಹದಿನಾರರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಇಂಥ ದಿಗಿಲುಗಳು ಸ್ವಾಭಾವಿಕ. ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗಿದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಸಲ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೇ ಮೈ ಬಿಸಿಯೇರಿದಾಗ ವಸುಂಧರೆಗೆ ಅದೆಂಥ ಜ್ವರವೆಂದೇ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಂಥದೋ ತಳಮಳ, ಹೀಂಸೆ ತರುವ ಒಂಟಿತನ. ನಿದ್ರೆ ಬಾರದೇ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ಕಳೆಯಬೇಕಾದ ದೀರ್ಘ ಸಮಯ. ಆಗೆಲ್ಲ ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ಯುವಕನೊಬ್ಬನ ಮುಖ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಆ ಮುಖ ಓಬ್ಬ ರೂಪವಂತ ಯುವಕನಾಗಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ಆತ ಆರು ಆಡಿ ಎತ್ತರದ ಸುಂದರಾಂಗ, ಚೆಲುವ. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಆ ಆಕರ್ಷಕ ಮುಖ, ನುಗುವಾಗ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದ್ದ ತುಂಟತನ, ಅವನ ಸುಂದರವಾದ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮಂದಹಾಸ ಅವಳಿಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸುವಂತಿದ್ದವು. ಅವನು ಹಾಗೆ ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವನ ಆ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕರಗಿ, ನಾಚಿ ನೀರಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವನು ತನ್ನ ಸಶಕ್ತ ಬಾಹುಗಳನ್ನು ಅವಳತ್ತ ಚಾಚಿದಾಗ ಅವಳು ಓಡೋಡಿ ಅವನ ಬಳಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇನ್ನೇನು ಅವನ ಆ ಬಾಹುಗಳು ತನ್ನನ್ನು ಬಳಸಿ ತಬ್ಬಬೇಕು ಎಂದಾಗ ಅವನು ಮಾಯವಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅದೆಲ್ಲ ಬರೀ ಕಲ್ಪನೆ ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಹಾಗೆ ಅದು ಹಾಠಾತ್ತನೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಾಗ ಅವಳಿಗೆ ತೀವ್ರ ನಿರಾಸೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ಅವನನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹಾಗೆ ನೋಡುವ, ಕಾಣುವ, ಅವನ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಕರಗುವ, ಅವನ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆರೆಯುವ ಹಂಬಲ ಅವಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಋತುಗಳು ಉರುಳಿದವು. ಮತ್ತೊಂದು ವರುಷ ಕಳೆದಿತ್ತು. ವಸುಂಧರೆಯ ಶೂನ್ಯಮನಸ್ಕತೆ ಅವಳ ಗೆಳತಿಯರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದಾಯಿತು. ಅದೇಕೆ ಅವಳು ಯಾವಗಲೂ ಏನನ್ನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕುಳಿತಿರುವುದು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದಾಯಿತು. ಕೇಳಿದರೆ ವಸುಂಧರೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇಲ್ಲವೇ ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಮಾತನಾಡದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಶ್ವಪುರದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ವಸುಂಧರೆಯಂತಹ ಯುವತಿಯು ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸದೇ ಇರದಿರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ತೊಡುವ ಯಾವ ಬಟ್ಟೆಯೂ ಮಸುಕಾಗಿಸದಂತಹ ಯೌವ್ವನದ ಮದ ತುಂಬಿದ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳ ಆಕಾರ, ಅವಳ ಎದೆಯ ಕೆಳಗೆ ಸೊಂಟದವರೆಗೂ ಸಮತಟ್ಟಾಗಿ ಹರಡಿದ ಅವಳ ಉದರ ಭಾಗ, ಹಂಸವನ್ನೇ ನಾಚಿಸುವಂತಹ ಅವಳ ನಡೆಗೆ ಕುಲುಕುತ್ತ ತಮ್ಮ ಚೆಲುವನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಡುವ ಅವಳ ದುಂಡನೆಯ ಸಮೃದ್ಧವಾದ ನಿತಂಬಗಳು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪುರುಷನ ಗಮನವನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು.


ಮುಂದೆವರಿಯುವುದು...

ತರಗೆಲೆಯ ಪಯಣ

ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ಇದೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಭಿನ್ನವೆನಿಸುವ ನನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನ. ಇಲ್ಲಿನ ಕಥಾವಸ್ತುವೇನೂ ಹೊಸತಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಕತೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ಏನೆಂದು ನೀವೇ ಓದಿ ನೋಡಿ. ಓದಿಯಾದ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಮರೆಯಬೇಡಿ.

~ಪದ್ಮಿನಿ



ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎನಿಸಿದರೂ ಒಂದೇ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ತೂಗುತ್ತಿತ್ತು ಮಂಚ. ನಾನು ನನ್ನ ಬಲ ಮಗ್ಗುಲಿನ ಮೇಲೆ ಮುದುರಿಕೊಂಡಂತೆ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ನನಗೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಗಂಡ ಮಲಗಿದ್ದ. ಮಂಚ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಮೈ ಅವನಿಗೆ ತಾಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಸಹ್ಯವಾದರೂ ಈ ಸನ್ನಿವೇಶ ವಾಡಿಕೆಯಾದಂತೆ ಅದನ್ನು ನಾನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಲಿತಿದ್ದೆ.

ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಂತೆ ಆ ಕಡೆ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಹರೆಯದ ನನ್ನ ತಂಗಿ ಸ್ವಾತಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಗಂಡ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ. ಸ್ವಾತಿಯೂ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಮಂಚದ ತೂಗಾಟದ ಗತಿ ಕ್ರಮೇಣ ಹೆಚ್ಚತೊಡಗಿ ಅದನ್ನಿನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದು ನನಗೆ ಕಷ್ಟವೆನಿಸತೊಡಗಿತು. ಕಳೆದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವವರೆಗೂ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಂಚ ಕುಲುಕಿದಂತಾಗಿ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಮಂಚದ ತೂಗುವಿಕೆಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ ಮಲಗಿದರೂ ಮಧ್ಯೆ-ಮಧ್ಯೆ ಅವರ ನೂಕಾಟದಿಂದ ಎಚ್ಚರವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ದವಡೆಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು, ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು, ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದೇನೆಂದೂ ತಿಳಿದೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದ ಅವರಿಬ್ಬರ ತೃಷೆಯ ಲಯಬದ್ಧತೆಗೆ ಮಂಚದೊಡನೆ ಅದರಂತೆಯೇ ತೂಗುತ್ತ, ಅವರಿಬ್ಬರು ಹೊರಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಶ್ಲೀಲ ಒದ್ದೆ ಸದ್ದುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಹಾಸಿಗೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಹರಡಿದ ಅವರ ಮೈಥುನದ ಗಂಧವನ್ನು ಉಸಿರಾಡುತ್ತ ನಾನು ಮಲಗಿದಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗಿದ್ದೆ.

ಆ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ನನ್ನ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವಳು, ನನ್ನ ಒಲುಮೆಯ ತಂಗಿ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ಒತ್ತೊತ್ತಾಗಿ ಕದಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅದೂ ಆ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡೇ, ತನ್ನ ಕಾಮದ ಹಸಿವನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಏನನ್ನೂ ಉಳಿಸದೇ, ನನಗೆ ಸಲ್ಲಬೇಕಾದ ವೀರ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹನಿಯನ್ನೂ ನನಗಾಗಿ ಬಿಡದೇ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೂರೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ಹಾಗೆ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಹಳೆಯ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದೊಂದು ಸಮೃದ್ಧಿಯ ಪರ್ವ, ನಿತ್ಯ ಚೈತ್ರ. ನನಗೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾದ ಆ ಪುರುಷರಸ ಪುಷ್ಕಳವಾಗಿ ದೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು - ತುಂಬಿದ ಜೇನುಗೂಡಿನಿಂದ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೋರುವ ಜೇನಿನಂತೆ. ನನಗೆ ಬೇಕಾದಾಗ ಬೇಕಾದಷ್ಟನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಬೇಡವಾದಾಗ ಯಾವ ಸಂದಿಗ್ಧತೆಯೂ ಇಲ್ಲದೇ ಅದನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವುದು ಆಗ ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು. ತಲೆನೋವಿನ ನೆಪಮಾಡಿ ನಾನು ಬೇಡವೆಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಆತ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಹಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಸ್ತಮೈಥುನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಆಗಲೂ ಮಂಚ ಹೀಗೆಯೇ ಕುಲುಕುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆಗ ಆ ಕುಲುಕಾಟದಿಂದ ನನ್ನ ನಿದ್ರೆ ಕೆಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಚೆಲ್ಲಿ ನಷ್ಟವಾದ ತನ್ನ ವೀರ್ಯವನ್ನು ಒಂದೋ ಆತ ಸ್ವತಃ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಬಳಿದು ಶುಚಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಇಲ್ಲವೇ ಹತಾಶೆಯಿಂದ ಅದರ ಮೇಲೆಯೇ ಮಲಗಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ವೀರ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ವ್ಯಯಿಸುವ ಇಲ್ಲವೇ ನನಗಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಆಗ ನನಗಿತ್ತು.

ನಮ್ಮ ಮದುವೆಯ ಆರನೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಾಯಿ ತೀರಿಕೊಂಡಳು. ಅಪ್ಪ ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗಲೇ ಜೀವ ತೊರೆದಿದ್ದ. ಸ್ವಾತಿಗೆ ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸು. ಆದರೆ ಅವಳದು ಮದುವೆ ಬೇಡವೆಂಬ ಮೊಂಡು ಹಠ. ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅತಿಯಾದ ಹೆಮ್ಮೆ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅವಳ ಸ್ವಭಾವ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ನಂತರವಿದ್ದುದು ಸ್ವಾತಿಯ ಆಶ್ರಯವೊಂದೇ. ನನ್ನ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ತಂಗಿ, ಸ್ವಾತಿಗೆ ಹಿರಿಯವಳು, ಗೀತಾಳ ಮದುವೆಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ಹೋದ ನಂತರ ನನ್ನ ಗಂಡ ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡಿದ. ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದರೆ ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆಗೆ ಓಲೈಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದೆಂದ. ಸ್ವಾತಿಯೆಂದರೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಅಕ್ಕರೆಯಾದರೂ ಈ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಏಕೋ ನನಗೆ ಹಿಡಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನಗೆ ನನ್ನ ಸಂಸಾರದ ಸ್ವಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಿಯ ಭವಿಷ್ಯ ಹಾಳಾಗುವುದೂ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಒಪ್ಪಿದೆ. ಸ್ವಾತಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು. ಇತ್ತ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಅತ್ತ ಬಡತನವೂ ಇಲ್ಲವೆಂಬಂತಹ ನಮ್ಮ ಬದುಕಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗಿದ್ದುದು ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಮನೆ ಮಾತ್ರ. ನಾವು ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದರೆ ಸ್ವಾತಿ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಬೇಕಿತ್ತು.

ಅದು ಮಳೆಗಾಲದ ಸಮಯ. ರಾತ್ರಿ ಸಿಡಿಲು ಗುಡುಗುಗಳ ಅಬ್ಬರ. ಧೋ ಎಂದು ಸುರಿಯುವ ಮಳೆ. ಇರುಳ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಪಕಪಕನೇ ಹೊಳೆದು ಹೆದರಿಸುವ ಮಿಂಚು. ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಬಡಿದೊಕೊಳ್ಳುವ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಕಟ್ಟಗಳ ಕಿಟಕಿಗಳ ಸದ್ದು. ಪಾಪ, ಸ್ವಾತಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಮಲಗಲು ಹೆದರಿದಳು. "ಅಕ್ಕಾ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಮಲಗ್ತೀನಿ ಕಣೇ... ಪ್ಲೀಜ್" ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು. ನಾನು ಸರಿ ಒಂದೆರಡು ದಿನದ ಮಾತು, ಮಳೆಯೇನು ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಬರುತ್ತದೆಯೇ ಅಂದುಕೊಂದು ಅವಳನ್ನು ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ, ಆ ವಾರ ಮಳೆ ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ತಪ್ಪದೇ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಗಂಡನ ನಡುವೆ ನಾನು ಮಲಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಾಗಿದ್ದಾಗ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಥಟ್ಟನೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮಂಚ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕುಲುಕುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಸ್ವಾತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಹೇಗೋ ಅವಳು ಅದುವರೆಗೂ ಮಲಗಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಾನು ಮಲಗಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ಕದಲದೇ ಮಲಗಿದ ನನಗೆ ಮಂಚ ಕುಲುಕುತ್ತಿರುವುದು ಏಕೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ತುಂಬ ಸಮಯ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಗೆ ಮಳೆಯ ರೌದ್ರ ನರ್ತನದ ಶಬ್ದ ಗಾಢವಾಗಿದ್ದರೂ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮೆತ್ತಗೆ ನರಳುತ್ತಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನನಗೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತು. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಕ್ರೋಷ ಬೆಂಕಿಯಂತೆ ಭುಗಿಲೇಳತೊಡಗಿತು. ಆದರೆ ನಾನು ಕದಲಲಿಲ್ಲ, ಅಲುಗಾಡಲಿಲ್ಲ, ಏನನ್ನೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂಗಿ ಮತ್ತು ಗಂಡನೇ ನನಗೆ, ನನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ದ್ರೋಹ ಬಗೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಏನು ಮಾಡಿಯಾದರೂ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?

ಆ ರಾತ್ರಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಕಾಲಡಿಯ ಭೂಮಿ ಸರಿದಂತಾಗಿದ್ದರೂ ನಾನು ಅದ್ಯಾವುದೋ ವಿಚಿತ್ರ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಹೆಣ್ಣಾಗಿದ್ದರೆ ಗಂಡನನ್ನು ಬಿಟ್ಟೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳೇನೋ. ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗದಿದ್ದರೂ ಅವನೊಡನೆ ಜಗಳಕ್ಕಿಳಿಯದೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿ ತಂಗಿಯೇ ಆದರೂ ಅವಳು ಎಸಗಿದ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಬಾರಿಸಿ ಅವಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹಾಕದೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅಂಥದ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನೋವನ್ನು ಸೋಲಿನಂತೆ ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ, ಹೇಡಿಯಂತೆ. ದಿನಗಳು ಕಳೆದವು. ರಾತ್ರಿಗಳು ಉರುಳಿದವು. ಗುಡುಗು ಮಿಂಚು ಯಾವುದೂ ಇರದಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾತಿ ರಾತ್ರಿ ನಮ್ಮ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ, ಅದೂ ಕೂಡ ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗತೊಡಗಿದಳು. ಮಂಚ ಕುಲುಕಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಆ ಕುಲುಕಾಟ ನಿಲ್ಲುವವರೆಗೂ ಕಾಯ್ದು ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಅದು ಯಾವ ದ್ವೇಷವನ್ನು ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನೊಡನೆ ಸಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಥವ ಅವನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಒಂದು ಬರೀ ದುರಾಸೆಯ ಕೃತ್ಯವೋ ಇಲ್ಲ ಕ್ರೂರ ಸ್ವಾರ್ಥವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಚಿಮ್ಮುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ವೀರ್ಯ ಕಾರಂಜಿ ಈಗ ನನಗಾಗಿ ಬತ್ತಿ ಹೋದಂತಾಗಿತ್ತು. ಎಂದಿಗೂ ಮೂರು ದಿನಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ರತಿಕ್ರೀಡೆಯಿಂದ ವಿಮುಖಳಾಗಿರದಿದ್ದ ನಾನು ಸ್ವಾತಿ ಬಂದ ನಂತರ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗುವಂತಾಯಿತು. ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಅಂತರ ಬೆಳೆಯುತ್ತ ವಾರವಾಗಿ, ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ತಿಂಗಳಾಯಿತು. ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟ.

ಒಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ರತಿರಹಿತ ಮಾಸವನ್ನು ಕಳೆದ ನನಗೆ ಆ ರಾತ್ರಿ ಸುಮ್ಮನಿರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ನಾನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿಸಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಳಿ ನನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದೆ. ನನ್ನ ಕಟಿ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಪೃಷ್ಠವನ್ನು ಸವರಿತು. ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ನಿಧಾನವಾದ ಅವನ ಚಲನ ಮತ್ತೆ ಕ್ರಮೇಣ ಹೆಚ್ಚತೊಡಗಿತು. ಅವನು ಹಿಂದೆ-ಮುಂದೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವನ ಪೃಷ್ಠದ ಸ್ನಾಯುಗಳು ಬಿಗಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಆತ ನನ್ನ ವಿವಾಹ ಮಂಚದ ಮೇಲೆಯೇ ಯಾವ ತೊಡಕೂ ಇಲ್ಲದವನಂತೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ.

ತೊಟ್ಟ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಲಗಿದಲ್ಲಿಯೇ ಕಳಚಿ ನಾನು ನನ್ನ ಗಂಡನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿದೆ. ನನ್ನ ದೇಹದ ಮುಂಭಾಗ ಅವನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡಿತು. ಅವನು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನನ್ನ ಬಲಗೈಯನ್ನು ಅವನ ಸೊಂಟದ ಮೇಲೆ ಸರಿಸುತ್ತ ಅವನ ಬಿಗಿಯಾದ ಚರ್ಮವನ್ನು ಸವರಿದೆ. ಕೂಡಲೇ ಆತ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಆಚೆ ನೂಕಿದ... ನನ್ನ ಸ್ಪರ್ಷದ ಹಂಗು ತೊರೆದವನಂತೆ. ಅವನ ಲಯಬದ್ಧವಾದ ಚಲನ ಮಾತ್ರ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಘಾಸಿಗೊಂಡೆ. ಅಳಬೇಕೆನಿಸಿತಾದರೂ ಅಳಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವನ ಮೇಲೆ ಸರಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಅವನ ಕಿವಿಗಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ತಂದು, "ಯಾಕೀ ಬೇಸರ? ನಾನಿನ್ನು ಬೇಡವೇ?" ಎಂದೆ.

ಅವನು ಚಲಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ. ನಾನು, "ಇದು ತಪ್ಪು. ಅವಳು ನನ್ನ ತಂಗಿ" ಎಂದೆ. ನನ್ನ ಆ ಮಾತಿಗೆ ಉತ್ತರವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಅವನ ತಿವಿತಗಳು ಇನ್ನೂ ಜೋರಾಗಿ, ಇನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ಹೊರಟವು. ಯಾವ ಸುಖದಿಂದ ವಂಚಿತಳಾಗಿ ನಾನು ದಿನ ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ಆ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳಿಂದ ಉಂಟಾದ ನರಳೊಂದು ಸ್ವಾತಿಯ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂತು. ತುಂಬಾ ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಜಾರಿಸಿದೆ.. ಏನನ್ನೋ ಅರಸುತ್ತ. ಅವನ ನೂಕುವಿಕೆಯ ಚಲನಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕೈ ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ ಅವರ ಕೂಟದ ಕೇಂದ್ರ ಸ್ಥಾನದ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಸರಿದಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಯ ನಗ್ನ ನಿತಂಬದ ಮೃದು ಚರ್ಮವನ್ನು ನನ್ನ ಕೈ ಸೋಕಿತು. ಅವಳ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಆರ್ದ್ರತೆ ನಾನು ಎಷ್ಟು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆನೆಂಬುದರ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಸಿಯಾದ ಗುಂಗುರು ಕೇಶ, ಅದರಲ್ಲಿ ಮಿಡಿಯುತ್ತ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ದಪ್ಪನೆಯ ಬೆಣೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಅವನ ಶಿಶ್ನದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಿದೆ. ಅವನು ಹಿಂದೆ ಸರಿದು ಮುಂದೆ ನುಗ್ಗಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು ಸ್ವಾತಿಯ ಯೋನಿಯನ್ನು ತಟ್ಟಿದವು. ನನ್ನ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಅವರಿಬ್ಬರ ಲಿಂಗಗಳ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಜುಮ್ಮೆನ್ನುತಿತ್ತು.

ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಗಂಡನ ಬಿಸಿಯೇರಿದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಸಡಿಲಾಗಿ ಸುತ್ತಿ ಅದನ್ನು ನೀವತೊಡಗಿದವು. ಅವನು ಸ್ವಾತಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಿಯಾಗಿ ಒಳಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗವಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿಯಾದರೋ, ಆ ನೀತಿಗೆಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ, ತಾನು ಗೈಯುತ್ತಿರುವ ಅಪರಾಧದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನೂ ಜೊತೆಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡವಳಂತೆ ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸ್ಥಾನ ದೊರಕಿಸಿದಳು. ಅವಳನ್ನು ತನ್ಮಯನಾಗಿ ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಕೈಗಳು ಯೌವ್ವನದಿಂದ ಸೊಕ್ಕಿ ಉಬ್ಬಿದ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಹಿಂಡಿ ಮರ್ದಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಅವರಿಬ್ಬರ ಸೀಮೆಯನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿದ ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಸ್ವಾತಿಯ ತುಂಬು ತುಟಿಗಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಸವರಿದೆ. ಮುತ್ತಿನಂತೆ ಬಿರುಸಾಗಿ ತನ್ನ ಮುಸುಕಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಅವಳ ಭಗಾಂಕುರವನ್ನು ತೀಡಿದೆ. ಸ್ವಾತಿ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ನರಳಿಟ್ಟಳು.

ಅದುವರೆಗೂ ಮಗ್ಗುಲಾಗಿ ಮಲಗಿ ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವರು ಹಾಗೆಯೇ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಹೊರಳಿದರು. ನಾನು ಸರಿದು ಅವರಿಗೆ ಸ್ಥಳ ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ನನ್ನ ಗಂಡನೀಗ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ಮೇಲಿದ್ದ. ಅವನ ಕೆಳಗೆ ಅವಳು ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ತನ್ನ ಮುದ್ದಾದ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಅಣಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕಾಮದ ಉರಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಆ ತಾರುಣ್ಯ ತುಂಬಿದ ದೇಹ ನನ್ನನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿತು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಾನೇಕೆ ನನ್ನ ಗಂಡನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ನಾನು ಅವನಾಗಿದ್ದರೆ ಅವಳ ಆ ದೇಹವನ್ನು ಹಾಗೆ ಅನುಭವಿಸುವ ಅವಕಾಶ ನನ್ನದಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು. ಅಷ್ಟು ವರ್ಷ ನನ್ನ ಒಡಲಿಗೆ ಸುಖ ನೀಡಿದ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಪುರುಷಾಂಗ ಈಗ ನನ್ನೆದುರಿಗೇ ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಿತ್ತು. ನಾನು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕಿಯಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅರಳಿದ ಅವಳ ತುಟಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅವನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ನುಸುಳಿದ, ಚಲಿಸಿದ. ಅದು ನನಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಭಂಗಿ. ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಈ ಹಿಂದೆ ನಾವಿಬ್ಬರು ಆ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಸುಖಿಸಿಲ್ಲ?

ನಾನು ಸ್ವಾತಿಯ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳು ಕಾಮ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವಾಗ ಹೇಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಳೆಂದು ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಆ ಸುಂದರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸುಖ ತುಂಬಿದ ಯಾತನೆಯಿತ್ತು. ನನ್ನ ಗಂಡ ಅವಳಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿದಾಗೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ಬಾಯಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು, ಅವಳ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ನರಳೊಂದು ಹೊರ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಎದೆಯ ಕಲಶಗಳನ್ನು ಅಮುಕಿ ಹಿಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವಳ ಕಣ್ನುಗಳು ತೇಲುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರಿಬ್ಬರ ದೇಹಗಳು ಒಂದಾದ ಆ ಸಂಧಿಯಿಂದ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಂಭೋಗದ ಸದ್ದು ಹೊರಡುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಯ ಬೆತ್ತಲೆ ನಿತಂಬಗಳ ಕೆಳಗೆ ಹಾಸಿಗೆಯೆಲ್ಲ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಇರಿಸಿದೆ. ಕ್ಷೀಣವಾದರೂ ಧಾರೆಯಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ರತಿಜಲದಲ್ಲಿ ಬೆರಳಾಡಿಸಿದೆ. ಬೆಚ್ಚಗೆ ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಿದ ಅದರ ಗಂಧ ಹೆಣ್ಣಾದ ನನ್ನನ್ನೇ ಕೆರಳಿಸುವಂತಿತ್ತು.

ನನಗೆ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳಿಂದ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಾನು ಅದನ್ನೀಗ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನುಸುಳಿಸಿದೆ. ನಾನೆಷ್ಟು ಸಿದ್ಧಳಾಗಿದ್ದೆನೆಂದರೆ ನನ್ನ ಕೈ ಅಲ್ಲಿ ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ದೇಹವೆಲ್ಲ ಅದುರಿತು. ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದ ನಾನು ಆ ಕ್ಷಣವೇ ಸ್ಫೋಟಿಸಿದ ದೀರ್ಘವಾದ ಸ್ಖಲನದಲ್ಲಿ ನಲುಗಿ ನರಳಿದೆ. ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು ನೋಡಿದಾಗ ಸ್ವಾತಿ ನನ್ನತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೂಟ ನಗುವೊಂದಿತ್ತು. ನನ್ನ ಗಂಡನೂ ಅಷ್ಟೇ ಕುಹಕವಾಗಿ ನನ್ನತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹಿಂಗದ ಆಸೆಯನ್ನು ಕಂಡನೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ನನ್ನ ಗಂಡ ಅವಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ನನ್ನ ಬಳಿ ಸರೆದ. ಒಂದೇ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಒರಟಾಗಿ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ನನ್ನೊಳಗೆ ಹಿಂಬದಿಯಿಂದ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ. ಅವನ ಆ ಬಿರುಸಾದ ಅಂಗವನ್ನು ಬಹುದಿನಗಳಿಂದ ಅನುಭವಿಸಿರದ ನಾನು ಈಗ ಅದರ ಸ್ಪರ್ಷ ತಂದ ಸುಖದಿಂದ ಚೀತ್ಕರಿಸಿದೆ. ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಮರ್ಮವನ್ನೇ ತಟ್ಟಿದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ನಾನು ಅದುವರೆಗೂ ಅರಿತಿರದ ಆವೇಶದಿಂದ ನನ್ನೊಳಗೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು. ನಾನು ಸಿಂಹಿಣಿಯಂತೆ ಕಾಮೋನ್ಮಾದದಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತೆ. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ತುಂಬಾ ಮೃದುವಾದ ಏನೋ ಒಂದು ನನ್ನ ಕೆಳಗೆ ಬಂದು ನನ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ಸೋಕಿದಂತಾಗಿ ನಾನು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ. ಅದು ಸ್ವಾತಿಯ ಕೈಯಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ "ಅಕ್ಕಾ.." ಎಂದ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೂಟ ನಗೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. "ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು" ಎನ್ನುವ ವೇದನೆಯಿತ್ತು. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ರತಿದಳವನ್ನು ಉಜ್ಜತೊಡಗಿದವು. ನಾನು "ಸ್ವಾತೀ... ಆ.. ಅಮ್ಮಾ..." ಎಂದು ನರಳಿದೆ. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳ ಆಟ ಒಂದೆಡೆ, ನನ್ನ ಗಂಡನ ರಭಸದ ಚಲನ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬೇಗನೇ ಸುಖದ ಇನ್ನೊಂದು ಅಲೆಯನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿದವು. ಆ ಅಲೆ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಬಡಿದಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗ ನನ್ನೊಳಗಿನ ನರಗಳ ಮಿಡಿತವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದ ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ಎಳೆದು ಹಿಡಿದು ತನ್ನೆಲ್ಲ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗತೊಡಗಿದ. ಅಂಥ ದಿವ್ಯವಾದ ಕಾಮಸುಖದ ಸಂಚಲನ ನನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಅದುವರೆಗೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ನನ್ನ ಸ್ಖಲನ ಇಳಿಮುಖವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಚಿಲ್ಲನೆ ತನ್ನ ಬಿಸಿ ವೀರ್ಯವನ್ನು ನನ್ನ ಗರ್ಭಕ್ಕೆ ಎರಚಿತ್ತು.

ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂಗಿ ನಮ್ಮ ನಗ್ನ ದೇಹಗಳನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಬೆಸೆದುಕೊಂಡು ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದೆವು. ಬೆಳಕು ಹರಿದಾಗ ನನ್ನೆಲ್ಲ ನೋವುಗಳು ಮಾಯವಾಗಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಗಂಡ ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ವ್ಯಭಿಚಾರವನ್ನು ನನ್ನ ಸೋಲಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ನಾನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೆ. ಆ ಗೆಲುವು ನನಗೆ ನನ್ನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮರಳಿ ತರದಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಸಮನಾಗಿ ನನ್ನ ತಂಗಿಯೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿತ್ತು. ಬಿರುಗಾಳಿಯೊಂದು ತರಗೆಲೆಯನ್ನು ಹಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಆ ತರಗೆಲೆ ಕಳ್ಳಿಯ ಗಿಡವೊಂದನ್ನು ಅಂಟಿಕೊಂಡು ತನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡಂತೆ ನಾನು ನನ್ನ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಆ ಬಿರುಗಾಳಿಯಿಂದ ಪಾರಾಗಿದ್ದೆ.

ಅಂದಿನಿಂದ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಗಂಡ ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂಗಿ ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಾಯಾಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ದೀಪ ಆರಿಸಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಹೊದ್ದು ತಮ್ಮ ದೇಹಗಳನ್ನು ಮರೆಯಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಮೂವರೂ ನಗ್ನರಾಗಿ ಮಂಚವನ್ನು ಏರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಲ್ಲ ಮಂಚವನ್ನೇರಿ ನಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕಳಚಿ ಎಸೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಮಂಚವೇ ಏಕೆ, ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಾದರೂ ಆದೀತು. ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಗಂಡ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಹೋಗಿ ತಬ್ಬಿದರೆ ನಾನು ಅವಳೆದುರು ಮೊಳಕಾಲೂರಿ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನೊಡನೆ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸ್ವಾತಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮೈಯನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ಬೇಡವಾದಾಗ ನಾನು ತೆಪ್ಪಗೆ ಕಾದಂಬರಿಯೊಂದನ್ನು ಓದುತ್ತ ಮಲಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ನನ್ನ ಗಂಡ ಮತ್ತು ತಂಗಿಯ ರತಿಯಾಟ ನಡೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳದು ಎಷ್ಟಿದ್ದರೂ ಇನ್ನೂ ಹೊಸ ತಾರುಣ್ಯ. ಅದನ್ನು ಸೂರೆಗೊಳ್ಳುವ ಅದೃಷ್ಟ ನನ್ನ ಗಂಡನದು. ಸುಮಾರು ಆರು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಹೊಸ ಯೌವ್ವನವನ್ನು ಸೂರೆಗೊಂಡವ ಇಂದು ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಸಹ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ.

ವಿಧಿ ಸುಖ-ದುಃಖಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಪರಿಯೇ ವಿಚಿತ್ರ. ಅವರವರ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಅದರ ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದದ್ದನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ವಿಷಾದಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮದಾಗದೇ? ಬದುಕು ಏನಿದ್ದರೂ ಅದು ತರಗೆಲೆಯ ಪಯಣ.

ತಿಳಿಯದೇ ತುಳಿದ ಕಾಲುದಾರಿ (ಭಾಗ-5)

ಇದು ಈ ಕತೆಯ ಕೊನೆಯ ಭಾಗ. ಓದಿ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ.

ಮೊದಲ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಮೂರನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ನಾಲ್ಕನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು


ಅದು ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ರಾತ್ರಿ. ಶಾರದಾ ತಾನೊಬ್ಬಳೇ ಆಶ್ರಮದ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದಳು. ಆಶ್ರಮದ ದಾರಿಯಾಗಲಿ, ಆಶ್ರಮವೇ ಆಗಲಿ ಅವಳಿಗೀಗ ಅಪರಿಚಿತವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಗೆಳತಿ ಗಾಯತ್ರಿಯನ್ನು ಜೊತೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಅವಳಿಗೆ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ಅವಳೆದುರಿಗೆ ನಗ್ನಳಾಗುವುದು ಅವಳಿಗೆ ಮುಜುಗರ ತರುವಂಥ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು.

ಆಶ್ರಮ ತಲುಪಿದ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡ ಆ ಕಾವಿಧಾರಿ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಅವಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಕ್ಷೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು. ಆ ಕೋಣೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆಯ ಲವಲೇಶವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕೂ ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದ ದೀಪಗಳು ಕೋಣೆಯ ತುಂಬಾ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಬೆಳಕನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದವು. ಮಧ್ಯೆ ಚೌಕಾಕಾರದ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ಮಂಚವಿತ್ತು. ನೋಡಲು ಶಯನ ಮಂಚದಂತೆಯೇ ಇದ್ದ ಅದರ ಮೇಲೆ ಹಾಸಿಗೆಯೊಂದು ಮಾತ್ರ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಶಾರದಾಳ ಸೊಂಟದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಸರಿಹೋಗುವ ಕಂಚಿನ ವಿಗ್ರಹವೊಂದಿತ್ತು. ಅಂಥ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಶಾರದಾ ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಯಾವ ದೇವರೋ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಬೆತ್ತಲೆ ದೇಹದ ಆ ವಿಗ್ರಹ ಗಂಡಸಿನ ಸೆಟೆದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಕೆಲ ಕ್ಷಣಗಳವರೆಗೆ ಅದನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿನೋಡಿದ ಶಾರದಾಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿದ್ದವು. ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ಅದೇಕೋ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಗುವಂತೆ ಅನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಒಂದೆಡೆ ಆ ವಿಗ್ರಹ ಅವಳಲ್ಲಿನ ಸ್ತ್ರೀ ಸಹಜ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸತೊಡಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂಡೆಡೆ ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಯಾವುದೋ ಗಂಡಾಂತರವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರುವಂತೆ ಅವಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಗಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂದು ವೃತದ ಕೊನೆಯ ದಿನವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಕೋಣೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬದಲಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ಅವಳು ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಕೋಣೆಯ ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಧ್ಯಾನಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದ ಅವಳು ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವೃತವನ್ನು ನೆನೆದು ಅದನ್ನು ಹಾಗೆ ಯಾವುದೋ ಅನಗತ್ಯ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ತೊರೆದು ಹೋಗುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡಲಿಲ್ಲ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಮುಂದಿದ್ದ ಅವಳೆಡೆಗೆ ನೋಡಿದ. ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು, ಕಪ್ಪು ರವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಘನ ಸಂದರ್ಯವನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟು ಎಂಥ ಸನ್ಯಾಸಿಯ ತಪಸ್ಸನ್ನೂ ಭಂಗಗೊಳಿಸಬಲ್ಲ ಮೇನಕೆಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ನಂಬಲಾಗದವನಂತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯದ ಅರಿವಿತ್ತು. ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ಅದಾಗಲೇ ಆತ ವೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವಳ ಅಂಗಾಂಗಗಳನ್ನು ಸವರಿದ್ದ, ಅವಳ ರತಿಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿದ್ದ. ಆದರೂ ಈಗ ಅವಳು ಹಾಗೆ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಹಿಡಿತ ತಪ್ಪುತ್ತಿತ್ತು. ತನ್ನನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ದಾಹ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಅವನ ಆದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯ್ದು ನಿಂತ ಸೇವಕಿಯಂತಿದ್ದಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳ ದೇಹದಿಂದ ಒಂದೊಂದೇ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಅವಳ ದಿವ್ಯ ಸೌಂದರ್ಯ ನಗ್ನವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ತನ್ನ ಉಸಿರಾಟವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಶಾರದಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವನೆದುರು ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಈ ಬಾರಿ ಅವಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸದೇ ಕಳುಹಿಸುವುದು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಲೆಕ್ಕವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕೂದಲು ಅವಳ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹರಡಿತ್ತು. ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಜೋಡು ಚಂದ್ರರನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುವಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಸ್ತನದ್ವಯ ಅವಳ ಉಸಿರಾಟದೊಂದಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಬೆರಳಷ್ಟು ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ ಕೆಳಗೆ ಜಾರಿದ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕಣಿವೆಯಂತಹ ಗೆರೆಯು ಅವಳ ಚಪ್ಪಟೆಯಾದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಆಳವಾದ ನಾಭಿಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಹೊರಬಂದು ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿದು ದಟ್ಟಗೆ ಬೆಳೆದ ಕಪ್ಪಾದ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲಿನ ಆ ತ್ರಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿಹೋಗಿತ್ತು. ಅವಳ ನೀಳವಾದ ಕಾಲುಗಳ ಒನಪು, ಅವಳ ದುಂಡನೆಯ ತೊಡೆಗಳ ಲಾವಣ್ಯ, ಅವಳ ಸೊಗಸಾದ ಸೊಂಟವನ್ನು ಕೊರೆದು ಹರವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಪಾರ್ಶ್ವನೋಟ.. ಹೀಗೆ ಅವಳ ಒಂದೊಂದೂ ಅಂಗಗಳೂ ನೋಡುವವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ರಸದೌತಣವಾಗಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ದೃಷ್ಟಿ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನೆಲೆಸಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ಬಾರಿ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದನ್ನು ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಈಗ ಅವಳ ರತಿಕೇಶ ಇಮ್ಮಡಿಯಾದಂತೆನಿಸಿತು. ಅದು ಅಕರ್ಷಕವೇ ಆಗಿತ್ತಾದರೂ ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಚೆಲುವನ್ನು ಕೇಶ ರಹಿತವಾಗಿ ನೋಡುವ ಬಯಕೆಯಾಗಿತ್ತು.

ತಾನು ಉಟ್ಟಿದ್ದ ಕಾವಿಯ ಹಿಂದೆ ಸೆಟೆದ ತನ್ನ ಲಿಂಗ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಎದ್ದು ನಿಂತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಪಾತ್ರೆಯೊಂದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಶಾರದಾಳ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ. ಅದು ಪವಿತ್ರ ಜಲವೆಂದೂ ವೃತಾಚರಣೆಗೆ ಮುಂಚೆ ತಾನದನ್ನು ಸೇವಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕೈಯಿಂದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಶಾರದಾ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಗಂಟಲು ಸುಡುವಂತಹ ಜಲವನ್ನು ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿದಳು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟ ಪರವರ್ತನೆಗಳಾದವು. ಅವಳ ದೇಹ ಮೆಲ್ಲಗೆ ತೊನೆಯತೊಡಗಿತು. ಅವಳು ಅಸ್ಥಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಹಿಡಿದ. ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳನ್ನು ಕೋಣೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಇರಿಸಿದ ಮಂಚದವರೆಗೂ ನಡಿಸಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದ. ಪವಿತ್ರ ಜಲದ ಪ್ರಭಾವ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ತೇಲತೊಡಗಿದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದ. ತಾನು ವೃತದ ಕೊನೆಯ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅಂದು ಪೂರೈಸುವುದಾಗಿಯೂ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಹಕರಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳು ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಸಮ್ಮತಿ ಸೂಚಿಸಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಮರೆಯಾದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೆಲವು ಸಲಕರಣೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಶಾರದಾಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕುಳಿತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದ. ಕಾಲು ಚಾಚಿ ಅಂಗಾತವಾಗಿ ಮಲಗಿದ ಅವಳನ್ನು ಆ ಕ್ಷಣವೇ ಸಂಭೋಗಿಸಿಬಿಡುವಂತೆ ಅನಿಸಿದರೂ ಅವನು ಸಂಯಮ ವಹಿಸಿದ್ದ. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮೆತ್ತಗೆ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ ಅವುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಸೀನಾನಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡ. ನಂತರ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬೆನ್ನಿನ ಕೆಳಗೆ ಇರಿಸಿ ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ತೊಡೆಸಂಧಿಯ ವೈಭವವನ್ನು ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತ ತಾನು ತಂದಿದ್ದ ಸಲಕರಣೆಗಳನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ.

ತಿಳಿ ಮಂಪರು ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತಣ್ಣಗೆ ಏನೋ ತಗುಲಿದ ಅರಿವಾಯಿತು. ನೊರೆ ನೊರೆಯಾಗಿ ಹರಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ತಂಪು ಪದಾರ್ಥ ಏನೆಂದು ತಿಳಿಯದಿದ್ದರೂ ಅವಳಿಗೆ ಹಿತವೆನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಏನೇ ಆದರೂ ಅವಳಿಗೆ ತಾನು ಅಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ತಾನು ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿದ ವೃತದ ಕೊನೆಯ ಆಚರಣೆಗೆ ಬಂದಿರುವುದರ ಅರಿವಿತ್ತು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಮೇಲಿನ ವಿಷ್ವಾಸ ಮತ್ತು ತಾಯ್ತನದ ಬಯಕೆ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ದುಗುಡ ಮತ್ತು ಭಯವನ್ನು ತಳ್ಳಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದೇನು ಎಂಬುದರ ಖಚಿತವಾದ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಅವಳಿಗಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕೈಗಳು ಏನು ಮಾದುತ್ತಿವೆಯೆಂದೂ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಮ ಸುಖದಿಂದ ಅದಾಗಲೇ ಬಹಳ ದಿನಗಳವರೆಗೂ ವಂಚಿತವಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಯೌವ್ವನ ತುಂಬಿದ ದೇಹ ಪರಪುರುಷನ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ಅದೆಷ್ಟು ಉತ್ತೇಜಿತವಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂಬುದೂ ಅವಳಿಗೆ ಅರಿವಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಏನನ್ನೋ ಸಾಧಿಸಿದವನಂತೆ ಅವಳ ಕೇಶರಹಿತ ಯೋನಿಯನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಆ ಕೌಶಲ್ಯವಾದರೂ ಎಂಥದು! ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ನೋವೆನಿಸದಂತೆ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಮೇಲೆ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹರಡಿದ್ದ ಕೂದಲನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿದ್ದ. ಆ ಉದ್ರೇಕಕಾರಿ ಕೆಲಸದಿಂದ ಅವನ ಲಿಂಗ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ವಿಗ್ರದ ಶಿಶ್ನದಂತೆ ಬಿರುಸಾಗಿ ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ಅದರ ತುದಿ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಒಳಗನ್ನು ಸೋಕುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಸೊಬಗಿನಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಒದ್ದೆಯಾದ ಯೋನಿ ಅವನ ಶಿಶ್ನದಿಂದ ಕೆಲವೇ ಇಂಚುಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವನಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ಯಾರಾಗಿದ್ದರೂ ಅವಳಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿ ಸಂಭೋಗಿಸತೊಡಗಿರುತ್ತಿದ್ದರೇನೋ.. ಆದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಎದ್ದು ನಿಂತ. ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಕಳಚಿದ. ಶಾರದಾಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಅವಳಿಗೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ ಅವಳು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಬೃಹದಾಕಾರದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಕಂಡಳು. ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ತೂಗುತ್ತಿದ್ದ ಅದನ್ನು ನೋಡಿದ ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಎಚ್ಚರವಾದಂತಿತ್ತು. ಅವಳು ಅಂಥ ಗಂಡಸುತನವನ್ನು ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಗಂಡನದಾದರೋ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಮುಚ್ಚಿಡಬಹುದಂತಹ ಗಾತ್ರ. ಅದಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಶಿಶ್ನದ ಗಾತ್ರ ಭಯಪಡಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅವಳ ದೇಹ ಆ ನೋಟಕ್ಕೆ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಬುದ್ಧಿ ಕೊನೆಯ ಬಾರಿಯೆಂಬಂತೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅವಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಗುವಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅವಳ ದೇಹ ಮಾತ್ರ ನಿಶ್ಚಲವಾದಂತೆ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಿತ್ತು.

ಮಂಚದಿಂದ ಇಳಿದು ಶಾರದಾಳ ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಅವಳ ಮುಖದ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ತಂದ. ಅವಳ ತುಟಿಗಳು ಅದರ ತುದಿಯನ್ನು ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸ್ವಾಮಿಜಿಯ ದೇಹದ ನರಗಳೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಜುಮ್ಮೆಂದವು. ಅವಳ ತುಟಿಗಳಾದರೋ ಅವನ ಪುರುಷತ್ವದ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ತೆರೆದುಕೊಂಡವು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ತಡೆದು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಬಾಯಿಯಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ತನ್ನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಶಾರದಾ ಅವನ ಆ ದಪ್ಪನೆಯ ಗಡಸಾದ ಅಂಗದ ತುದಿಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ಒಳ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಬಿಸಿಯೇರಿದಂತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಶಿಶ್ನ ಅವಳ ಬಾಯಿಯೋಳಗೆ ನುಗ್ಗಿತು.. ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು. ಶಾರದಾಳಿಗೆ ವೃತದ ಈ ಹಂತ ಇಷ್ಟವಾದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಅವಳ ತಲೆಯನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿಸಿದ್ದ. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೊನೆಗೂ ಸಂಯಮವನ್ನು ತೊರೆದಿದ್ದ. ತನ್ನ ಉದ್ದನೆಯ ಲಿಂಗವನ್ನು ಅವಳ ಗಂಟಲಿಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತ ಅವಳು ಉಸಿರಾಡಲು ಕಷ್ಟಪಡುವಂತಾದರೂ ಗಮನ ಕೊಡದೇ ಮುಂದುವರೆದ. ಅವಳ ಕೈಗಳು ಅವನ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ದೂರ ತಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸತೊಡಗಿದ್ದರೂ ಅವಳ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳು ಹೊರಟಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈ ಅವಳ ತುಂಬಿದ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಮರ್ದಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಶಾರದಾ ನರಳತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಪ್ರತಿರೋಧ ಕ್ಷೀಣಿಸತೊಡಗಿ ಅವನ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸ್ಪಂದಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಸಮಯ ಪಕ್ವವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಅವಳ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಏದುಸಿರುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾ ತನ್ನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಮುಂದೇನು ಎಂಬಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯತ್ತ ನೋಡಿದಳು.

ಅವಳೆಡೆಗೆ ದಾಹದಿಂದ ನೋಟ ಬೀರಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳು ಮಲಗಿದ ನಂತರ ಆ ಪವಿತ್ರ ಜಲದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಆ ಜಲವನ್ನು ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಸಿಂಪಡಿಸತೊಡಗಿದ. ತಾನು ವೃತದ ಕೊನೆಯ ಘಟ್ಟವನ್ನು ಇದೀಗ ಪೂರೈಸುವುದಾಗಿಯೂ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಅವಳು ಸಂತಾನ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿದ. ನಂತರ ತಾನೂ ಮಂಚವನ್ನೇರಿ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಮಧ್ಯೆ ಕುಳಿತ. ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳತ್ತ ಬಾಗಿಸಿದ ಅವನು ಅವಳ ಸ್ತ್ರೀ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಆಘ್ರಾಣಿಸಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡ. ಅವನ ತುಟಿಗಳು ಅವಳ ನಗ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ಮುತ್ತಿದವು. ಅವಳ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರಟ ಸುಖದ ಶಬ್ದವೊಂದು ಅವಳ ಕಾಮೋದ್ರೇಕವನ್ನು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿತ್ತು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳನ್ನು ನೆಕ್ಕುತ್ತ, ಸವಿಯುತ್ತ, ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಕೆಳಗೆ ಕೈಗಳನ್ನು ತೂರಿಸಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಮರ್ದಿಸುತ್ತ ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿ ಅವಳ ರಸಮೂಲವನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಅವಳ ದೇಹದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳನ್ನು ಹೊರಡಿಸುತ್ತ ಅವಳನ್ನು ಸ್ಖಲನದ ಅಂಚಿಗೆ ತಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಶಾರದಾಳ ದೇಹ ಕಂಪಿಸಿ ಸುಖದ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಮುಲುಗುತ್ತದ್ದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಯಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ. ಭಾವಾವೇಷದ ಶಿಖರದಿಂದ ಧುತ್ತನೆ ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಿದಂತಾಗಿ ಶಾರದಾ ಅಸಹನೆಯಿಂದ ಚಡಪಡಿಸಿದ್ದಳು.

ಸಮಯದ ಪಕ್ವವತೆಯನ್ನು ಅರಿತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮುಂದೆ ಬಾಗಿ ತನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ತುದಿಯನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಮುಖಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿದ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ತಾವೇ ತಾವಾಗಿ ಅಗಲಿ ಅವನು ನಡೆಸಲಿರುವ ರತಿಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳ ಕಲ್ಪಿಸಿದವು. ತನ್ನ ಸೆಟೆದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಅದರ ದುಂಡಾದ ತುದಿಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವಳ ಸೀಳಿನೊಳಗೆ ನುಸುಳಿಸಿದ. ಅವಳ ಬಿಗುವಾದ ಸ್ಪರ್ಷದ ಹಿತಕ್ಕೆ ಅವನ ಬಾಯಿಯಿಂದಲೂ ಸುಖದ ಶಬ್ದವೊಂದು ಹೊರಟಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳೊಳಗೆ ತಳ್ಳದೇ ಹೊರಗೆಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಅವನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಲು ಸನ್ನದ್ಧಳಾಗಿ ತನ್ನ ಯೋನಿಯ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಸಡಿಲಿಸಿದ ಅವಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ನಿರಾಸೆ ಕಾದಿತ್ತು. ಅವಳ ನಿರಾಸೆಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದವನಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೂಡಲೇ ಅವಳ ಯೋನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಶಿಶ್ನವನ್ನಿಟ್ಟು ಒಂದಿಂಚು ನುಸುಳಿದ. ಮತ್ತೆ ಹೊರತೆಗೆದ. ಬೆಕ್ಕು ತಾನು ಹಿಡಿದ ಬೇಟೆಯನ್ನು ಸತಾಯಿಸುವಂತೆ ಹಲವು ಬಾರಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಶಾರದಾಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ವಂಚಿಸಿ ಸತಾಯಿಸಿದ. ಅವಳಾದರೋ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ತನ್ನ ನಿತಂಬಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಅವನು ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಕೂಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಸಂಯಮದ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆಯು ಹಂತ ತಲುಪಿದಾಗ ಕೊನೆಗೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ತಳ್ಳಿದ. ಅವಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ತುಂಬಿದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಅವಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ನೆಲೆಸಿ ನಂತರ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದಾಗ ಶಾರದಾಳ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ಸುಖದ ನರಳಾಟ ರಾಗವಾಗಿ ಹೊರಬರತೊಡಗಿತ್ತು. ಇಂಥ ಸಂವೇದನೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಗಂಡನಿಂದ ಎಂದಿಗೂ ಅವಳು ಪಡೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಅಮುಕಿ ಹಿಡಿದು ಚಲಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವಳಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿ ನುಗ್ಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳೂ ಅಷ್ಟೇ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅವನ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಸುತ್ತಿ ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದಳು. ಹೀಗೆ ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳವರೆಗೆ ನಡೆದ ಅವರಿಬ್ಬರ ರತಿಕೂಟ ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಅಂಚಿಗೆ ತಂದಿತ್ತು. ತನ್ನ ಮೈಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯುತ್ ಚಲಿಸಿದಂತೆ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾಳ ನರಳಾಟ ಚೀತ್ಕಾರವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ದೇಹವೀಗ ಬಲಶಾಲಿಯಾದ ಸ್ಖಲನವೊಂದರ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣವೇ ಸ್ಫೋಟಕದಂತೆ ಸಿಡಿದ ಸ್ಖಲನದಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ ಅವಳ ದೇಹ ಮಣಿದು ಒದ್ದಾಡಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಆರಂಭವೆಂಬುದು ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳ ಒಳಗೆ-ಹೊರಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಶಾರದಾ ಮತ್ತೆ ಸ್ಖಲಿಸಿದ್ದಳು. ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದರಂತೆ ಘಟಿಸಿದ ಅವಳ ಸ್ಖಲನಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೊನೆಗೂ ತನ್ನ ಬೀಜರಸವನ್ನು ಅವಳ ಒಡಲೊಳಗೆ ಎರೆದಿದ್ದ. ಅಲೆ ಅಲೆಯಾಗಿ ತನ್ನ ಗರ್ಭಕ್ಕೆ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಬಂದೆರೆಚಿದ್ದ ಅವನ ಬಿಸಿ ಜೀವದ್ರವವನ್ನು ಆದರದಿಂದ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಶಾರದಾ ರತಿಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದಣಿದು ನಿಶ್ಚೇತಳಾಗಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಳು. ತನ್ನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೂ ಇಂಥ ಕಾಮಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತೃಪ್ತನಾಗಿ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಒರಗಿದ್ದ.

ಶಾರದಾಳಿಗೆ ನಡೆದು ಹೋದದ್ದೇನು ಎಂದು ಅರಿವಾಗಲು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ದೇಹದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಅವಳೆಡೆಗೆ ನೋಡಲೂ ಆಗದೇ ಹೊರಟುಹೋದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ನಿಜ ರೂಪ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಡೆಯಬಾರದ್ದು ಆಗಲೇ ನಡೆದು ಹೋಗಿರುವಾಗ ಅವಳ ಬಳಿಯೀಗ ಜಿಗುಪ್ಸೆ ಮತ್ತು ನಾಚಿಕೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ವಿಕಲ್ಪಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪರಿಶುದ್ಧತೆಯಾಗಲೀ ಪಾತಿವೃತ್ಯವಾಗಲೀ ಇನ್ನು ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಮಡುಗಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಶಾರದಾ ಅದು ಹೇಗೋ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಮಾಧಾನಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲೇ ವಿನಃ ಸ್ವೇಚ್ಛಾಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲವೆಂದು ತನಗೆ ತಾನೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು. ತಾನು ತಾಯಿಯಾಗದಿದ್ದುದಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬವೇ ತನ್ನನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಿ ನಿಂದಿಸಿದಾಗ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣಾದರೂ ಪರಿಹಾರವೊಂದನ್ನು ಅರಸಿಹೋದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದೂ ಅದನ್ನೇ. ತನ್ನಂತಹ ಹೆಣ್ಣುಗಳ ದುರುಪಯೋಗಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಕಾವಿ ವೇಷದಲ್ಲೂ ಇರಬಹುದೆಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟು ಆಶ್ರಮದಿಂದ ಹೊರಟ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ತರ್ಕ ತನಗೆ ಅವಳಿಂದ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದಂತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಶಾರದಾಳ ದೌರ್ಬಲ್ಯ. ಅದು ಅವನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೊಂದು ವೇಳೆ ಅವಳು ತನ್ನ ನಿಜರೂಪವನ್ನು ಇತರರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇ ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದ.

ಅಪರಾಧ ಭಾವನೆ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೂ ಮರುದಿನ ರಾತ್ರಿ ಅವಳು ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಕೂಡಬಯಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಚೆಲುವನ್ನು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಆನಂದಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಅವಳ ಗಂಡನಿಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾತ್ರಿಯೂ ಅಷ್ಟೇ. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಸ್ಖಲಿಸಿ ನಿದ್ರೆ ಹೋಗಿದ್ದ. ಆದರೆ ಶಾರದಾಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸವೊಂದಿತ್ತು. ಆ ಮಂದಹಾಸ ಕೆಲ ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರ ನಗುವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಗರ್ಭಧರಿಸಿದ ವಿಷಯ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬವನ್ನೇ ತಂದಂತಿತ್ತು. ಅವಳ ಗಂಡನಿಗಾದರೋ ಅವಳ ಗರ್ಭ ವಗಟಾಗಿತ್ತು. ಅದುವರೆಗೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರದಿದ್ದ ಅವಳ ಗರ್ಭ ಈಗ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದು ಅವನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದರೂ ಅವಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಸ್ಥೈರ್ಯ ಅವನಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಯಾವ ಲಕ್ಷಣಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆಗಲೂ ಅವನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಶಾರದಾ ತಾಯಿಯಾಗಿದ್ದು ನೆಮ್ಮದಿ ಪಡೆಬೇಕಾದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತೇ ವಿನಃ ಚಿಂತೆಪಡಬೇಕಾದದ್ದಲ್ಲ. ಶಾರದಾಳ ಗಂಡನಿಗೆ ವರ್ಗವಾಗಿ ಇಡೀ ಪರಿವಾರ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟುಹೋಯಿತು.

ರಹಸ್ಯವೊಂದನ್ನು ಶಾರದಾ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ರಹಸ್ಯವನ್ನಾಗಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಳು.

ತಿಳಿಯದೇ ತುಳಿದ ಕಾಲುದಾರಿ (ಭಾಗ-4)

ಮೊದಲ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಮೂರನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು


ಶಾರದಾಳ ಕಾಮದಾಹವನ್ನು ತಣಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತಾನು ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೂ ಅತೃಪ್ತನಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದ. ಅದು ಅವನು ಬೇಕೆಂದೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭ. ಹಲವು ವರುಷಗಳ ಅನುಭವದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಮಾಡಿದ್ದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ. ನಿರಂತರ ಭೋಗದ ಸುಖವನ್ನುಂಡು ಸಪೂರಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಬಯಸಿ ಬಿರುಸಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಶಾರದಾಳನ್ನು ತನಗಾಗಿ ಇನ್ನೂ ಉಪಯೋಗಿಸಿರದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೋದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಶಿಶ್ಯೆ ಮಾಧುರಿಯನ್ನು ಬರಹೇಳಿದ. ಅವಳದಾದರೋ ಮನಸ್ಸು ಕರಗುವಂಥ ಕಥೆ. ಮದುವೆಯಾಗಿ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಾದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಗಂಡ ನೆರೆಹೊರೆಯ ಹುಡುಗಿಯೊಂದಿಗೆ ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಬಂಧವಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನು ಅರಿತ ಅವಳು ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಜಗಳವಾಡಿದ್ದಳು. ಅದೇ ನೆಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅವನು ಮಾಧುರಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಿದ್ದ. ಯಾರೋ ಮಾಧುರಿಗೆ ಈ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದರು. ಅವಳು ಕೂಡಲೇ ತನ್ನನ್ನು ತೊರೆದ ಗಂಡನನ್ನು ತನಗೆ ಮತ್ತೆ ದೊರಕಿಸಿಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಮೊರೆಯಿಡುತ್ತ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಪೂಜೆ, ವೃತಗಳ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳನ್ನು ಸಂಭೋಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಕುಶಾಗ್ರ ಮತಿಯ ಮಾಧುರಿ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ನಿಜ ರೂಪವನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ತಿಳಿಸಿಬಿಡುವುದಾಗಿ ಬೆದರಿಕೆಯೊಡ್ಡಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ನಿಜ ರೂಪದ ಪರಿಚಯ ಇನ್ನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗಿದ್ದರೆ ಆ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಅವಳು ಕೈ ಹಾಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ. ಆಷ್ಟಾದ ಮೇಲೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳನ್ನು ಆಶ್ರಮದಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ಬೆಂಬಲವಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗೆ ಅಬಲೆಯೊಬ್ಬಳನ್ನು ತನ್ನ ಆಶ್ರಮದೊಳಗೆ ಬಂಧಿಸಿಡುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಾಧುರಿಗೆ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಅಫೀಮಿನಂತಹ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳ ಮತ್ತೇರಿಸುವ ಮಿಶ್ರಣಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬರೀ ಮೂರು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಸೇವಕಿಯನ್ನಾಗಿ ಪರವರ್ತಿಸುವಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದ. ಅವಳಿಗೆ ಕ್ರಮೇಣ ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಪಂಚದ ಅರಿವು ಮಾಸಿಹೋಗಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ವಶವಾದ ಯುವತಿಯರನ್ನು ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲವು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಸರಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸುಖಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.

ತಾನಿದ್ದ ಕಕ್ಷೆಗೆ ಬಂದ ಮಾಧುರಿಯನ್ನು ದಾಹ ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ಮೈಮೇಲಿದ್ದ ಕಾವಿಯನ್ನು ಕಳಚುವಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ಆದೇಶಿಸಿದ. ಇಂಥ ಆದೇಶಗಳಿಗೆ ಅದಾಗಲೇ ತನ್ನನ್ನು ಒಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಾಧುರಿ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಕಳಚಿ ಅವನೆದುರಿಗೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಳು. ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನೂ ಕಳಚಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳೆದುರು ತನ್ನ ಸೆಟೆದು ತೂಗುತ್ತಿದ್ದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ. ಮಾಧುರಿಗೆ ದಿನವೂ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಮಾದಕ ದ್ರವ್ಯಗಳ ಪ್ರಭಾವ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ಅವಳು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಸೆಟೆದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ನೋಡಿ ಉತ್ಸಾಹಿತಳಾಗಿದ್ದಳು. ಮುಂದೆ ಬಂದು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಎದುರಿಗೆ ಮೊಳಕಾಲುಗಳನ್ನೂರಿ ಕುಳಿತ ಅವಳು ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮುಖರತಿಯ ಸೇವೆಯನ್ನು ನೀಡಿದ ಮಾಧುರಿ ನಂತರ ಅವನೆದುರಿಗೆ ಮಲಗಿ ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿದಳು. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಸರಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತಡಮಾಡದೇ ಅವಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಸಂಭೋಗಿಸತೊಡಗಿದ. ಅವಳೊಂದಿಗೆ ವಿವಿಧ ಭಂಗಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಮಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೊನೆಗೂ ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ತನ್ನ ವೀರ್ಯವನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವನ ತೃಷೆ ತಣಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಾಧುರಿಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ ತನ್ನ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಬಹುದಿನಗಳ ಶಿಶ್ಯೆ ಮಧುವಂತಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿದ. ಮಧುವಂತಿಯದು ಮೂವತ್ತೈದರ ಮಾಗಿದ ಹರೆಯ. ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಾಮಸೇವೆಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅವಳೇ ಬರಬೇಕಿತ್ತು. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರ ಸಂಖ್ಯೆ ಎರಡು-ಮೂರರಿಂದ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಆದಾಗ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಆಯ್ಕೆಗಳ ಅವಕಾಶವೂ ಹೆಚಾಯಿತು. ಆದರೆ ಈಗಲೂ ಸಹ ತಾನು ತೀವ್ರ ಲೈಂಗಿಕ ಉದ್ರೇಕದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಧುವಂತಿಯನ್ನು ಬಯಸದೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವಳ ಮುಖರತಿಯ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಮಾಧುರಿಯಂತಹ ಹೊಸಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯರು ಇನ್ನೂ ಅರಗಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗೆ ಮಧುವಂತಿಯ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಸಿಗುವ ಸುಖ ಉಳಿದ ಹುಡುಗಿಯರ ಯೋನಿಗಳಿಂದಲೂ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಬಳಿ ಬಂದ ಮಧುವಂತಿ ಕೂಡಲೇ ಅವನ ಸೇವೆಗೆ ನಿಂತಳು. ತನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಂದ, ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ, ಕೈಗಳಿಂದ ಅವನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಉತ್ತೇಜಿಸಿದ ಅವಳು ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ತನ್ನ ಗಂಟಲೊಳಗೆ ಸಿಡಿದ ಅವನ ಸ್ಖಲನ ರಸವನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಹಿಂತಿರುಗಿದ್ದಳು.

ಇತ್ತ ಶಾರದಾಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಬದಲಾವಣೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಅವಳಲ್ಲೀಗ ಒಂದು ಹರ್ಷವಿತ್ತು, ಉಲ್ಲಾಸವಿತ್ತು. ದಿನನಿತ್ಯದ ಮನೆಗೆಲಸದಿಂದ ದಣಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳು ಈಗ ಆಯಾಸವಿಲ್ಲದೇ ಕಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ತಾನೇ ಬಿಡಿಸಿ ತಂದು ಸುಂದರವಾಗಿ ಹೆಣೆದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯನ್ನು ಮುಡಿದ ಅವಳನ್ನು ಅವಳ ಗಂಡ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿದ್ದ. ಅವಳ ದೇಹ ಅವನನ್ನು ಬಯಸಿದರೂ ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ವೃತವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಆ ವೃತದ ಎರಡನೆಯ ನಿಯಮಕ್ಕಾಗಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ನಿಗದಿ ಪಡಿಸಿದ್ದ ದಿನವೂ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.


ಮುಂದಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು

ಅತಿಕ್ರಮಣ

ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ


ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಇದೊಂದು ತುಂಬಾ ಸರಳವಾದ softcore ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಕಥೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಬಿರುಸಿನ ಕೇಳಿಯ ಚಿತ್ರಣವಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಾರೆ, ಇದು ನನ್ನ ಪ್ರಣಯ ಶೈಲಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಕಿರು ಪರಿಚಯ. ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಸಂತೋಷ. ಸಮಯ ದೊರೆತರೆ ಇದನ್ನೂ ಒಂದು ಧಾರಾವಾಹಿಯಂತೆ ಮುಂದುವರೆಸಬಹುದು.



"ಪದ್ಮೀ.. ನಿಧಾನ" ಎಂದಳು ಗೆಳತಿ ನಾಗವೇಣಿ.

ನಾನು ಹಿಂತಿರುಗಿ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಅವಳತ್ತ ನೋಡಿದೆ. ಅದುವರೆಗೂ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕ್ಲಾಸ್ ರೂಮಿನ ಕೊನೆಯ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಡೆಸ್ಕ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅಂದಿನ ಕೊನೆಯ accountacy ಕ್ಲಾಸಿಗಾಗಿ ಬರಬೇಕಾದ ಪ್ರೊಫೆಸರು ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಕಾಯ್ದು, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಹರಟೆಯಾಡಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಹೊರಡಲು ಅನುವಾಗಿದ್ದೆವು.

ನಾಗವೇಣಿ ಇನ್ನೂ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸೇರಿದರೆ ಜೋಕುಗಳು, ತಲೆಹರಟೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಅನ್ನಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವಳೇನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದಿದ್ದಳೋ ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

"ಏನೇ ವೇಣೀ.. ಏನ್ ನಿಧಾನ?" ಎಂದೆ.

"ಏನಿಲ್ಲಾ.. ಅದನ್ನ ಅಷ್ಟೊಂದು shake ಮಾಡ್ಬಾರ್‍ದು ಕಣೇ.. ಕಳಚಿ ಬಿದ್ಹೋಗೋ chances ಇರುತ್ತೆ" ಅಂದ ನಾಗವೇಣಿ ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕಳು.

"ಥೂ ನಿನ್ನ.." ಅಂದ ನಾನು ಮುಜುಗರದಿಂದ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದೆ - ಯಾರಾದರೂ ಅವಳ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡರೋ ಎಂಬಂತೆ. ಸಧ್ಯ ಅಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರು ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಉಳಿದ ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಿ ಸುಮಾಳಿಗೆ ನಾಗವೇಣಿಯ ಮಾತು ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತೇನೋ, ಅವಳೂ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾಗವೇಣಿಗೆ ನನ್ನನ್ನ ಕಿಚಾಯಿಸೋದರಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಖುಷಿ.

ನನ್ನ ಆಗಿನ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ತುಸು ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಎನ್ನಬಹುದಾದ 34" ಸುತ್ತಳತೆಯ ನನ್ನ ನಿತಂಬಗಳು ನಾನು ನಡೆಯುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ತಾವೇ ತಾವಾಗಿ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಕುಲುಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಂದು ಬೇರೆ ನಾನು ತಿಳಿಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ತೆಳುವಾದ ಬಟ್ಟೆಯ ನೀಳವಾದ ಸ್ಕರ್ಟು ತೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆ ಸ್ಕರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಲುಕುವ ನನ್ನ ಚೆಲುವು ಇನ್ನೂ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿರಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೇ ನಾಗವೇಣಿ ಆ ಕಮೆಂಟ್ ಹೊಡೆದಿದ್ದು.

ನಮ್ಮ ಆ ಎರಡನೆಯ ಪೀಯೂಸಿ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ಜನ ಹುಡುಗಿಯರು, ಹದಿನಾರು ಜನ ಹುಡುಗರಿದ್ದರು. ನೋಡಲು ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟ. ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರೆಲ್ಲ ಆಗಲೇ boyfriend ಗಳನ್ನೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು - ನನ್ನನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ. ಆದರೂ ನಾನೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಸೂಯೆ. ನಾಗವೇಣಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ, "ನಿನ್ಹತ್ರ ಇದ್ದಷ್ಟು ಅವರ್‍ಯಾರ ಹತ್ರಾನು ಎಲ್ಲಾ ನೋಡು, ಅದಕ್ಕೇ" ಎಂದು ಹೇಳಿಬಿಡುವಳು. ಅದೇನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಇತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಸೂಯೆ ಮೂಡಿಸುವಂತಿದ್ದೆ ಎನ್ನಬಹುದಿತ್ತು.

ಕ್ಲಾಸ್ ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದ ನಾನು ಏನೋ ನೆನಪಾದಂತಾಗಿ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನೊಳಗೆ ಇರಿಸಿದ್ದ ಆ ಕಾಗದದ ತುಣಕನ್ನು ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದೆ. "ದಿಬ್ಬದ ಹಿಂದೆ.. ಬಂಡೆಯ ಬಳಿ" ಎಂದಷ್ಟೇ ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು. ಆ ಕಾಗದವನ್ನು ನಾನು ಹರಿದು ಹಾಕದೇ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನೊಳಗೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡದ್ದು ನನಗೇ ಆಶ್ಚರ್ಯ ತಂದಿತ್ತು. ಈ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಯೋಚನೆ ಬೇಡವೆ? ಈ ಥರಾ ಚೀಟಿ ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟ್ರೆ ಏನರ್ಥ? - ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಆ ಕಾಗದವನ್ನು ಹರೆದು ಹಾಕಿ ಮುಂದೆ ನಡೆದೆ. ಅವನ ಹೆಸರು ಗಿರೀಶ್ ಆಂತ. ಬಿಕಾಂ ಎರಡನೆಯ ವರ್ಷದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ. ಅಂದರೆ ನಮಗಿಂತಲೂ ಎರಡು ವರ್ಷ ಸೀನಿಯರ್. ಅವನೆಂದರೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆಲ್ಲ ಪ್ರಾಣ. ನೋಡಲು ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದ.. ಓಕೆ.. ತುಂಬಾನೇ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದ ಅನ್ನಬಹುದು. ಆರು ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ಕ್ರೀಡಾಪಟು. ಕಾಲೇಜಿನ ಫುಟ್‌ಬಾಲ್ ತಂಡದ ನಾಯಕ. ಅಪ್ಪನ ಆಸ್ತಿಯಿಂದ ಶ್ರೀಮಂತ ಕೂಡ. ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳದ ಹುಡುಗಿಯರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವರಂತೂ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆಯವರ ಮಾತೇ ಆಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ನಾಗವೇಣಿಯೂ ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳು. ಗಿರೀಶ್ ತನೆಗೆ ಎದುರಾದ ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೂ smile ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕರೆ ಮಾತೂ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ propose ಮಾಡುವ ಧೈರ್ಯ ಈ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಆ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಅವನು "Sorry.. ನಾನು ಆ ಥರಾ ಯೋಚಿಸಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಕೈತೊಳೆದುಕೊಂಡುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಇನ್ನು ಅವನೇ ಏನಾದರೂ ಯಾರಿಗಾದರೂ propose ಮಾಡಿದರೆ ನಿರಾಕರಿಸುವ ಹುಡುಗಿಯರ್‍ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ತನ್ನ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬವನ್ನ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡ. ಪಾರ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿನ ಸುಮಾರು ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರು ನೆರೆದಿದ್ದರು. ನಾನೂ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಗಿರೀಶನೂ ಬಂದಿದ್ದ. ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳು ಬೇಡವೆಂದರೂ ಅವನಿಗೆ ನನ್ನನ್ನ ಪರಿಚಯಿಸಿದಳು. ಸರಿ, ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಹೆಲೋ ಹೇಳಿ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಮಾತನಾಡಿದ್ದೆವು. ಆ ಎರಡು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಅವನು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನೂ ಬೀರಲಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಸುಳ್ಳಾದೀತು. ನನಗೆ ಅವನ ಮಾತು, ನಗು, ಅವನ ಸನ್ಮೋಹಕ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹಿಡಿಸಿದ್ದವು. ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ಅವನೊಂದಿಗೇ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಇರಬೇಕೆನಿಸಿದ್ದೂ ನಿಜ. ದೂರದಿಂದ ಅವನ ರೂಪವನ್ನಷ್ಟೇ ನೋಡಿದ್ದ ನನಗೆ ಅವನ ಸಾಮಿಪ್ಯ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆಂದು ಅನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.

ಪಾರ್ಟಿ ಮುಗಿದು ಮನೆಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಹೇಗೇಗೋ ಆಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆಲ್ಲ ಹಿಂದೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಏನೇನೋ ಕಲ್ಪನೆಗಳು, ವಿಚಾರಗಳು ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದವು. ರಾತ್ರಿ ಊಟವೂ ಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬೇಗ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೋದರೂ ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾತ್ರಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಏನೇನೋ ಮಾಡಿದೆ. ಮನಸ್ಸಿಗೂ ದೇಹಕ್ಕೂ ಆಯಾಸವಾದಂತಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಅಂತಿಮ ಪ್ರಹರದಲ್ಲಿತ್ತು.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ ಎಲ್ಲ ಸರಿ ಹೋದಂತಾಗಿತ್ತು. ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಿ ಎಂದಿನಂತೆ ದಿನ ಕಳೆದಿದ್ದೆ. ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಗಿರೀಶ್ ಕಾಲೇಜಿನ ಕ್ಯಾಂಟೀನಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ. ಗುರುತಿಸಿ ಹೆಸರು ಕರೆದು ಮಾತನಾಡಿಸಿದ. ಸುತ್ತಲಿನವರೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಕಡೆಗೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲೂ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಗಿರೀಶ್ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು ಮಾತನಾಡಿಸಿದ್ದು ತೀರ ಅಸಂಬದ್ಧವೆನಿಸಿದಂತಿತ್ತು. ನಾನು ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಮರಳಿದಾಗ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆಯೇ ಇದ್ದವು. ಕೆಲವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಹೇಳಲಾಗದ ನೋವಿತ್ತು. ಒಂದಿಬ್ಬರಂತೂ ಆತುರ ತಾಳಲಾಗದೆ "ಏನೇ ಅದು ನೀವಿಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡಿದ್ದು?" ಅಂತ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಉತ್ತರಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗದೆ ನಾಗವೇಣಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾದರೂ ಅವಳದೂ ಅದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ. ನಾನು ನಕ್ಕು, ಸುಮ್ಮನೆ ಅವಳನ್ನು ರೇಗಿಸಲೆಂದು, "ಏನಿಲ್ಲ.. ಅವನಿಗೆ propose ಮಾಡೋಣ ಅಂತಿದೀನಿ" ಎಂದೆ. "ಒಹೋ, ಹೌದೇನು? ಮಾಡು ಮಾಡು, ನಿಂಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಸರಿಯಿಲ್ಲ" ಅಂದ ನಾಗವೇಣಿ ಆ ದಿನ ಮತ್ತೆ ನನ್ನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಕ್ಲಾಸು ಮುಗಿಸಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಧಾರಾವಾಹಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ನನ್ನ ಬೆಡ್‌ರೂಮ್ ಸೇರಿಕೊಂಡೆ. ಗಿರೀಶ್ ನೆನಪಾಗತೊಡಗಿದ. ಬೇಡವೆಂದರೂ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತೆ ಏನೇನನ್ನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ದೇಹ ಬಿಸಿಯೇರಿದಂತಾಗಿ ಜ್ವರ ಬಂದಿತೇನೋ ಎನಿಸಿತ್ತು. ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ನೀರು ಕುಡಿದು ಬಂದೆ, ಪುಸ್ತಕ ಓದಿದೆ, ಹಾಡು ಕೇಳಿದೆ. ಮನಸ್ಸು ಹತೋಟಿಗೆ ಬರುವ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈಗಳು ನೆಮ್ಮದಿಯಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ದೇಹದ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗಿದ್ದವು. ಈ ಒಂಟಿಸುಖದ ಅಭ್ಯಾಸ ನನಗೆ ಅದುವರೆಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋದೆ. ಗಿರೀಶನ ನೆನಪು ಬಾರದಿದ್ದರೂ ಏನೋ ಅಸಮಾಧಾನ, ಯಾವುದೋ ಅತೃಪ್ತಿ. ಅದೇ ದಿನ ಗಿರೀಶ್ ಮತ್ತೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಕ್ಯಾಂಟೀನಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದ. ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದ ಅವನು ಇನ್ನೇನು ಕರೆದು ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಾನೆಂದರೆ ಅವನು ನೋಡಿಯೂ ನೋಡದಂತೆ ತನ್ನ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹರಟೆ ಹೋಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ನನಗೆ ನಿರಾಶೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೋಪವೂ ಬಂದು ಬಿಡಬೇಕೆ? ಅದೇನು ನನಗೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಅಂಥ ಸ್ನೇಹ? ನಾನೇಕೆ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಬಯಸಬೇಕು? ನನ್ನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಲು ಅದೆಷ್ಟು ಹುಡುಗರು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿಲ್ಲ? ನನ್ನನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಹುಡುಗರು ಈ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಉಂಟೆ? ಹಾಗಿದ್ದಾಗ ಈ ಗಿರೀಶನದೇನು ಹಂಗು? ಎಂದೆಲ್ಲ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ನಾನು ಊಟವನ್ನೂ ಮಾಡದೇ ಸರಸರನೆ ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟೇ, ಆಮೇಲೆ ನನ್ನ ಮತ್ತು ಗಿರೀಶನ ನಡುವೆ ಯಾವ ಮಾತೂ ಬೆಳೆಯಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಪರಸ್ಪರರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲೂ ಇಲ್ಲ, ನೋಡಲೂ ಇಲ್ಲ. ನನಗೆ ಅವನ ಮೇಲಾಗಿದ್ದ ಕ್ರಶ್ಶು, ಆ ವ್ಯಾಮೋಹ ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮತ್ತು ಗಿರೀಶನ ಮಧ್ಯೆ ಚಿಗುರೊಡೆದ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಕಂಡು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅವನಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದ gossip ಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು ಕ್ರಮೇಣ ಮತ್ತೆ ಅವನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸತೊಡಗಿದ್ದರು. ನಾನು ಎಂದಿನ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆಯಿಂದ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂದು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಅದಾದಮೇಲೆ ಇಂದು, ಅಂದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಒಂದುವರೆ ತಿಂಗಳ ನಂತರ, ಗಿರೀಶ್ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಲೈಬ್ರೆರಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದ. ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದಲೇ ಅವನತ್ತ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಒಂದು ಮಾತೂ ಆಡದ ಅವನು ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕಾಗದವನ್ನು ಇರಿಸಿ ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದ. ಕಾಗದ ಬಿಡಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ನಾಲ್ಕು ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಓದಿದ ನನಗೆ ಏನೊಂದೂ ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿ ತಳ್ಳಿ ಎದ್ದು ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ನನಗೆ ಮತ್ತೆ ಅದರ ನೆನಪಾಗಿದ್ದುದು ಆಗ ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ. ಆ ಕಾಗದವನ್ನು ಹರಿದು ಹಾಕಿ ಬೇರೇನೂ ಯೋಚನೆಯಿಲ್ಲದೇ ಕಾಲೇಜಿನ ಗೇಟಿನವರೆಗೂ ಹೋಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆ ಶಬ್ದಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿದ್ದವು.. "ದಿಬ್ಬದ ಹಿಂದೆ.. ಬಂಡೆಯ ಬಳಿ". ಆದರೂ ನಾನು ನಡೆದು ಕಾಲೇಜಿನ ಕಂಪೌಂಡನ್ನು ದಾಟಿ ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ತಲುಪಿ ಬಸ್‌ಗಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಕಾಲೇಜಿನ ಆವರಣದ ಒಳಗೆ ಮುಖ್ಯ ಕಟ್ಟದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಲಭಾಗಕ್ಕೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಗೇಟಿದೆ. ಆ ಗೇಟಿನ ಆಚೆ ಒಂದು ದಿಬ್ಬವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಹೋಗುವುದು ಕಡಿಮೆ. ಹೋದರೂ ಕೆಲವರು ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಓದಲು ಹೋಗಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾರೆ. ನನ್ನೆದುರು ನಾನು ಹತ್ತಬೇಕಿರುವ ಬಸ್ಸು ಬಂದು ನಿಂತು ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದರೂ ನಾನು ಗಮನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳೀಗ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್‌ನಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿದು ಮತ್ತೆ ಕಾಲೇಜಿನತ್ತ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನೆಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ ನನಗಿನ್ನೂ ಖಚಿತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಲೈಬ್ರೆರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪುಸ್ತಕವೊಂದನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತೆನೋ.. ಸರಿ, ಲೈಬ್ರರಿ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆನಾದರೂ ಕಣ್ಣುಗಳು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಆಚೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಚಿಕ್ಕ ಗೇಟಿನತ್ತ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆ ಗೇಟು ಹತ್ತಿರವಾದಂತೆನಿಸಿತು. ನಾನು ಆ ಕಡೆಗೇ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದರ ಅರಿವು ಬಂದರೂ ಹಿಂತಿರುಗಲು ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಗೇಟು ದಾಟಿ ಹೊರಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಎದುರಿಗೆ ದಿಬ್ಬ ಹರಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ದಿಬ್ಬವನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಸಮಯವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತೇ? ಕಾಗದವನ್ನು ಹರಿದುಬಿಟ್ಟೆನಲ್ಲಾ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಅವನು ದಿಬ್ಬದ ಬಳಿ ಕರೆದ ಅಂತ ನಾನು ಹೋಗಿ ಬಿಡುವುದೇ? ಛೇ-ಛೇ.. ಇದು ಮೂರ್ಖತನ.. ಬರಬಾರದಾಗಿತ್ತು.. ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಂಥ ದೊಡ್ಡದೇನೂ ಅಲ್ಲದ ಆ ಮಣ್ಣಿನ ದಿಬ್ಬದ ತುದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿ ಇಣುಕಿದ ನನಗೆ ಎದುರಿಗೆ ಇಳಿಜಾರಿನಲ್ಲಿ ಆ ಬಂಡೆ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ಅದೇನೂ ನನಗೆ ಅಪರಿಚಿತ ಜಾಗವಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಗೆಳತಿಯರೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕಾಲುದ್ದದ ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಿ ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ದಿಬ್ಬದ ಆಚೆ ಇಳಿಯತೊಡಗಿದೆ. ಬಂಡೆಯನ್ನು ತಲುಪಿ ಆಚೀಚೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದೆ. ಯಾರಾದರೂ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅದೇನು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೋ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಯಾರೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನೆಲ್ಲೋ ತಪ್ಪಿದ್ದೆ ಅನಿಸತೊಡಗಿತು. ಆ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಅವನು ಒಂದು ಸಮಯವನ್ನಾದರೂ ಸೂಚಿಸಿರಬಹುದಿತ್ತು. ನಾನಾದರೋ ಅದನ್ನು ಆತುರದಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಸರಿ ಈಗ ಅಂಥ ಹಾನಿಯೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲವೆಂದುಕೊಂಡು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನಡೆಯ ತೊಡಗಿದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಮರವೊಂದರ ಬಳಿ ಯಾರೋ ಸುಳಿದಂತಾಯಿತು.

ಗಿರೀಶ್! ಅವನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ!

ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಟೀ-ಶರ್ಟ್ ಮತ್ತು ಹಸಿರು ಛಾಯೆಯ ಜೀನ್ಸು ತೊಟ್ಟು ಯಾವ ಹಿಂಜರಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲದೇ ಅವನು ನನ್ನ ಬಳಿ ನಡೆದು ಬರತೊಡಗಿದರೆ ನನಗೆ ಭಯವಾಗತೊಡಗಿತು. ಅವನು ನನಗೆ ಬರ ಹೇಳಿದ್ದು ಏತಕ್ಕೆ - ಎಂಬ ವಿಚಾರ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ದಿಗಿಲುಗೊಂಡೆ. ಅವನಾಗಲೇ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ.. ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅದೇ ನಗುವಿತ್ತು.

"ನೀನು ಬಂದೇ ಬರ್ತೀಯ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನಿನಗೊಂದು ಚಿಕ್ಕ ಸಹಾಯ ಮಾಡೋಣ ಅಂತಿದೀನಿ" ಎನ್ನುತ್ತ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ.

ಅದ್ಯಾಕೋ ಏನೋ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದೆ. ಅದೇನು ಅವನು ನನಗೆ ಮಾಡಬೇಕಿರುವ ಸಹಾಯ? ನಾನೇನು ಅವನಿಂದ ಕೇಳಿದ್ದೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿ ಆಲೋಚಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸರಿ, ಅವನು ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇದೆಲ್ಲ ಕನಸೇನೋ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಥವ ಅವನನ್ನು ಮೊದಲ ಸಲ ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಆ ರಾತ್ರಿ ನಾನು ಏನೇನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆನಲ್ಲ.. ಇದು ಅಂಥ ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಏನೋ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೆಂಥ ಸುಂದರವಾದ ಕಲ್ಪನೆ! ನನಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸಿದ್ದ ಆ ಹುಡುಗನೊಂದಿಗೆ ನಾನು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ.. ಹಾಗೆ ಆ ದಿಬ್ಬದ ಆಚೆ.. ಆ ಬಂಡೆಯ ಹಿಂದೆ..

ನನ್ನನ್ನು ಬಂಡೆಗೆ ಬೆನ್ನಾಗಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಕೈಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು, ನನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ಬಳಸಿದ ಅವನ ಕೈಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಮೇಲೆ ಸರಿದಾಗ ನನ್ನ ಮೈಯೆಲ್ಲ ನಡುಗಿತ್ತು ಅವನ ಆ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ! ಕಲ್ಪನೆಯೆಲ್ಲೂ ಮೈ ನಡುಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡೆ. ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಕೈಗಳು ಕುಂಬಾರ ತನ್ನ ಮಣ್ಣಿನ ಗೊಂಬೆಯನ್ನು ಸವರಿ ಅದರ ಸಂಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ಪರಶೀಲಿಸುವಂತೆ ನನ್ನ ಸ್ತನಗಳ ಗಾತ್ರ, ವಕ್ರತೆ, ಆಕಾರಗಳನ್ನು ನಾನು ತೊಟ್ಟ ಶರ್ಟಿನ ಮುಖಾಂತರವೇ ಯಾಚಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಹದಿನೇಳರ ಹರೆಯದ ನನ್ನ ದೇಹ ಅವನ ಕೈಗಳ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ಬಿಸಿಯೇರಿ ನನ್ನ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಮೀರಿ ಸ್ಪಂದಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ಸಣ್ಣಗೆ ಕಂಪಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು. ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅದೇ ವಿಚಿತ್ರ ಯಾತನೆ. ಆ ಯಾತನೆಯಿಂದಲೇ ಆ ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ನಾನು ನಿದ್ರೆಯಿಲ್ಲದೇ ಕಳೆದಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹರಿದಾಡತೊಡಗಿದವು. ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳ ನವಿರನ್ನು ಸವರುತ್ತ ಅವನ ಬೆರಳೊಂದು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಗೆ ನುಸುಳಿದಾಗ ನಾನು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವನ ಬಲಗೈ ನನ್ನ ಎದೆಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಜಾರಿದ್ದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸವರಿಕೊಂಡು ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದ ಅವನ ಕೈ ನನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟಿನ ಅಂಚನ್ನು ತಲುಪಿತ್ತು. ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನ ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತಳತೆಯನ್ನು ಕ್ರಮಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಬಂದ ಅದು ಸ್ಕರ್ಟಿನ ಒಳಗೆ ತೂರಿ ನನ್ನ ಶ್ರೋಣಿಯ ಹರವಾದ ದುಂಡುಗೆನ್ನೆಗಳನ್ನು ಅಮುಕತೊಡಗಿತ್ತು. ಅವನಿಂದ ಹಾಗೆ ಹಿಂಡಿಸಿಕೊಂಡಷ್ಟೂ ನನಗೆ ಸುಖ. ಒಂದು ಕೈ ಸಾಕಾಗದೆಂಬಂತೆ ತನ್ನ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯನ್ನೂ ನನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟಿನೊಳಗೆ ಇಳಿಸಿ ನನ್ನನ್ನು ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಮರ್ದಿಸತೊಡಗಿದ. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಸ್ಪಷ್ಟ ಅರಿವು ನನಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅದ್ಭುತವಾದ ಕನಸೊಂದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿದ್ದೆ.

ಅವನ ಕೈಗಳ ಚೆಲ್ಲಾಟದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟಿನ ಗುಂಡಿಗಳೆರಡು ಅದಾಗಲೇ ಕಿತ್ತುಬಂದು ಇನ್ನೇನು ನನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟು ನೆಲಕಚ್ಚಬಹುದೇ ಅನಿಸಿದರೂ ಅದರ ಪರಿವೆ ನನಗೇ ಇರಲಿಲ್ಲವೆಂದಾಗ ಅವನಿಗಿದ್ದೀತೆ? ಅವನ ಕಾಲುಗಳು ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಅವನ ತುಟಿಗಳು ನನ್ನ ಕತ್ತನ್ನು, ಕೆನ್ನೆಗಳನ್ನು, ಎದೆಯನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅದಾಗಲೇ ಶುರುವಾಗಿದ್ದ ಯಾತನೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಧಾರೆಯಾಗಿ ನನ್ನ ತೊಡೆಯ ಮೂಲಕ ಕೆಳಗಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಹನಿಯೊಂದನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ತಡೆದ ಅವನ ಕೈ ಅದರ ಮೂಲವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಮೇಲೇರಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಹೆಣ್ತನದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತಟ್ಟಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಆಗಲೇ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದ ನಾನು ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಅವನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ್ದೆ. ಅದು ಕನಸೋ, ಕಲ್ಪನೆಯೋ ಇಲ್ಲ ವಾಸ್ತವವೋ ಅದ್ಯಾವುದೂ ಈಗ ನನಗೆ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನೀಗ ಅವನ ಕೈಗೊಂಬೆಯಾಗಿದ್ದೆ. ಅವನು ನನ್ನ ಸೀಮೆಯನ್ನು ನನಗೆ ಅರಿವಾಗಿಸಿಯೂ ಅರಿವಾಗಿಸದಂತೆ ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿದ್ದ. ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ಹುದುಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಮೀಟತೊಡಗಿದ್ದವು... ನಾನು ನರಳತೊಡಗಿದ್ದೆ. ನಾನೇ ಸ್ವತಃ ನನ್ನ ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಸೊಂಟದವರೆಗೂ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಲಾಗದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಒಳಗನ್ನು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅರಿತವನಂತೆ ಅವನ ಕೈ ಸರಾಗವಾಗಿ ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಚಲಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಅವನ ಬಿರುಸಾದ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಕೋಮಲವಾದ ಯೋನಿದುಟಿಗಳ ನಡುವೆ ಅವಧಾನವಿಲ್ಲದೇ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ರತಿಗೋಪುರದ ಶೃಂಗವನ್ನು ಅದಾಗಲೇ ತಲುಪಿದ್ದೆ. ಅವನ ಹೆಗಲನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದು ಅವನು ಹೊರಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬೆವರಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆಯಿಂದ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದ ಬೆವರ ಹನಿಗಳು ಎದೆಗೆ ಇಳಿದು ನನ್ನ ಶರ್ಟನ್ನು ತೊಯಿಸಿದ್ದವು. ಬಂಡೆಯನ್ನು ಆಸರೆಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಸಮತೋಲನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಅವನ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈ ಸೊಂಟವನ್ನು ಬಳಸಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿತ್ತು. ನನ್ನ ನಾಡಿಮಿಡಿತದ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದ ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ಇನ್ನೂ ವೇಗ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಕೆಲ ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ದೇಹದ ನರಗಳೆಲ್ಲ ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡು ಸುಖದ ಅದಮ್ಯ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ಸ್ಫೋಟಿಸಿದಾಗ ನನ್ನ ಇಡೀ ದೇಹ ತಲ್ಲಣಿಸಿದ ಪರಿಗೆ ಅವನೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತನ್ನ ಸಮತೋಲವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಇಬ್ಬರೂ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಲಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಅವನ ಒಂದು ಕೈ ನನ್ನನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ನನ್ನ ಸ್ಖಲನದ ಆವೇಶವನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಿಭಾಯಿಸಿತ್ತು. ನಾನು ಬೆನ್ನು ಮಣಿಸಿ, ಕಂಪಿಸಿ, ನರಳಿ ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಭೋರ್ಗರೆದಿದ್ದೆ.

ಮಳೆ ನಿಂತಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುವಂತೆ ನನಗೆ ನಡೆದದ್ದೇನು ಎಂದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದಿತ್ತು. ನಾನು ಅವನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸ್ವಸಂತುಷ್ಟತೆಯಿತ್ತು - ಏನನ್ನೋ ಸಾಧಿಸಿದವನಂತೆ. ನಾನು ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಮಾತೂ ಆಡದೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗಿದ್ದೆ. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು. ಇತ್ತ ನನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆಯೇ ಕೋಪ ಬಂದಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಅವನು ಕರೆದಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವನು ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುವುದೆಂದರೇನು? ನಾನೆಂದರೆ ಅಷ್ಟು ಅಗ್ಗವಾಗಿ ಹೋದೆನೇ? ಮುಜುಗರ, ಜುಗುಪ್ಸೆ, ಅಸಹ್ಯಗಳ ಮಡುವಾದ ಮನಸ್ಸು ಒಂದೆಡೆ ಹಿಂಸೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಪಡೆದ ಸುಖದ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನೆನೆದು ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮನೆ ತಲುಪಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಸೇರಿದ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದದ್ದು ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ. ಆಗ ಮನಸ್ಸು ನನಗೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸುವಷ್ಟು ಹಗುರಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾವ ಕೋಪವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡಿಯೆದುರು ನಿಂತರೆ ನನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸವೊಂದಿತ್ತು.

ಅಂದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಗಿರೀಶ್ ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸ್‌ರೂಮಿನ ಬಳಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದ. ಟೀ ಕುಡಿಯೋಣವಾ ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಕ್ಲಾಸುಗಳು ಶುರುವಾಗಲು ಇನ್ನೂ ಸಮಯವಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಇಬ್ಬರೂ ಕ್ಯಾಂಟೀನಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಅವನು ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗ ನಾನು ಆ ಭಾನುವಾರ ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ. ಅವನು ಮಾಡಿದ ಆ 'ಚಿಕ್ಕ ಸಹಾಯ'ಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ನಾನೂ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಸಹಾಯವನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಇನ್ನೂ ಬಾಕಿ ಇತ್ತು.

ಹೊಸ ಅನುಭವ

ಲೇಖನ: "ಪ್ರಣಯಾಭಿಮಾನಿ"
ಲೇಖಕರ ಈಮೇಲ್: pranayaabhimaani@gmail.com
ಸಂಪಾದಕಿ: ಪದ್ಮಿನಿ


ಸ್ನೇಹಿತರೆ,

ನಮ್ಮ ಓದುಗ ಅಭಿಮಾನಿಯೊಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಕತೆಯೊಂದನ್ನು "ಪ್ರಣಯಪದ್ಮಿನಿ"ಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುವಂತೆ ಕೋರಿ email ಕಳುಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಕತೆಯನ್ನು ಕೆಲವು ಸಣ್ಣ-ಪುಟ್ಟ ಮಾರ್ಪಾಟುಗಳೊಂದಿಗೆ ಇದೀಗ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ತಮ್ಮನ್ನು "ಪ್ರಣಯಾಭಿಮಾನಿ" ಎಂದೇ ಪರಿಚಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವರ ಈ "ಹೊಸ ಅನುಭವ"ವನ್ನು ನೀವೂ ಓದಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿ. ಇನ್ನು ಬರೀ ನನ್ನ ಕತೆಗಳನ್ನೇ ಓದಿ ಬೇಜಾರಾದವರಿಗೆ ಈ ಕತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆಯೆನಿಸಿದರೂ ಸಂತೋಷ.

~ಪದ್ಮಿನಿ


ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಆಗಷ್ಟೇ ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿಯರು, ಕಾಮ ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ಅಂದಿನ ಒಂದು ಅನುಭವವನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ನನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ದೂರದೂರಿಗೆ ಟ್ರಾನ್ಸ್‌ಫರ್ ಆಗಿ, ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಂದೆ ಮಾತ್ರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿತ್ತು. ನಮಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಅಡುಗೆಗೆಗಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಕೆಲಸದವಳು ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಕೆಲಸ ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತು ಗಂಟೆ ಕಡಿಮೆ ಮುಗೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಮಗೆ ಒಬ್ಬ ಕೆಲಸದವಳನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರನ್ನೆಲ್ಲ ವಿಚಾರಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಿತ್ತಾದರೂ ಕೂಡ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಪ್ರಯತ್ನದ ನಂತರ ಒಬ್ಬಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆಲಸಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತುಮಾಡಿದೆವು. ಆಕೆಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತರ ವಯಸ್ಸಿರಬೇಕು, ನನಗಿಂತ ಆರು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವಳು. ಅವಳ ಹೆಸರು ವಂದನ, ಅನಾಥೆ. ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮ ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿಗಳ ಪರಿಚಯದವಳು. ಹಾಗಾಗಿ ತನ್ನ ಜೊತೆ ತನ್ನ ಸಾಮಾನು ಬಟ್ಟೆ ಬರೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಕೆಲಸದವಳಾದರೂ ತುಂಬಿದೆದೆಯ ಮೋಹಕ ಸುಂದರಿ. ತುಂಬಾ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಅಂಥಾ ತುಂಬು ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನಾನು ನೋಡೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಬಾಗಿಲ ಹಿಂದೆ ನಿಂತು ಸಂದಿಯಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಆಗಾಗ ಕದ್ದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ನನ್ನ ತೊಡೆ ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿ ಜುಂ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕೈಗಳು ನನಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಗಡಸು ಲಿಂಗವನ್ನು ತೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನ ತಾಯಿ ಅವಳಿಗೆ ಕೆಲಸದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲಿ ಮಲಗಬೇಕು, ಏನು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಬೇಕು, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಏನೇನಿದೆ, ಮನೆ ಹೇಗೆ ನೀಟಾಗಿ ಇಡಬೇಕು ಅಂತ ತಿಳಿಸಿದ್ದರು.

ಆ ರಾತ್ರಿ ಯಾಕೋ ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯ ತುಂಬು ಮೊಲೆಗಳು, ಆ ಜೇನು ತುಟಿಗಳು, ಮಾದಕವಾಗಿದ್ದ ಆ ತೋಳುಗಳು, ಕಚ್ಚಿ ತಿನ್ನಬೇಕೆನಿಸುವ ಆ ಕೆನ್ನೆಗಳು ಕಣ್ತುಂಬ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೊರಡಲು ತಯಾರಾಗಿದ್ದೆ. ವಂದನ ನನ್ನ ತಾಯಿ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಾಗಾಗಿ ಆ ಉದ್ರೇಕಕಾರಿ ಕುಚಗುಚ್ಛಗಳನ್ನು ನೋಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೈ ಹಿಚುಕಿಕೊಂಡು ನಾನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೊರಟುಹೋದೆ. ಆ ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಕರೆದು ವಂದನಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ಲೆಕ್ಚರ್ ಕೊಟ್ರು.

ಅಮ್ಮ ವಂದನಳಿಗೆ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸಲು ನನ್ನ ಕೈಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಊರಿಗೆ ಹೊರಟರು. ಅವರನ್ನು ರೈಲಿಗೆ ಹತ್ತಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಮರಳಿದೆ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿದಾಗ ಆ ರತಿ ರಾಣಿ ವಂದನ ತನ್ನೆರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಳು. ಆ ಸುಂದರಿಯ ಅರಳಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಮೊಲೆಗುಚ್ಛಗಳು ಸೆಳೆದು ಅಪ್ಪಿಕೊ ಎಂದು ಕರೆಯುವಂತೆ ನಗು ಬೀರುತಿದ್ದವು.

ಅವಳಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕೊಡಿಸುವ ವಿಚಾರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೊರಡಲು ರೆಡಿಯಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ನಾನೊಮ್ಮೆ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕು ಹೊರಡೋಣ ಎಂದೆ. ನಿನಗೆ ಏನೇನು ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ, ಮುಚ್ಚು ಮರೆಯಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಸಲಿಗೆಯಿಂದಲೇ ತನಗೆ ಏನೇನು ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳಿದಳು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಮಾತಿಗೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನಗಿಷ್ಟವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ತನ್ನ ನೀಳ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಮೇಲೇರಿಸಿ, ಆ ಕುಚಗುಚ್ಛಗಳನ್ನು ಅರಳಿಸುತ್ತಾ, ವಯ್ಯಾರವಾಗಿ ಮುದ್ದಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಗೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬ, ನಿಗುರಿ ನಿಲ್ಲುತಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ದಾಹ. ಆ ಅರಳಿದ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನವಿರಾಗಿ ಸವರುತ್ತಾ ಮುದ್ದಿಸುವ ತವಕ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ಮುಟ್ಟುವ ಆಸೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿತ್ತು.

ಹೊರಗೆ ಬಂದು ರಿಕ್ಷಾಗಾಗಿ ಕಾದೆವು. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಯಾವುದೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ, ಆ ರತಿ ರಾಣಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಸಲಿಗೆ ಬೆಳೆಸಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಇಷ್ಟಗಳು, ಸ್ನೇಹಿತರು, ತಿಂಡಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಜೇನು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಂತೆ. ನಾನೂ ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಸಲಿಗೆ ಬೆಳೆಸಿದ್ದೆ. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಒಂದು ರಿಕ್ಷಾ ಬಂತು. ಒಳಗೆ ಒಂದು ಹೆಂಗಸು ಕುಳಿತಿದ್ದಾದರೂ ಡ್ರೈವರ್ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಎಂದ. ನಾನು ಕೇಳಿದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜರುಗಲು ಹೇಳಿದ. ಆಗಲಿ ಎಂಬಂತೆ ಆ ಹೆಂಗಸು ಜರುಗಲು ವಂದನ ಮೊದಲು ಆಟೋ ಏರಿದಳು. ಊಳಿದಿದ್ದ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕುಳಿತೆ. ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ವಂದನಳ ಪಕ್ಕ ಕೂರಲು ನನ್ನ ಜೇವ ಕುಣಿದಾಡುತಿತ್ತು. ಅವಳ ಮೈ ಸೋಕುವ ಭಾಗ್ಯ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಬರುವುದೆಂದು ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮೊಳ ಕೈಗೆ ಮೆತ್ತಗೆ ಆ ಸುಂದರಿಯ ಹೂ ಮೊಲೆಗಳು ಸೋಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಸೋಕಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಹೊಸ ಅನುಭವ ಹೇಳತೀರದು. ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಆ ಆಟೊದಲ್ಲಿದ್ದ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನಿಂದ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಆ ರತಿಯ ನುಣುಪಾದ ಕೈಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಮಧುರಾನುಭವ ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಕೇಳಿದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಆಗಲೇ ಬಂದಿದ್ದೆವು.

ವಂದನ ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಬಟ್ಟೆಗಳಿಗಾಗಿ ಸುಮಾರು ಅಂಗಡಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನು ಜೊತೆಯಾಲ್ಲಿದ್ದುದರಿಂದ ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಒಳ ಉಡುಪುಗಳಿಗಾಗಿ ಕೇಳಲು ನಾಚಿದ್ದಳು. ಆದರೂ ಆ ಸೇಲ್ಸ್‌ಮನ್‌ಗೆ ಕೇಳುವಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಅಂಡರ್ ವೇರ್ ಮತ್ತೆ ಬ್ರಾ ಬೇಕು ಅಂದಳು. ನನಗೂ ಆ ಗಲಿಬಿಲಿ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ಸೈಜ್ ಏನು ಎಂದು ಕೇಳುವಂತೆ ಅವಳ ಎದೆಯನ್ನು ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಸೇಲ್ಸ್‌ಮನ್‌ಅನ್ನು ಗುದ್ದುವಷ್ಟು ಕೋಪ ಬಂದಿತ್ತು. ಹೇಗೋ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮುಗಿದು ಮನೆಗೆ ತಲುಪಿದೆವು.

ನಾನು ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದು ಡ್ರೆಸ್ ಚೇಂಜ್ ಮಾಡಿದೆ. ವಂದನ ಟೀ ಮಾಡುವೆ ಅಂತ ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಸೇರಿದಳು. ಎಂದಿನಂತೆ ಟೀ ಕುಡಿಯಲು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದುದರಿಂದ ತುಂಬ ಸೈಲೆಂಟ್ ಆಗಿತ್ತು. ಕಾದಿತ್ತು ನನಗೆ ಆ ದಿನದ ಅದ್ಭುತ. ಅಲ್ಲಿ ವಂದನ ತನ್ನ ಹೊಸ ನೈಟಿಯನ್ನು ಧರಿಸಲು ತಯಾರಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸ್ವಲ್ಪವೇ ತೆರೆದಿದ್ದ ಬಾಗಿಲಿಂದ ಆ ಯೌವ್ವನೆಯ ಮೋಹಕ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನೋಡಿದೆ. ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ಕಾಮಿನಿ ಬರಿಯ ಕೆಂಪು ಬ್ರಾ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಬಣ್ಣದ ಕಾಚಾ ಧರಿಸಿದ್ದಳು. ಹೊಸ ನೈಟಿಯ ಕವರ್ ತೆರೆಯುತ್ತಾ ತನ್ನ ನೀಳ ಎಡಗಾಲಿನ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಸೊಂಪಾದ ದೇಹದ ಭಾರಬಿಟ್ಟು ಬಲಗಾಲನ್ನು ಸರಾಗವಾಗಿ ತೂಗುತ್ತಾ ಶಿಲಾಬಾಲೆಯಂತೆ ಪುರುಷತ್ವವನ್ನು ಕೆಣಕಿ ಕೊಲ್ಲುವಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕುವಂತಿದ್ದ ವಂದನಾಳ ಆ ನುಣುಪು ತೊಡೆಗಳು ಅನುಭವಿಸು ಬಾ ಪ್ರಿಯ ಎಂದು ಕರೆಯುವಂತಿದ್ದವು. ಆ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ಮೈ ನಡುಗುವಂತಾಗಿ ಬೆವರಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲು ಆಗದೆ ಬೇಗ ನನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ನಡೆದುಬಂದೆ. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಯಾಕೋ ಸಮಾಧಾನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆಗುವುದೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ನನ್ನ ಕಳ್ಳ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆ ಹೆಣ್ಣಿನ ತುಂಬು ಎದೆ ನೋಡುವ ಭಾಗ್ಯ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಹಾಗೇ ಉರುಳಿದೆ. ನನ್ನ ಲುಂಗಿ ಕಳಚಿ ಯಾಕೋ ಫ್ರೀಯಾಗಿ ಕಾಲಗಲಿಸಿ ಮಲಗೋಣೆವೆನಿಸಿತ್ತು. ಕೈಗಳು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸವೆಂಬಂತೆ ನನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಆಗಲೇ ಮಾತಾಡಿಸಲು ತಯಾರಾಗುತಿದ್ದವು. ಹೇಗಿರಬಹುದು ಆ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ದುಂಡು ಮೊಲೆಗಳು ಎಂದು ಏನೆಲ್ಲಾ ಊಹೆಮಾಡುತ್ತಾ ಗಟ್ಟೆಯಾಗಿ ಸೆಟೆದು ನಿಂತಿದ್ದ ನನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಉಜ್ಜಿ ಉಜ್ಜಿ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಉಜ್ಜಿ ತೀಡಿದಷ್ಟೂ ದಾಹ ತೀರದ ಅತಿ ಆಸೆ ತೋರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಪ್ರಚಂಡ ಲಿಂಗ ಬಾಯಾರಿತ್ತು. ಆದರೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಕೈ. ನನ್ನ ಅಂಗೈ ತುಂಬ ಬೆಚ್ಚಗೆ ತಬ್ಬಿದ್ದ ನನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ತೀಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ಕಣ್ಮುಂದೆ ಆ ರತಿ ರಾಣಿಯೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಾಣದ ಆ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾ, ಮನದಲ್ಲೇ ಮುದ್ದಿಸುತ್ತ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವಳನ್ನು ಬೆತ್ತಲಾಗಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು. ನನ್ನ ತುಟಿಗಳು ಆ ಜೇನು ತುಟಿಗಳನ್ನು ಹೀರುತ್ತ, ಕೈಗಳು ಆ ರತಿಯ ನಗ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಏನೋ ಬೇಗ ಬೇಗ ಹುಡುಕಾಡುವಂತೆ ಸರ ಸರ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದವು.. ಬಾಯಾರಿದ ನನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಲುಣಿಸಲು ಬಂದಂತೆ ಆ ಹೂಕುಚಗಳು ಕಣ್ಮುಂದೆ ಸುಳಿಯುತ್ತಿದ್ದವು.. ನನ್ನ ಲಿಂಗ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಜೇನು ಸುರಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ನನಗಾಗ ಬೇಕಿತ್ತು ಆ ರತಿ ರಾಣಿಯ ನಗ್ನ ದರ್ಶನ, ಆ ಹೆಣ್ಣಿನ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಆಲಿಂಗನ. ಆ ಸುಖವಾದ ಉನ್ಮಾದದಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಬೆಲ್ ಶಬ್ದವಾಯಿತು. ನನ್ನ ತಂದೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು.

ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ನಾನು ಮುಖ ತೊಳೆದು ಹೊರಗೆ ಬಂದು ತಂದೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಲಗಲು ರೂಮಿಗೆ ಹೊರಟೆ. ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಹಾಸಿ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಂದನ ಮಲಗಿದಳು.

ಆ ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ವಂದನ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೂ ನಾನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ನಿರಂತರ ಉದ್ರೇಕಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲೇಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಎದ್ದು ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ನಡುಮನೆಯವರೆಗೂ ಹೋದೆ. ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದ ವಂದನ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೂ ನಗು ಬೀರುತ್ತಾ ಕನಸಿನ ಲೋಕದಲ್ಲಿದ್ದಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಧರಿಸಿದ್ದ ಹೊಸ ನೈಟಿ ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ಆ ನೀಳ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚುವಲ್ಲಿ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಕಣ್ಣುಗಳು ತಾನಾಗೇ ಅವಳ ತುಂಬು ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಮುಂದಾದವು. ತನ್ನೆರಡು ಕೈಗಳನ್ನು ತಲೆಯಕೆಳಗಿಟ್ಟು ದಿಂಬಾಗಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ಬ್ರಾದೊಳಗಿಂದ ಸಿಡಿದೇಳಬೇಕೆನ್ನುವಂತೆ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳು ಚೂಪಾದ ಗೋಪುರಗಳಂತೆ ದೃಢವಾಗಿ ಅವಳ ಎದೆಯುಬ್ಬಿಸಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಅವಳ ತೆಳು ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಂತೆ ಆ ಕೆಂಪು ಕಾಚ ಅವಳ ನೈಟಿಯೊಳಗಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಯಾವಾಗ ತಬ್ಬುವೆನೋ ಯಾವಾಗ ಮುದ್ದಿಸುವೆನೋ ಯಾವಾಗ ಆ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಸವರುತ್ತಾ ಮುದ್ದಿಸುವೆನೋ ಎಂದು ಹತಾಶೆಯಿಂದ ನರಳಡಿದೆ. ಹಸ್ತಮೈಥುನದ ಅಭ್ಯಾಸ ನನಗಿನ್ನೂ ಇರದಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಕೈಗಳೀಗ ನನ್ನ ಸೆಟೆದು ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ಬಿಸಿ ಲಿಂಗವನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದವು. ನಾನು ವಂದನಾಳ ಬೆತ್ತಲೆ ಮೈಯ್ಯನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾ, ಆ ಬರಿಮೈ ಮೋಹಿನಿಯನ್ನು ತಬ್ಬುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಾ, ಆ ಚೆಂದುಟಿಗಳ ಜೇನು ಸವೆಯನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಆಗಲೆ ಬಿಸಿ ಜೇನು ಸುರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಸೊಕ್ಕಿನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉಜ್ಜಿದೆ. ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆ ಬಂತೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಆ ಸುಂದರಿಯ ಉಬ್ಬು ತಗ್ಗಿನ ಮೈಯ್ಯನ್ನು ಕಳ್ಳ ನೋಟದಿಂದ ಸವಿಯುತ್ತಾ ದಿನ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕೈಗೂ ನನ್ನ ಲಿಂಗಕ್ಕೂ ಜಗಳ ದಿನೇ ದಿನೇ ಜೋರಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಅವಳ ಸಾಮೀಪ್ಯದ ಬಯಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ನಾನು ಸಣ್ಣವನೇನೋ, ನನಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಅವಳೂ ಕೂಡ ಏನೂ ಮುಜುಗರ ಪಡದೆ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸಲಿಗೆಯಿಂದಿದ್ದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಬೇಕಂತಲೇ ಅವಳ ಕೈ ಮುಟ್ಟುತ್ತ, ಏನೋ ಕೊಳೆ ಇದೆ ಅಂತ ಕೆನ್ನೆ ಸವರುತ್ತಾ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಆಸೆ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳನ್ನು ನನ್ನವಳನ್ನಾಗಿಸುವ ತವಕ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ.

ಹೀಗೂಂದು ದಿನ ವಂದನ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಮಾತಾಡುತ್ತ ತನಗೆ ಸೀರೆ ಉಡಬೇಕು ಅಂತ ತುಂಬಾ ಆಸೆ ಆಗಿದೆ ಅಂದಳು. ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರಿ ಉಟ್ಟು ನೋಡು ಎಂದಿದ್ದೆ. ಅಪ್ಪ ಯಾವುದೊ ಒಂದಿನ ತುಂಬಾ ಲೇಟಾಗಿ ಬರುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ವಂದನ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು ಟ್ರೈ ಮಾಡುವ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದಳು. ಅಮ್ಮನ ರವಿಕೆ ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡದಾದ್ದರಿಂದ ಇವಳಿಗೆ ಹಿಡಿಸುವುದು ಅನುಮಾನವಿತ್ತು. ನಾನು ಅವತ್ತು ಬೇಗನೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಮನೆ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದ ವಂದನ ಟೀ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಹಾಗೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು. ನಾನು ಸಾಯಂಕಾಲದ ಸ್ಪೆಶಲ್ ಕ್ಲಾಸ್ಗೆ ಹೋಗಲು ರೆಡಿಯಾಗಿದ್ದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಹೊರಡುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಂದನ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅಷ್ಟು ಕೇರ್ ಮಾಡದೆ ಕ್ಲಾಸ್ ಮಿಸ್ ಆಗುವ ಭಯದಲ್ಲಿ ಬೇಗನೆ ಹೊರಟೆ. ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಮೊಬೈಲ್ ಮೇಲೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಇವತ್ತು ಕ್ಲಾಸ್ ಇಲ್ಲ ಎಂದ. ಸರಿ ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಹುಡುಗಿಯ ಜೊತೆ ಕಾಲ ಕಳೆಯಬಹುದೆಂದು ಬೇಗನೆ ಮನೆಕಡೆಗೆ ಹೊರಟೆ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಲು ಮುಂದಾದೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಮುಂದೆ ಎಳೆದಿದ್ದ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದ ಹಾಗೆಯೇ ಇತ್ತು. ಎಲ್ಲೋ ವಂದನ ಬಾಗಿಲ ಚಿಲಕ ಹಾಕಲು ಮರೆತಿದ್ದಾಳೆ ಅಂದ್ಕೊಡು ಒಳಗೆ ನಡೆದೆ. ಅದೇ ಸೈಲೆಂಟ್ ಮನೆ. ಸರಿ ಇನ್ನೊಂದು ಲೋಟ ಟೀ ಕುಡಿಯಲು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. ಬಾಗಿಲು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ತೆರೆದಿತ್ತು... ಒಳಗೆ ವಂದನ ಸೀರೆ ಟ್ರೈ ಮಾಡುತ್ತ ಬ್ಯುಸಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಅರೆ ನಗ್ನವಾಗಿ ಬರಿಯ ಬ್ರಾ ಪ್ಯಾಂಟೀಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಸೀರೆ ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಆ ಚೆಲುವೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಯಿತು ನನ್ನ ಕಾಮಾತುರತೆ. ನನ್ನ ಎದೆ ಬಡಿತ ನನಗೇ ಕೇಳಿಸುವುದೇನೋ ಅನ್ನುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ಹಾಗೆ ಬಾಗಿಲ ಹಿಂದೆ ನಿಂತೆ. ಆ ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿ ಅರೆಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಿರುವುದನ್ನು ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ನೋಡುವ ಚಾನ್ಸ್ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಸೀರೆ ಉಡಲು ಬರದ ಅವಳ ಗಲಿಬಿಲಿ ನೋಡಿ ನಗಬೇಕೆನಿಸಿತ್ತು. ಹೇಗೋ ಮಾಡಿ ಬರಿಯ ಸೀರೆಯನ್ನು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೆ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು.. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಸೀರೆಯನ್ನು ಉಡಲು ತನ್ನ ನೀಳ ಕೈಗಳನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವಾಗ ಆ ದುಂಡು ಮೊಲೆಗಳು ಹಾಯಾಗಿ ಅರಳಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಬ್ರಾ ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮದೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಆ ದೃಢ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಆ ಸುಂದರ ತೆಳು ಸೊಂಟ, ಮಧ್ಯದ ಪುಟ್ಟ ಹೊಕ್ಕಳು, ಮುದ್ದು ಮೊಲೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸಾಯಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದವು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗಿ ತನ್ನ ಬ್ರಾವನ್ನು ಕಳಚಿ ಹಾಕುವುದೇ? ನಾನಲ್ಲೇ ಕುಸಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು ಆ ಮಾದಕ ದೃಶ್ಯ. ನಾವಿನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರ ಎಂಬಂತೆ ಸುತ್ತೆಲ್ಲಾ ನೋಡುವಂತೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಮುದ್ದೆಯ ಮೇಲೆ ಚೆರ್ರಿ ಹಣ್ಣಿಟ್ಟಂತೆ ಆ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಮೊಲೆ ತೊಟ್ಟುಗಳು ಕೆಣಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಸೀರೆ ಉಡಲು ಬರದೆ ಬರಿಯ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಿದ್ದ ಅರ್ಧ ನಗ್ನ ಬಾಲೆ ಯಾಕೋ ತೃಪ್ತಳಾದಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ತನ್ನ ಎಡಗೈನಿಂದ ತನ್ನ ಮುಂಗುರುಳನ್ನು ಸವರುತ್ತ ತಲೆ ಮೇಲೆತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಕೈ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಮೇಲೇರಿದ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದವು. ಆ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನಾನೆಂದೂ ಮರೆಯಲ್ಲ. ಸೀರೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಉಡಲು ಬರಲಿಲ್ಲವೆಂದೇನೋ ವಂದನಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಎನೋ ನಿರಾಸೆ ಇತ್ತು. ಹಾಗೆ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಡಲು ಮುಂದಾದಳು. ನಾನಲ್ಲಿರುವುದು ಸರಿಯಿಲ್ಲವೆಂದೆನಿಸಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದಂತೆ ರೂಮೊಳಗೆ ಬಂದು ಚಿಲಕ ಹಾಕಿ ನನ್ನ ಕೈಗಳಿಗೆ ಮುಖ್ಯ ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟೆ. ಕಾದ ಕಬ್ಬಿಣದಂತಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಬೇಕೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮನ ಬಂದಂತೆ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ತೀಡಿ ತೀಡಿ ಆ ನನ್ನ ರಾಣಿಯ ಬೆತ್ತಲೆ ಮೈ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ದಣಿಯುವಂತೆ ಹಸ್ತ ಮೈಥುನದಾಟವಾಡಿದೆ.

ಅವಳನ್ನು ನನ್ನವಳನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊಸ ಬಯಕೆ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿತ್ತು..

ತಿಳಿಯದೇ ತುಳಿದ ಕಾಲುದಾರಿ (ಭಾಗ-3)

ಮೊದಲ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು
ಎರಡನೆಯ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು


ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಬಂದಾಗ ಶಾರದಾ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಗ್ನಳಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಮುಂದೆ ಬಂದು ತನ್ನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ ಅವಳನ್ನು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಆ ಗೋಲಾಕಾರದ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿದ. ತನ್ನ ಆಳವಾದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗಷ್ಟೇ ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ಕೆಲವು ನಿರ್ದೇಶನಗಳನ್ನು ಕೊಡತೊಡಗಿದ. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಆದೇಶದಂತೆ ಶಾರದಾ ಪದ್ಮಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ತನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಮೊಳಕಾಲುಗಳ ಮೇಲಿರಿಸಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ದೇವರ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳೀಗ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂದ ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ನೆಲೆಸಿದ್ದವು. ಅವಳೆದುರಿಗೇ ಬರೀ ಒಂದು ಪಂಚೆಯನ್ನು ತೊಟ್ಟು ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅವನು ತನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಹುದುಗಿಸಿಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಅವನು ಇದುವರೆಗೂ ಕಂಡ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣೂ ಸರಿಸಾಟಿಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಅವನ ದೃಷ್ಟಿ ತನ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವ ಅವಳಿಗಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಆಕರ್ಶಕವಾದ ಸ್ತನದ್ವಯವು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಉಸಿರಾಟದ ಗತಿಯೊಂದಿಗೆ ಏರಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಚಂದ್ರನನ್ನು ನಾಚಿಸುವಂತಿದ್ದ ಆ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಕಲಶಗಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಚಿಕ್ಕ ವರ್ತುಲಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಸ್ತನಮೊಗ್ಗುಗಳು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಯೌವ್ವನದಿಂದ ಸೊಕ್ಕಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳು ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಂದು ಚೂರು ಒಳಗಾದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಆ ಮಾದಕ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಆಸ್ವಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದನಾದರೂ ತನ್ನ ಸಂಯಮವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ.

ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ತಂತ್ರಗಳು ಅಭ್ಯಾಸ ಬಲದಿಂದ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಯಾವಾಗ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅವನೀಗ ಅವಳ ರತಿಪುಷ್ಪವನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ದಟ್ಟವಾದ ಕಪ್ಪು ಉಂಗುರಗಳ ಮಧ್ಯೆಯೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಅವಳ ಆ ರತಿಪುಷ್ಪ. ಅಲ್ಲದೇ, ಅವಳು ಪದ್ಮಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರಿಂದ ಅದರ ದಳಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಅವಳ ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ರಹಸ್ಯ ಬಯಲಾಗಿತ್ತು. ಯಾವ ಕುಶಲಕರ್ಮಿಗೂ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯವೆನ್ನುವಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಸಂಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು, ಅದರ ಸಮಪಾರ್ಷ್ವ ಅಧರಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಈ ’ಕಾಯಕ’ದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಯೋನಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದ, ಆದರೆ ಇಂದು ಅವನು ನೋಡುತ್ತಿರುವುದು ಅದ್ವಿತೀಯ ಎನ್ನುವಂತಿತ್ತು. ಅವಳ ನಿಮ್ನವಾದ ಸೊಂಟವನ್ನು ಕೊರೆದು ವಿಪುಲವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ತುಂಬುಗೆನ್ನೆಯ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳು, ಅವುಗಳಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದ ಅವಳ ಮೋಹಕವಾದ ತೊಡೆಗಳು ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಅತಿ ನಯವಾಗಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವನ ಪುರುಷಾಂಗ ಉದ್ರೇಕದಿಂದ ತಲೆಯೆತ್ತುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನು ಎದ್ದು ನಿಂತ, ಮುಂದೆ ನಡೆದು ಅವಳ ಹತ್ತಿರ ಹೋದ. ತನ್ನೆದುರಿಗಿದ್ದ ಆ ಅದ್ಭುತವಾದ ನಿದರ್ಶನವನ್ನು ಬೇರೆ ಕೋನಗಳಿಂದ ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಅವಳ ಸುತ್ತ ತಿರುಗಿದ. ಅವನು ನೋಡಿದಷ್ಟೂ ಅವಳ ಮಾದಕತೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವಂತಿತ್ತು. ಅವಳ ಸಮತಟ್ಟಾದ ಹೆಗಲುಗಳು, ನೀಳವಾದ ಅವಳ ಕೈಗಳು, ಸ್ವಲ್ಪ ಒಳಮುಖವಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ಬೆನ್ನಿನ ವಕ್ರತೆ, ಅ ವಕ್ರತೆಯನ್ನು ಇಬ್ಭಾಗವಾಗಿಸುತ್ತ ಅವಳ ಕತ್ತಿನ ಕೆಳ ಅಂಚಿನಿಂದ ಸಾಗಿ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಕಣಿವೆಯವರೆಗೂ ಹಾದು ಹೋಗಿದ್ದ ಹೆಬ್ಬೆರಳಿನ ಅಗಲದ ಅವಳ ಬೆನ್ನುಹುರಿ, ಅದರುದ್ದಕ್ಕೂ ಜಾರಿ ಹರಡಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಅವಳನ್ನೇ ಅರಸಿ ಬರುವಂತಿದ್ದ ತಂಗಾಳಿಯ ಅಲೆಗಳೊಂದಿಗೆ ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ನೀಳವಾದ ಮೃದು ಕೇಶರಾಶಿ.. ಆ ದೇಹ ಸೌಂದರ್ಯ ಎಂಥ ಸನ್ಯಾಸಿಯ ತಪಸ್ಸನ್ನೂ ಭಂಗವಾಗಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅವಳ ಯೋನಿ ಇನ್ನೂ ಅಕ್ಷತವೇನೋ ಅಂದರೆ ತನ್ನ ಕನ್ಯತ್ವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲವೇನೋ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ತೇಜವಾಗಿತ್ತು.

ಸ್ವಾಮೀಜಿಯೀಗ ಅವಳಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದ ಪೂಜಾ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಬಳಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡ. ನಂತರ ಕೆಲವು ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಪಠಿಸತೊಡಗಿದ. ಶಾರದಾಳ ಮುಗ್ಧ ಮತಿಗೆ ಆ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನಾಗಲೀ ಅವುಗಳ ಉದ್ದೇಶವನ್ನಾಗಲೀ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಕೇಳತೊಡಗಿದರೆ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಉತ್ತೇಜನವಾಗತೊಡಗಿತು. ಅದು ತನ್ನಲ್ಲಿ ದೈವಿಕ ಶಕ್ತಿಯ ಆವಾಹನೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಲಕ್ಷಣವೆಂದುಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ಆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಹೊತ್ತಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದ ಊದಿನ ಕಡ್ಡಿಗಳು ಸುಗಂಧದ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಮತ್ತೇರಿಸುವ ಹೊಗೆಯನ್ನೂ ಹೊರಚೆಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದುದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಮೇಲಿನ ಸಮ್ಮೋಹನ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಂದ್ರವಾದ ಶೃತಿಯಲ್ಲಿ ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಮಂತ್ರ ಪಠಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಆ ಪ್ರಭಾವದ ಪ್ರಸಕ್ತ ಗಾಢತೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಸಂಯಮವನ್ನು ಕಲುಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ತಾನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಾಣವಾದ ಮೇಲೆ ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಪಾತ್ರೆಯೊಂದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ’ತೀರ್ಥ’ದ ಒಂದೆರಡು ಗುಟುಕನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಆ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಶಾರದಾಳ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಹಿಡಿದು ಅದು ಮಂತ್ರೀಕರಿಸಿದ ಜಲವೆಂದೂ ಅದರ ಒಂದು ಹನಿಯೂ ಉಳಿಯದಂತೆ ಸೇವಿಸಬೇಕೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ಆದೇಶಿಸಿದ. ಆ ಪವಿತ್ರ ಜಲವಾದರೋ ಹುಳಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅದ್ಯಾವ ಗಿಡ ಮೂಲಿಕೆಗಳ ಮಿಶ್ರಣದಿಂದ ತಯಾರಾಗಿತ್ತೋ ಅದು ಸ್ವಾಮೀಜಿಯನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಇನ್ನೊಂದು ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದ ವಿಭೂತಿಯಂತಹ ಪುಡಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ಸವರಿ ಅವಳ ಹಣೆಯ ಮಧ್ಯೆ ತಿಲಕ ಹಚ್ಚಿದ. ಅಷ್ಟಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಮಂತ್ರ ಪಠಣ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ಈಗ ಮತ್ತೊಂದು ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ವಿಶೇಷವಾದ ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಅದ್ದಿ, ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಿಂದ ಸ್ತನಗಳ ತೊಟ್ಟನ್ನು ಆ ಎಣ್ಣೆಯಿಂದ ಲೇಪಿಸಿದ. ಶಾರದಾ ಈಗ ಭಾವಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಕಂಡಳು. ತನ್ನ ಸ್ತನಗಳ ಮೇಲಾದ ಪುರುಷ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ಅವಳ ಸ್ತ್ರೀ ಸಹಜ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯು ಪ್ರಚೋದನೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿತ್ತು.

ಅವಳಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಅವನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಉತ್ತಮವಾಗಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಈಗ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಆ ಮಂಚಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನು ತಾಕಿಸಿ ಮಲಗುವಂತೆ ಆದೇಶಿಸಿದ. ಅವನು ಹೇಳಿದಂತೆ ಅವಳು ಪದ್ಮಾಸನದಿಂದ ವಿರಮಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಬಾಗಿ ಮಂಚಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನು ತಾಕಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ತನ್ನ ಯೋನಿಯನ್ನು ದೈವ ಶಕ್ತಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳ ಘನವಾದ ನಿತಂಬಗಳು ಆ ಮಂಚಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಒತ್ತಿಕೊಂಡೇ ಇರಲು ಅಗಲಿಸಿದ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ನಡುವೆ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳು ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಅವಳ ರತಿಪುಷ್ಪದ ಚೆಲುವನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶಿದ್ದವು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಪಾತ್ರೆಯೊಳಗಿದ್ದ ಆ ಎಣ್ಣೆಯ ಒಂದೆರಡು ಹನಿಗಳನ್ನು ಶಾರದಾಳ ನಾಭಿಯ ಕೆಳಗೆ ಜಾರಿಸಿ ಅವಳ ಕೆಳ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಹಸ್ತದಿಂದ ತೀಡ ತೊಡಗಿದ. ನಂತರ ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಅವಳ ಯೋನಿ ದಿಬ್ಬವನ್ನು ಎಣ್ಣೆಯಿಂದ ಸವರಿದ. ಅದೇ ಹಸ್ತದಿಂದ ಅವಳ ರತಿಕೇಶವನ್ನು ತೀಡುತ್ತ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಅವಳ ಯೋನಿಮುಖವನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ ಅದುಮಿದ. ತೆಲೆಯೆತ್ತಿ ಅವಳತ್ತ ನೋಡಿದ ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವನ್ನು ಮೀರಿ ಅವಳು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಮನವರಿಕೆಯಾಯಿತು. ಆ ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅದ್ದಿ ಈ ಬಾರಿ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳ ಸುತ್ತ ತೀಡುತ್ತ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಿಂದ ಆ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದ. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಶಾರದಾಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಹಾಗೆ ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸುಖದ ಸಂವೇದನೆಯಿಂದ ಅವಳು ಮುಲುಕತೊಡಗಿದಳು. ಅಂಥ ದೈವಿಕ ಸುಖವನ್ನು ಅವಳು ಹಿಂದೆಂದೂ ಅನುಭವಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಸುಖವು ಅಲೌಕಿಕವಾದ ದಿವ್ಯ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ತನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಮಾರ್ಪಾಟು ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿದಳು ಶಾರದಾ. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯು ಈಗ ಅವಳ ಕಾಮಗುಹೆಯ ಇಕ್ಕೆಲಗಳನ್ನೂ ಎಣ್ಣೆಯಿಂದ ಉಜ್ಜುತ್ತಿದ್ದ, ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದ ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳ ಆಕುಂಚನದ ಬಿಗಿತವು ಇಷ್ಟವಾಗಲು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳ ಚಲನೆಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಮುಂದುವರಿಸಿದ. ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯ ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ಅವಳ ಕಾಮ ಪೀಠವಾದ ಅವಳ ಭಗಾಂಕುರವನ್ನು ಯುಕ್ತಿಯಿಂದ ಉತ್ತೇಜಿಸತೊಡಗಿದ. ಕಲಾವಿದನ ಬೆರಳುಗಳು ವಾದ್ಯವೊಂದನ್ನು ನುಡಿಸುವ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಬೆರಳುಗಳು ಅಷ್ಟೇ ನಿಯಂತ್ರಣದಿಂದ ಶಾರದಾಳ ರತಿ ವಾದ್ಯವನ್ನು ಕೌಶಲ್ಯದಿಂದ ನುಡಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು. ಅವನ ಕೈಕೌಶಲ್ಯದ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಅವಳ ದೇಹವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆವರಿಸಿದ ಕಾಮಸುಖದ ತರಂಗಗಳು ಅವಳನ್ನು ಸ್ಖಲನ ಶಿಖರದ ಅಂಚಿಗೆ ತರುತ್ತಲೇ ಅದನ್ನು ಅರಿತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳ ಚಲನೆಯನ್ನು ಹಠಾತ್ತಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಅದುವರೆಗೂ ದಿವ್ಯ ಅನುಭವವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನೀತುಹೋಗಲು ಅವಳು ಹತಾಶೆಯಿಂದ ನಲುಗಿಹೋದಳು. ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ಅವಳ ರತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದವು. ಮತ್ತೆ ಹೊರಟ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳು ಅವಳ ದೇಹವನ್ನೆಲ್ಲ ಆವರಿಸಿದವು. ಮತ್ತೆ ಅವಳು ರತಿ ಶಿಖರವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ನಿಶ್ಚಲವಾದವು. ಅವಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತದೇ ಹತಾಶೆ. ಅವಳ ದೇಹದಾಹದೊಡನೆ ಚೆಲ್ಲಾಟವಾಡುತ್ತ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಹಾಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಸ್ಖಲನದ ಪರಮ ಸುಖವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತ ಸಾಗಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳು ತಾನು ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದ ಉತ್ಕಟ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸಮಯ ಪಕ್ವವಾಗಿದ್ದನ್ನು ಅರಿತು ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳ ಗತಿಯನ್ನು ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗಿಸಿದ. ರತಿ ಶೃಂಗದ ತುದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದ ಶಾರದಾ ಕೊನೆಗೂ ಸ್ಖಲಿಸಿದಾಗ ಸುಖದ ಸಿಡಿಲೊಂದು ಅವಳ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದಂತಾಗಿ ಅವಳ ಇಡೀ ದೇಹ ನಲುಗಿ ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅಂಥ ದಿವ್ಯ ಸುಖವನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ಚೈತನ್ಯವಿತ್ತು. ಆ ಅಲೌಕಿಕ ಅನುಭವವನ್ನು ತನಗೆ ದೊರಕಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೀಗ ವಿಷ್ವಾಸ ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳಿನ್ನೂ ಆ ಸುಖದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಹೊರಬಂದಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಅಂದಿನ ಪೂಜೆಯ ಸಮಾಪ್ತಿಗಾಗಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳಿಗೆ ಎದ್ದು ಮತ್ತೆ ಪದ್ಮಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಆದೇಶಿಸಿದ. ಆಗ ನಡು ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಅನುಷ್ಠಾನ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿತೆಂದು ತಿಳಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಶಾರದಾಳಿಗಾಗಿ ಮಲಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸಿದ್ದ. ಅವಳ ಕೈಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ತಾಯಿತವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಮುಂದಿನ ಮಹತ್ವದ ಪೂಜೆಗಾಗಿ ದಿನವೊಂದನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ.

ಶಾರದಾಳ ಕಾಮದಾಹವನ್ನು ತಣಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ತಾನು ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೂ ಅತೃಪ್ತನಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದ. ಅದು ಅವನು ಬೇಕೆಂದೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭ. ಹಲವು ವರುಷಗಳ ಅನುಭವದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಮಾಡಿದ್ದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ.


ಮುಂದಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು

ತಿಳಿಯದೇ ತುಳಿದ ಕಾಲುದಾರಿ (ಭಾಗ-2)

ಮೊದಲ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು


ತಾನು ಗರ್ಭಧರಿಸಬಲ್ಲೆ ಎಂಬ ಆಶ್ವಾಸನೆಯೊಂದೇ ಶಾರದಾಳ ಎಷ್ಟೋ ಪಾಲು ನೋವನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕಿತ್ತು. ಇನ್ನು ಅವಳು ತನ್ನ ತಾಯ್ತನದ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನ ಪಡಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದಿನಿಂದ ಏಳನೇ ದಿನಕ್ಕೆ ನಡೆಯಲಿರುವ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ಅವಳು ಕಾತುರದಿಂದ ಕಾಯತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಆರು ದಿನಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಆರು ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ಕಳೆಯುವುದೇ ಅವಳಿಗೊಂದು ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಗಂಡನನ್ನು ಕೂಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಅವಳ ಗಂಡ ಅವಳ ಸಾಮಿಪ್ಯಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಯಿಸತೊಡಗಿದ್ದ. ಒಂದು ರಾತ್ರಿಯಂತೂ ಅವನ ಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಸೋತು ತನ್ನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು ಶಾರದಾ. ಆದರೆ ತಡವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ತನ್ನ ವೃತವನ್ನು ನೆನೆದು ಗಂಡನಿಂದ ದೂರ ಸರಿದಿದ್ದಳು. ಆವಳ ಗಂಡನಿಗಾದರೋ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಜೊತೆಗೆ ದಿಗಿಲು. ಹಾಗೆ ಅವಳು ಅವನನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅವಳು ಎಂದಿಗೂ ನೋಯಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನೂ ಅಷ್ಟೆ.. ಎಂದಿಗೂ ಅವಳನ್ನು ನೋಯಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ದಾಂಪತ್ಯದ ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಶಾರದಾ ಅವನಿಗೆ ತಾನು ನಡೆಸಲಿರುವ ಸಂತಾನ ವೃತದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ಆ ವೃತವು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಬೇಕಾದರೆ ತಾನು ರತಿಕ್ರೀಡೆ ನಡೆಸುವಂತಿಲ್ಲವೆಂದೂ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿದಳು. ಆದರೆ ಆ ಸ್ವಾಮಿಜಿಯ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ಅವನ ಆಶ್ರಮದ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ಮಾತನಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಆರು ದಿನಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಿದ ಶಾರದಾ ಮರುದಿನ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಗಂಡನನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿ ಕರೆದು ತನ್ನ ಗೆಳತಿ ನಂದಿನಿಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿಯಿಲ್ಲವೆಂದೂ ಅದೊಂದು ರಾತ್ರಿ ತಾನು ಅವಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವೆನೆಂದೂ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದಳು.

ಆ ಏಳನೆಯ ದಿನಕ್ಕೆ ನಂದಿನಿಯೊಂದಿಗೆ ಶಾರದಾ ಮತ್ತೆ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ ಅದೇ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಕಾವೀಬಟ್ಟೆಯ ಹೆಂಗಸು ಅವರನ್ನು ಆಶ್ರಮದೊಳಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಆಶ್ರಮದ ಮೊಗಸಾಲೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಕಿರು ದಾರಿಗಳ ಮೂಲಕ ಹಿಂಬದಿಯ ಕೋಣೆಯೊಂದನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಆಶ್ರಮ ತಾನಂದುಕೊಂಡದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ ಎನಿಸಿತು. ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತವಾದ ವಿಗ್ರಹವೊಂದರ ಬಳಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಊದಿನ ಕಡ್ಡಿಗಳು ಕೋಣೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಗಂಧದ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದವು. ಆ ಕೋಣೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಗೋಲಾಕಾರದ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಮಂಚವನ್ನು ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಮೇಲೆ ಛಾವಣಿಯಿಂದ ನೇತು ಹಾಕಿದ್ದ ವಿದ್ಯುತ್ ದೀಪವೊಂದು ಬೆಳದಿಂಗಳಂತಹ ಬೆಳಕನ್ನು ಆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಡಿತ್ತು. ಮಂಚದ ಸುತ್ತಲೆಲ್ಲ ಪೂಜೆಯ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳಿದ್ದವು. ಅದು ಬಹುಶಃ ವಿಗ್ರಹ ಸ್ಥಾಪನೆಗಾಗಿ ಇರಿಸಿದ್ದ ಪೀಠವಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಳು ಶಾರದಾ. ಉಳಿದಂತೆ ಕೋಣೆಯ ಬಹುತೇಕ ಭಾಗವೆಲ್ಲ ಕತ್ತಲೆಯಿಂದ ಆವರಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಆ ಕೋಣೆಯ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು.

ನಂದಿನಿಯತ್ತ ತಿರುಗಿದ ಆ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಬರುವ ಹೊತ್ತಾಯಿತೆಂದೂ ಶಾರದಾ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದೂ ಹೆಳಿದಳು. ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ತನ್ನ ಗೆಳತಿ ನಂದಿಯತ್ತ ನೋಡಿದ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಆಘಾತವೊಂದು ಕಾದಿತ್ತು. ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಶಾರದಾಳ ಕಿವಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿಸಿ ಅವಳಿಗಷ್ಟೇ ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ಮಾತನಾಡಿದ ನಂದಿನಿ ಈ ಅನುಷ್ಠಾನವನ್ನು ಶಾರದಾ ನಗ್ನಳಾಗಿ ನೆರವೇರಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಸ್ನಾನವೊಂದನ್ನು ಮುಗಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಹೇಳಿದಳು. ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಏನೂ ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನೆದುರಿಗಿದ್ದ ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಗಸರೆದುರು ಅವಳು ಬೆತ್ತಲಾಗುವುದು ಹೇಗೆ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯದೇ ದಿಗಿಲುಗೊಂಡಳು. ನಂದಿನಿ ಅವಳಿಗೆ ಆ ವೃತದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿದಾಗ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚುವುದು ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ತಾಯಿಯಾಗುವ ಘನವಾದ ಬಯಕೆಯ ಮುಂದೆ ಅದ್ಯಾವುದೂ ಅಸಾಧ್ಯವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಹೆಣ್ಣೊಂದು ಪರಪುರುಷನೆದುರಿಗೆ ನಗ್ನಳಾಗುವುದು ಪಾಪವೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿದ ಶಾರದಾ ಆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬರುವ ದೇವತೆಗೆ ತಾನು ನಗ್ನಳಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಪ್ಪಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ತನ್ನ ಸೀರೆಯನ್ನು ಸಡಿಲಿಸಿ ಕಳಚಿದ ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದ ಅ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸಿನ ಕೈಗಿತ್ತಳು. ನಂತರ ತನ್ನ ಕುಪ್ಪಸದ ಗುಂಡಿಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಗಲಿನಿಂದ ಸರಿಸಿದ ಅವಳಿಗೆ ತಾನು ಕನಸೊಂದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನೆಯೇ ಎಂಬತಾಗಿತ್ತು. ನಂತರ ತಾನು ತೊಟ್ಟ ಬ್ರಾ ಕೂಡ ಕಳಚಿದ ಶಾರದಾ ಪೆಟಿಕೋಟ್‌ನ್ನು ಕಳಚಲು ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರಪಟ್ಟಳು. ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟವೆನಿಸಿದರೂ ಅದನ್ನೂ ಕಳಚಿ ಅದರೊಳಗಿದ್ದ ಪ್ಯಾಂಟಿಯನ್ನೂ ಕಳಚಿ ನಗ್ನಳಾದಳು. ಅವಳು ಕಳಚಿದ ಬಟ್ಟೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಆ ಹೆಂಗಸು ನಿರ್ಗಮಿಸಿದಾಗ ನಂದಿನಿ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಅದುವರೆಗೂ ಕಾಣಿಸಿರದ ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಅದು ಸುರ್ಯಾಸ್ತದ ಸಮಯ. ಹೊರಗೆ ಕತ್ತಲು ಹರಡುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿನೀರು ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಸುಗಂಧ ದ್ರವ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಮಿಶ್ರಿತವಾದ ಆ ನೀರಿನ ಸ್ನಾನ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಮುದನೀಡಿತ್ತು. ಅವಳ ಮೈ ಮನಗಳೆರಡನ್ನು ಅರಳಿಸಿ ಹಿತವಾಗಿಸಿತ್ತು. ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಬಟ್ಟೆಯೊಂದರಿಂದನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಮೈ ಒಣಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ ನಂದಿನಿ ತಾನು ಅನುಷ್ಠಾನ ಮುಗಿಯುವವರೆಗೆ ಹೊರಗೆ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿ ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಶಾರಾದಾ ಇದ್ದ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಬಂದ.


ಮುಂದಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು

ತಿಳಿಯದೇ ತುಳಿದ ಕಾಲುದಾರಿ

ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕತೆಯೊಂದರ ಆಧಾರಿತ
ಲೇಖನ: ಪದ್ಮಿನಿ


ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ದಕ್ಷಿಣೆ ಕೊಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದ ದಂಪತಿಗಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸವಿರಲಿಲ್ಲ. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಮೌನ. ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಕದ್ದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ದಾರಿಹೋಕರ ಕಡೆಗೆ ಶರದಾ ಗಮನ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೆ ಅದೆಲ್ಲ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು. ತನ್ನತ್ತ ಆಸೆಗಣ್ಣಿನಿಂದ ನೋಡುವ ಆ ಹುಡುಗರು, ಗಂಡಸರು ಅವಳಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹ ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದರು. ಮದುವೆಯಾದರೂ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯ ಒಂದಂಶವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದೆಲ್ಲ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ತನ್ನ ಬೊಂಬೆಯಂತಹ ದೇಹದ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಹೆಮ್ಮೆಯಿತ್ತು. ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತಿದ್ದ ಅವಳ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಲು ನೆರೆಹೊರೆಯ ಗಂಡಸರು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವಳು ಯಾವಾಗ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಲು ಹೊರಬರುತ್ತಾಳೆ, ಯಾವಗ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ಯಾವಾಗ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ಅದೆಲ್ಲ ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರ ಗಮನ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಅವಳು ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥ ಅತ್ತೆ-ಮಾವಂದಿರು ಸಂಶಯಪಡಬಹುದೆಂದು ಎಂದಿಗೂ ಯಾವ ಗಂಡಸನ್ನೂ ಅವಳು ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅವಳ ಇತ್ತೀಚಿನ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಮರುಕ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಮದುವೆಯಾಗಿ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಾದರೂ ಅವಳು ತಾಯಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಅವಳ ಇಪ್ಪತ್ತೈದನೆಯ ಜನ್ಮದಿನವಾದ್ದರಿಂದ ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ದೇವತೆಗೆ ಹೂವು, ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಮನೆಮನೆಗೂ ಕಾಲಿಟ್ಟಿರೂ, ದೇಶ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಗೊಡ್ಡು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಮತ್ತು ವಿಚಾರಗಳು ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇವೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಶಾರದಾಳ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ಗರ್ಭ ಧರಿಸದಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹೆಣ್ಣನ್ನೇ ದೂರಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವಳಿಗೆ ಬಂಜೆಯ ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಅವಳು ಮನೆಗೆ ತಂದ ಶಾಪವೆಂದೂ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಶಾರದಾಳ ಗಂಡನೇನೂ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಕಟುವಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗಿದ್ದ ಜನರ ವರ್ತನೆಯ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿವರು ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಲ್ಲದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ನೋಯುತ್ತಿತ್ತು. ಬಂಜೆತನದ ಕಳಂಕವನ್ನು ಹೊರುವುದೆಂದರೆ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ದುಃಸ್ವಪ್ನವೊಂದು ನಿಜವಾದಂತಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಕಳಂಕವನ್ನು ಹೊತ್ತ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣೂ ತತ್ತರಿಸದೇ ಇರಲಾರಳು.

ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಸಮಾಧಾನವೆಂದರೆ ನಗರದ ದೂರದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಗೆಳತಿ ಗಾಯತ್ರಿ. ಆ ಗೆಳತಿಯೊಂದಿಗೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳು ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿದ್ದವು. ಆ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ತನ್ನ ನೋವನ್ನು ಮರೆತು ನಗುವುದಾಗಲೀ, ಹರಟೆಹೊಡೆಯುವುದಾಗಲೀ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಿರಬೇಕಾದರೆ ಒಂದು ದಿನ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಗಾಯತ್ರಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತೆ ನಂದಿನಿಯ ಪರಿಚಯವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದೇ ಅಲೆಯಳತೆಯ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಬೇಗನೆ ಬೆರೆಯುತ್ತವೆಯಂತೆ. ನಂದಿನಿ ಮತ್ತು ಶಾರದಾ ಬೇಗನೇ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನಂದಿನಿಗೆ ತನ್ನ ಹೊಸ ಗೆಳತಿ ಶಾರದಾಳ ನೋವನ್ನು ಅರಿಯಲು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಶಾರದಾಳನ್ನು ಸಂತೈಸಿದ ಅವಳು ಆ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ತಾನು ಪರಿಹಾರ ಒದಗಿಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಗರದ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಮವೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಜನರ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಒಬ್ಬ ಮಹಾತ್ಮನಿಂದ ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ ಪರಿಹಾರ ಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ತನ್ನ ನೆಂಟರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹೆಂಗಸು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಆರು ವರ್ಷಗಳಾದರೂ ಮಕ್ಕಳ ಭಾಗ್ಯವಿಲ್ಲದೇ ಮರುಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಸಲಹೆ ಪಡೆದು ಗರ್ಭ ಧರಿಸಿದ್ದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಆನಂದ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಮರಿಹೋಗಿದ್ದ ಅವಳ ಕನಸೊಂದು ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಬಂಜೆತನದ ಹೆಣೆಪಟ್ಟಿ ಕಳಚುವುದಾದರೆ, ತಾನು ತಾಯಿಯಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಾದರೆ, ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಮರಳುವುದಾದರೆ ಅವಳು ಯಾವ ಪೂಜೆಗೂ, ಯಾವ ವೃತಕ್ಕೂ, ಎಂಥ ತಪಸ್ಸಿಗೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದಳು. ನಂದಿನಿ ಶಾರದಳನ್ನು ಆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಳು. ಗಂಡನಿಗೂ, ಗಂಡನ ಮನೆಯವರಿಗೂ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸ ಬಯಸದ ಶಾರದಾ ಗುಪ್ತವಾಗಿಯೇ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗಿದಳು.

ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಶಾರದಾ ಮತ್ತು ನಂದಿನಿ ನಗರದ ದಕ್ಷಿಣದ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೊರಟರು. ಅದೊಂದು ಜನಸಂದಣಿಯಿಲ್ಲದ ನೀರವ ಪ್ರದೇಶ. ಊರು ಆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಬೆಳೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ತಗ್ಗು ದಿನ್ನೆಗಳು, ಗಿಡಗಳು, ಮರಗಳು. ನಡುವೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು ಎಂಬಂತೆ ಕಾಲುದಾರಿಗಳು. ನಂದಿನಿ ತನ್ನ ಹಳೆ ಕಾರಿನಿಲ್ಲಿ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಆಶ್ರಮದ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಾರಿನ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಆಚೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಆ ಪ್ರದೇಶ ತೀರ ಅಪರಿಚಿತವೆನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ದುಗುಡ ಆದರೆ ಅದು ಏನು ಅಂತ ಅವಳಿಗೇ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂದಿನಿ ತನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಇರುವಾಗ ಅವಳು ಹೆದರಬೇಕೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಅವರ ಕಾರು ಎಷ್ಟು ತಿರುವುಗಳನ್ನು ದಾಟಿತ್ತೋ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೂ ಅವರ ಎದುರಿಗೆ ಆಶ್ರಮವೊಂದು ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ತುಂಬಾ ಸೊಗಸಾದ ಆಶ್ರಮ. ಸುತ್ತಲೆಲ್ಲ ನಿಸರ್ಗದ ಹಸಿರು; ಹಣ್ಣುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ವಿವಿಧ ಗಿಡಮರಗಳು. ಅದು ಕಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಬಳಸಿ ಕಲಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಆಶ್ರಮ. ಎದುರಿಗೆ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತ ವಿರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸುಂದರವಾದ ಹಂಸಗಳು. ಕಾರಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದ ಶಾರದಾ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದಳು. ಅದುವರೆಗೆ ಪ್ರಯಾಣದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ವ್ಯಾಕುಲಗೊಂಡಿದ್ದ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆಶ್ರಮದ ವಾತಾವರಣ ನೆಮ್ಮದಿ ತರುವಂತಿತ್ತು. ನಂದಿನಿ ಮತ್ತು ಶಾರದಾ ಆಶ್ರಮದ ಒಳಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಒಬ್ಬ ಕಾವಿಧಾರಿ ಮಹಿಳೆ ಎದುರಾದಳು. ನಗುಮುಖದ ಆ ಮಹಿಳೆ ಅವರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿರಿಸಿದ್ದ ಆಸನಗಳೆಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆಂದೂ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕಾಯುವಂತೆಯೂ ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಅವಳು ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಕೊಣೆಯೊಂದರಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದ ಗಡ್ಡಧಾರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಂದಿನಿ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಅವನ ಚರಣ ಸ್ಪರ್ಷವನ್ನು ಮಾಡಿ ಶಾರದಾಳನ್ನು ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿ ಕರೆದಳು. ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯೇ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯೆಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಶಾರದಾ ತಾನೂ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿ ಅವನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿದಳು. ನೋಡಲು ಮೂವತ್ತರ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯದು ಆಕರ್ಷಕ ಮೈಕಟ್ಟು. ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅವನ ಕೂದಲು, ಉದ್ದವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಅವನ ಗಡ್ಡ, ಧರಿಸಿದ್ದ ಶುದ್ಧವಾದ ಕಾವಿಬಟ್ಟೆಯ ಅವತಾರದಲ್ಲೂ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಒಬ್ಬ ಆಕರ್ಷಕ ಯುವಕನಂತಿದ್ದ. ತಾನು ಬಂದ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮರೆತ ಶಾರದಾ ಅವನ ರೂಪಕ್ಕೆ ಮರುಳಾದಂತಿದ್ದಳು.

ಮಂದಹಾಸದಿಂದ ಅವರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವರನ್ನು ಇನ್ನೊಂದು ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ತನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದ ಉದ್ದೇಶವೇನೆಂದು ಕೇಳಿದ. ಶಾರದಾ ತನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಅಳುಕಿನಿಂದಲೇ ವಿವರಿಸಿದರೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಅವಳ ಕಥೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದ. ನಂತರ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಕೆಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಮೊದಲಿಗೆ ಸಾಧಾರಣವೆನಿಸಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಕ್ರಮೇಣ ತುಂಬಾ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗತೊಡಗಿದವು. ನಂದಿನಿಯ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವುದು ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗತೊಡಗಿತು. ಅದನ್ನು ಅರಿತ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ನಂದಿನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಪಕ್ಕದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವಂತೆ ಸೂಚಿಸಿದ. ನಂದಿನಿ ನಿರ್ಗಮಿಸಿದ ನಂತರ ಶಾರದಾ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ಉತ್ತರಿಸತೊಡಗಿದಳು. ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ, ನಾಚುತ್ತಲೇ ಮಾತನಾಡಿದ ಶಾರದಾ ತಾನು ತನ್ನ ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ವಾರಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ರತಿಕ್ರೀಡೆ ನಡೆಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ತನ್ನ ಗಂಡನ ವೀರ್ಯದ ಪ್ರಮಾಣ ಎಷ್ಟು, ಆತ ಸ್ಖಲಿಸಲು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಮಯವೆಷ್ಟು, ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸಂಭೋಗಿಸಿದಾಗ ತನಗೆ ಸಿಗುವ ತೃಪ್ತಿ ಎಷ್ಟು ಇತ್ಯಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು. ನಂತರ ಅವಳ ಜನ್ಮ ದಿನ, ಜನನ ಸಮಯ, ನಕ್ಷತ್ರ, ರಾಶಿ, ಜನ್ಮ ಸ್ಥಳ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪಂಚಾಂಗವೊಂದನ್ನು ತೆರೆದಿಟ್ಟು ಕೆಲವು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಅವಳ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಸಾಧ್ಯವಿದೆಯೆಂದು ಹೇಳಿದ. ಶಾರದಾಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಾನು ಏನೇನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿದ ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಒಂದು ಪೂಜೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸಿ ವಿವರಿಸಿದ. ಈ ಪೂಜೆ ಎಂಟು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಿಗದಿತ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೆರವೇರಬೇಕೆಂದೂ, ಅವಳು ಮಧ್ಯೆ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಅದನ್ನು ಕೈಬಿಡಕೂಡದೆಂದೂ, ಆ ವೃತವು ಮುಗಿಯುವವರೆಗೆ ತಾನು ಕೊಡಲಿರುವ ಒಂದು ತಾಯಿತವನ್ನು ಅವಳು ತಪ್ಪದೇ ಧರಿಸಬೇಕೆಂದೂ ಹೇಳಿದ. ಅಲ್ಲದೇ ಇಂದಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಏಳನೇ ದಿನಕ್ಕೆ ತಾನು ಈ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಅವಳಿಗಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವನೆಂದೂ, ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ನಂತರ ನಡೆಯುವ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕಾಗಿ ಅವಳು ಆ ದಿನ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕೆಂದೂ ಮತ್ತು ಈ ವೃತವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗುವವರೆಗೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಗಂಡನೊಡನೆ ಸಂಭೋಗ ನಡೆಸಕೂಡದೆಂದೂ ಹೇಳಿದನು. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಶಾರದಾ ತಾನು ಈ ವೃತವನ್ನು ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಪೂರೈಸುವುದಾಗಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗೆ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಂತ್ರಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ ತಾಯಿತವನ್ನು ಪಡೆದು, ಅವನ ಕಾಲು ಮುಟ್ಟಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಳು. ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವಳ ಐದುನೂರು ರೂಪಾಯಿಗಳ ದಕ್ಷಿಣೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಿರಾಕರಿಸಿ ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಕೇವಲ ಜನಸೇವೆಯೆಂದೂ, ದುಡ್ಡಿನ ಆಸೆ ತನಗಿಲ್ಲವೆಂದೂ ಹೇಳಿ ಅವಳನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ ಕಳುಹಿಸಿದನು. ಶಾರದಾಳಿಗೆ ಅವನ ಮೇಲಿನ ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ವಿಶ್ವಾಸಗಳು ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗಿದ್ದವು.


ಮುಂದಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು